بنزوئیل پراکسید: اثرات، موارد استفاده، عوارض جانبی

نحوه عملکرد بنزوئیل پراکسید

بنزوئیل پراکسید به اصطلاح پراکسید چربی دوست (محلول در چربی) است. به دلیل حلالیت در چربی، ماده فعال به راحتی جذب پوست می شود و در آنجا رادیکال های اکسیژن فعال آزاد می کند. اینها اثرات ضد میکروبی، ضد التهابی، کمدولیتیک (حل کننده جوش های سرسیاه) و کراتولیتیک (لایه برداری) دارند.

تمایل به این امر می تواند منجر به افزایش تشکیل جوش های سر سیاه (کومدون) به ویژه در دوران بلوغ شود. به دلیل نوسانات هورمونی، پوست به ویژه به برخی از هورمون های جنسی حساس می شود.

این منجر به افزایش تولید سبوم و عرق می شود که منافذ را مسدود می کند. کلونیزاسیون با باکتری ها و فرآیندهای التهابی خفیف منجر به تشکیل پوسچول ها و پاپول ها می شود که برای جلوگیری از ایجاد اسکار در آینده باید با دارو درمان شوند.

بنزوئیل پراکسید پس از استفاده روی پوست به سرعت به اکسیژن تجزیه می شود. افزایش میزان اکسیژن در لایه های بالایی پوست باعث می شود که تعداد باکتری ها با اختلال در متابولیسم باکتری کاهش یابد.

در ابتدا، اغلب یک واکنش التهابی تشدید شده وجود دارد (به اصطلاح "شکوفایی" آکنه). با این حال، پس از آن به اصطلاح "کومدولیز" دنبال می شود - جوش های سرسیاه از پوست جدا می شوند و رنگ چهره به طور قابل توجهی بهبود می یابد.

هنگامی که روی پوست اعمال می شود، ماده فعال عملاً جذب خون نمی شود، زیرا با تأثیر نور بلافاصله به اکسیژن تبدیل می شود.

چه زمانی از بنزوئیل پراکسید استفاده می شود؟

بنزوئیل پراکسید برای انواع مختلف آکنه استفاده می شود. در غلظت‌های پایین‌تر، فرآورده‌های بنزوئیل پراکسید روی صورت و در غلظت‌های بالاتر روی پشت و سینه استفاده می‌شود.

نحوه استفاده از بنزوئیل پراکسید

بنزوئیل پراکسید معمولاً یک یا دو بار در روز به صورت کرم، ژل یا پماد روی نواحی آسیب دیده پوست استفاده می شود. مدت زمان استفاده از چند هفته تا چند ماه متغیر است. غلظت ماده فعال در پمادها بسته به تحمل و اثربخشی قابل تنظیم است. غلظت بین سه تا ده درصد رایج است.

بنزوئیل پراکسید اغلب با سایر مواد فعال ترکیب می شود. یک ترکیب مفید، برای مثال، با عوامل ضد بیماری های قارچی است که می تواند به موازات کلونیزاسیون باکتری ها رخ دهد.

عوارض جانبی بنزوئیل پراکسید چیست؟

در طول استفاده، افزایش حساسیت پوست به نور UV (مثلا نور خورشید) باید در نظر گرفته شود.

هنگام استفاده از بنزوئیل پراکسید چه مواردی باید رعایت شود؟

در طول درمان با بنزوئیل پراکسید نباید از هیچ عامل تحریک کننده دیگری بر روی پوست استفاده شود. کارشناسان همچنین توصیه می کنند از آفتاب گرفتن زیاد خودداری کنید.

موارد منع مصرف

کرم، پماد بنزوئیل پراکسید و غیره نباید روی غشاهای مخاطی، زخم های باز یا چشم استفاده شود. اگر چنین مناطقی به طور تصادفی با ماده موثره تماس پیدا کرد، باید فوراً با آب فراوان شسته شوند.

تداخلات

هیچ تداخل شناخته شده ای با سایر داروها وجود ندارد.

محدودیت سنی

آکنه در ابتدای بلوغ ظاهر می شود. بنابراین بسیاری از آماده سازی های حاوی بنزوئیل پراکسید برای استفاده از سن دوازده سالگی تایید شده اند.

بارداری و تغذیه با شیر مادر

هیچ نگرانی ایمنی در مورد اثرات استفاده از بنزوئیل پراکسید موضعی بر روی جنین وجود ندارد. به دلیل کمبود اطلاعات، پزشک همیشه قبل از استفاده از دارو با بنزوئیل پراکسید در دوران بارداری یا شیردهی، مزایای درمان را در مقابل خطرات احتمالی ارزیابی می کند.

نحوه تهیه دارو با بنزوئیل پراکسید

بنزوئیل پراکسید از چه زمانی شناخته شده است؟

بنزوئیل پراکسید به عنوان یک درمان آکنه برای مدت نسبتا طولانی شناخته شده است. به عنوان یک محصول تبدیل بنزوئیک اسید، اثر ضد عفونی کننده آن در اوایل کشف شد.

سایر حقایق جالب در مورد بنزوئیل پراکسید

هنگام استفاده از بنزوئیل پراکسید، باید از تماس با لباس های رنگی خودداری کرد زیرا ماده فعال می تواند آن را سفید کند. بنزوئیل پراکسید نیز می تواند اثر سفید کننده مشابهی روی موهای تیره داشته باشد.

علاوه بر درمان با بنزوئیل پراکسید، آکنه باید با مراقبت مناسب از پوست نیز درمان شود. خشک شدن پوست در طول درمان مطلوب است و نباید با پمادها یا کرم های چرب جبران شود.

کرم هایی با محتوای آب بالا برای مراقبت از پوست مناسب هستند. تمیز کردن باید با آب و صابون های ملایم انجام شود. همچنین بهتر است از تونیک های مخصوص صورت استفاده کنید که بقایای آهک را که می تواند مانند حجاب روی پوست جمع شود، از بین می برد.