تریمیپرامین چگونه کار می کند
تریمیپرامین به گروه داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای (TCAs) تعلق دارد. دارای اثرات بهبود دهنده خلق و خو (ضد افسردگی)، آرام بخش (آرام بخش) و تسکین دهنده اضطراب (ضد اضطراب) است. علاوه بر این، تریمیپرامین اثر مهاری قوی بر ترشح هورمون استرس دارد.
یک سلول عصبی یک انتقال دهنده عصبی آزاد می کند که سپس به مکان های اتصال خاص (گیرنده) سلول های همسایه متصل می شود و در نتیجه سیگنال مربوطه (تحریکی یا مهاری) را منتقل می کند. متعاقباً، پیام رسان مجدداً به سلول مبدا جذب می شود که اثر سیگنال دهی آن را خاتمه می دهد.
علاوه بر این، تریمیپرامین از ترشح هورمون های استرس (مانند آدرنالین) جلوگیری می کند و گیرنده های به اصطلاح دوپامین D2 را مسدود می کند. این احتمالاً اثربخشی خوب داروی ضد افسردگی را در افسردگی هذیانی، روان پریشی اسکیزوفرنی، شیدایی (بالا رفتن خلق و خوی بیمارگونه) و اختلالات خواب توضیح می دهد.
جذب و دفع
چه زمانی از تریمیپرامین استفاده می شود؟
تریمیپرامین برای اثرات ضد افسردگی، آرام بخش، خواب آور و ضد اضطراب در موارد زیر استفاده می شود:
- اختلالات افسردگی با علائم اصلی بیقراری درونی، اضطراب و اختلالات خواب
یکی دیگر از کاربردهای احتمالی تریمیپرامین در درمان معتادان به مواد افیونی است. در اینجا، ماده فعال علائم ترک مانند اضطراب یا بیقراری را کاهش می دهد. در اینجا نیز استفاده از "خارج از برچسب" است.
نحوه استفاده از تریمیپرامین
ماده فعال به شکل قرص، قطره یا محلول استفاده می شود. دوز توسط پزشک معالج تعیین می شود. معمولاً دوز 25 تا 50 میلی گرم در روز شروع می شود.
درمان شرایط درد مزمن با دوز 50 میلی گرم در روز شروع می شود و می توان آن را تا حداکثر دوز روزانه 150 میلی گرم افزایش داد. اگر اختلالات خواب بدون علائم افسردگی وجود داشته باشد، معمولاً 25 تا 50 میلی گرم در شب مصرف می شود.
تنظیم دوز در بیماران مسن و در بیماران مبتلا به ضعف کبد یا کلیه ضروری است.
عوارض جانبی تریمیپرامین چیست؟
عوارض جانبی بسیار شایع عبارتند از: خستگی، خواب آلودگی، سرگیجه، یبوست، اشتها و افزایش وزن، خشکی دهان، تعریق، و مشکل در تطبیق چشم با دید دور و نزدیک (اختلالات انطباق).
عوارض جانبی رایج تریمی پرامین شامل علائم عمومی مانند بی قراری، اختلالات خواب، حالت تهوع و درد معده است، اما اینها ممکن است به دلیل خود افسردگی نیز باشد.
هنگام مصرف تریمیپرامین باید به چه نکاتی توجه کنم؟
موارد منع مصرف
تریمیپرامین نباید در موارد زیر استفاده شود:
- گلوکوم با زاویه باریک درمان نشده (نوعی از آب سیاه)
- بیماری قلبی شدید
- اختلال عملکرد ادرار
- فلج روده (ایلئوس فلجی)
- استفاده همزمان از مهارکننده‌های مونوآمین اکسیداز (مهارکننده‌های MAO) - از جمله برای افسردگی و بیماری پارکینسون استفاده می‌شود.
تداخلات دارویی
- مواد مضعف مرکزی مانند اپیوئیدها (مسکن های قوی)، خواب آور (قرص های خواب آور) و الکل
- آنتی کولینرژیک ها مانند آتروپین (مورد استفاده در اورژانس و چشم پزشکی) و داروهای ضد پارکینسون
- داروهای خاص برای اختلالات ریتم قلب (ضد آریتمی ها) مانند سینیدین و آمیودارون
- داروهایی که باعث طولانی شدن زمان QT در قلب می شوند
محدودیت سنی
تریمیپرامین نباید برای درمان افسردگی در کودکان و نوجوانان زیر 18 سال استفاده شود.
درمان از قبل شروع شده با تریمیپرامین را می توان در دوران بارداری ادامه داد. اگر یک زن باردار برای اولین بار به یک داروی ضد افسردگی نیاز داشته باشد، داروهای دیگری که تجربه بیشتری در مورد آنها وجود دارد (مانند سیتالوپرام یا سرترالین) باید ترجیح داده شوند - حتی اگر تاکنون شکی وجود نداشته باشد که تریمیپرامین اثر مضری بر ایجاد بیماری دارد. کودک متولد نشده
هیچ تجربه منتشر شده ای از شیردهی با تریمیپرامین وجود ندارد. بنابراین، در دوران شیردهی تنها زمانی تجویز می شود که داروهای ضدافسردگی مطالعه شده بهتر گزینه ای نباشند.
نحوه دریافت دارو با تریمیپرامین
تریمیپرامین را فقط می توان از داروخانه های آلمان و سوئیس با نسخه پزشک تهیه کرد. نیاز به نسخه همچنین برای آماده سازی با دوز پایین اعمال می شود.
هیچ داروی حاوی ماده فعال تریمیپرامین در اتریش موجود نیست.
داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای در دهه 1950 ساخته شدند و از قدیمی ترین مواد در این گروه هستند. ایمی پرامین اولین داروی این دسته با اثر ضد افسردگی بود.
متعاقبا، بسیاری از داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای دیگر با ساختارهای شیمیایی مشابه، از جمله تریمیپرامین در سال 1961 ساخته و به بازار عرضه شدند.
