علل
علل منجر به التهاب لوله های برونش برای بیماری های مختلف متفاوت است. برونشیت حاد مقدماتی توسط انواع عوامل بیماری زا ایجاد می شود. بیش از 90٪ موارد ویروسی است.
شایع ترین ویروس ها که باعث التهاب لوله های برونش می شوند ، آدنو ویروس ها یا رینو ویروس ها هستند ، که همچنین مسئول موارد معمولی هستند سرماخوردگی. انفلوانزا ویروس ها همچنین شناخته شده است که باعث التهاب لوله های برونش در زمینه ویروس های آنفلوانزا یا پاراآنفلوانزا واقعی می شود. دلایل نادر برونشیت حاد ، به عنوان مثال ، سرخک.
دوره کمون که زمان بین عفونت و شروع علائم را توصیف می کند ، در صورت پیدایش ویروسی 2-3 روز است. 10٪ باقی مانده از التهاب حاد لوله های برونش ناشی از است باکتری، شناخته شده ترین نمایندگان مایکوپلاسما یا Bordatella pertussis ، عامل بیماری زا برای ایجاد سیاه نفس است سرفه. منفجر سرفه با این حال ، توسط برنامه های واکسیناسیون مداوم بسیار کاهش یافته است.
همچنین امکان تهیه باکتری وجود دارد فوق عفونی علاوه بر عفونت ویروسی. عفونت به طور مستقل از پاتوژن از طریق رخ می دهد عفونت قطرهکوچکترین قطره هایی که از طریق هوا به هوا می رسند دستگاه تنفسی، به عنوان مثال هنگام سرفه یا عطسه ، برای انتقال عوامل بیماریزا به اندازه کافی برای ایجاد عفونت کافی است. سپس این قطرات به برونش از نفر بعدی ، به دیوار بچسبید و در اینجا باعث التهاب شوید.
ضعیف شده سیستم ایمنی بدن طرفدار وقوع بیماری است. علاوه بر این ، بیماری های قبلی ریه ها خود خطر برونشیت حاد را افزایش می دهند. استنشاق مواد مضر مهمترین عامل در ایجاد التهاب مزمن لوله های برونش و COPD، که می تواند به عنوان نتیجه برونشیت مزمن توصیف شود.
تا حد زیادی علت اصلی آن سیگار است استعمال دخانیات. 90٪ از کل COPD بیماران سیگاری هستند یا بودند. دود حاوی تعداد زیادی سموم است که به طور مستقیم به بافت ، به ویژه لوله های کوچک برونش آسیب می رساند و التهاب را تحریک می کند.
به دلیل تورم ، افزایش تولید مخاط و به خصوص به دلیل بازسازی دیواره برونش ، این مجاری تنفسی باریک شده و علائم معمول را ایجاد می کنند. به ندرت گرد و غبارهای صنعتی یا سایر گازهای سمی مسئول این امر هستند. تشخیص برونشیت یکی از رایج ترین تشخیص ها در عمل پزشکی عمومی است.
روش های مختلفی برای تشخیص التهاب حاد لوله های برونش وجود دارد. علائم فرد مبتلا در حال حاضر برخی از سرنخ ها را نشان می دهد. پارس کردن سرفه، که معمولاً با آن همراه است درد، نشان دهنده التهاب لوله های برونش است.
سوال خلط و همچنین مدت زمان علائم نشانه های بیشتری دارد. اگر علائم برای چندین روز تا هفته ادامه داشته باشد ، معاینات بیشتر به عنوان حاد نشان داده می شود التهاب نایژه ها معمولاً به سرعت اتفاق می افتد و پس از یک هفته فروکش می کند. به دنبال آنامنزیس ، باید ریه ها را با استتوسکوپ گوش داد.
در اینجا پزشک می تواند صدای تیز را بشنود تنفس صدا مانند سوت یا زمزمه ، که نشانه های باریک شدن است. شکایت های دیگر مانند خستگی و تب، به دلیل انواع بیماری ها ایجاد می شوند ، اما متناسب با تصویر بالینی برونشیت هستند. در بیشتر موارد این تشخیص بالینی کافی است.
علاوه بر این ، یک اشعه ایکس از ریه ها می تواند مفید باشد. در بیشتر موارد ، تشخیص پاتوژن از مخاط سرفه کردن ضروری نیست. فقط در صورت علائم مداوم یا بسیار شدید باید یک پاتوژن برای درمان هدفمند شناسایی شود.
در شرایطی که COPD، علاوه بر سابقه مثبت یک سیگاری ، و همچنین گوش دادن به سوت و زمزمه ، تمرکز بر روی روشهای مقایسه ای است ریه عملکرد را می توان به طور دقیق تعیین کرد و مرحله فعلی بیماری را تعیین کرد. با استفاده از اسپیرومتر به اصطلاح به بیمار خاص داده می شود تنفس مانور برای تعیین پارامترهای مختلف مانند ریه ظرفیت ، مقاومت و حجم تنفسی. یک مقدار اصلی ظرفیت اصطلاحاً 1 ثانیه ای است که در آن بیمار باید تا آنجا که ممکن است عمیقاً استنشاق کند و سپس تا آنجا که ممکن است با زور بازدم کند. با معیارهای سرفه ، خلط ، ظرفیت 1 ثانیه ای و توانایی کلی کار تحت فشار قبل از اینکه بیمار دچار تنگی نفس شود ، بیمار در یکی از چهار مرحله طبقه بندی می شود ، مرحله چهارم آخرین مرحله است.
