علل
دلایل ارثی و غیر ارثی وجود دارد ، به ترتیب مادرزادی و علل ایجاد شده قبل ، حین و بعد از تولد. دلایل معمول اختلالات انتقال صدا عبارتند از: علل معمول اختلالات احساس صدا عبارتند از: ناهنجاری ها ، بیماری های سندرمال ، ضعف گردش خون قبل و بعد از تولد همراه با کاهش تنفسی یا توقف تنفسی ، عفونت یا ضربه هنگام تولد. تقریباً 50 درصد عصب حسی شدید از دست دادن شنوایی در کودکان به ارث می رسد. علت دقیق اختلالات شنوایی مرکزی وجود ندارد ، اما گمان می رود که در طول سوuse استفاده از دارو ، الکل یا مواد مخدر وجود داشته باشد بارداری، کمبود اکسیژن در مرحله تولد ، تأثیرات ژنتیکی و زایمان های زودرس.
- شاخه های جرم گوش
- ناهنجاری های گوش خارجی و گوش میانی
- التهاب کانال شنوایی و / یا گوش میانی
- ضربه هایی مانند خونریزی یا جراحات
- تغییرات اتوسکلروتیک (تشکیل بیش از حد استخوان استخوان های گوش میانی)
نشانه ها
کودکان دارای از دست دادن شنوایی در دوران نوزادی می تواند با تأخیر در رشد گفتار مشهود باشد. این به دلیل این واقعیت است که کودکان زبان والدین خود را به طور کامل درک نمی کنند. بعلاوه ، اگر کودک زبان خودش را به درستی نمی شنود ، در شکل گیری صداها می تواند مشکلاتی داشته باشد.
علاوه بر این، از دست دادن شنوایی می تواند با این واقعیت شناخته شود که کودک در برابر درخواست ها یا پندها واکنش نشان نمی دهد. این به راحتی می تواند با نافرمانی از کودک اشتباه گرفته شود. در موارد کاهش شنوایی شدید ، کودکان به صداهای تولید شده در اطراف کودک پاسخ نمی دهند. به عنوان مثال ، اگر شما ضربه محکم و ناگهانی خود را انگشت کنار گوش کودک ، سر در آن جهت چرخانده نخواهد شد.
کاهش شنوایی در کودکان پس از عفونت گوش میانی
کاهش شنوایی موقتی ممکن است بعد از وسط اتفاق بیفتد عفونت گوش. این کاهش شنوایی معمولاً قابل برگشت است. راجعه گوش میانی عفونت می تواند منجر به کاهش شنوایی دائمی شود. اگر اینها به طور مداوم درمان نشوند ، ممکن است زخم در محل ایجاد شود گوش میانی، کاهش هدایت صدا در گوش.
