معرفی
بسیاری آنتی بیوتیک ها می تواند باعث شود واکنش های آلرژیک. یکی از رایج ترین آلرژی ها به آنتی بیوتیک ها حاوی ماده فعال است پنی سیلین، از جمله آموکسی سیلین. آموکسی سیلین متعلق به اصطلاح ß-lactam است آنتی بیوتیک ها و همچنین یک آنتی بیوتیک با طیف گسترده است که می تواند به صورت دارو یا به صورت تزریق تجویز شود. اطلاعات عمومی در مورد این آنتی بیوتیک را می توان در زیر مشاهده کرد: آموکسی سیلین
علائم آلرژی
La واکنش های آلرژیک ممکن است بلافاصله پس از مصرف دارو ظاهر شود یا تا چند روز بعد رخ دهد. آن آموکسی سیلین بنابراین آلرژی می تواند به عنوان یک نوع فوری یا دیر طبقه بندی شود. واکنش های فوری شامل یک نمونه معمولی است بثورات پوستی در آلرژی ، تهوع و استفراغ، اسهال ، تب، بی حالی ، متورم لنف گره ها یا حتی آلرژیک شوک.
حالت سردرگمی نیز ممکن است به عنوان یک واکنش حساسیت بیش از حد ممکن باشد. در صورت آلرژی موجود به ماده فعال آموکسی سیلین ، واکنش های بعدی بسیار مکرر است. آنها اغلب فقط در روزهای 5 تا 14 پس از تجویز دارو مورد توجه قرار می گیرند.
شدت واکنش به ماده فعال اغلب به دوز دارو بلکه به روش تجویز آن نیز بستگی دارد. آنتی بیوتیک هایی که از طریق تزریق یا از راه وریدی تجویز می شوند بسیار شدیدتر از آنهایی هستند که از راه خوراکی تجویز می شوند. حساسیتی شوک بیشتر اتفاق می افتد وقتی آنتی بیوتیک ها به صورت داخل وریدی تجویز می شوند و معمولاً بلافاصله پس از تجویز آن آشکار می شود.
تکان به ندرت تا چند روز بعد اتفاق می افتد. بثورات می تواند بلافاصله در متن یک رخ دهد واکنش های آلرژیک به آموکسی سیلین یا حتی پس از چند روز پس از تجویز داروی آلرژی زا. شدت بثورات می تواند به روش های مختلفی رخ دهد.
ممكن است قرمزی كمی از پوست در مناطق وسیع پخش شود اگزما. علاوه بر این ، بثورات می تواند به صورت کهیر نیز ایجاد شود. کهیر ارتفاعات پوستی با اندازه های مختلف است که معمولاً همراه با قرمزی و خارش ظاهر می شوند.
در صورت تجویز دارو به صورت داخل وریدی ، بثورات می توانند از روغن قهوه ای پخش شوند ، به طوری که می توان آن را خیلی زود تشخیص داد و همچنین می توان مصرف دارو را زودتر متوقف کرد. علاوه بر چرخک ها ، ممکن است جوش های ناخوشایند تری نیز ظاهر شوند. اینها اغلب تاول های کوچک جوش مانند هستند.
به عنوان یک نوع قوی آنها می توانند با مقداری مایع بافت پر شده و همچنین ملتهب شوند. آنها همچنین می توانند خارش ناخوشایندی ایجاد کنند. شدت بثورات معمولاً به دوز داروی غیر قابل تحمل (آموکسی سیلین) تجویز شده و همچنین به خود بیمار بستگی دارد.
رفتار
درمان واکنش حساسیت بیش از حد به آموکسی سیلین در ابتدا شامل سریعترین حذف ممکن ماده محرک است. این دارو نباید در اسرع وقت به بدن تجویز شود تا زمانی که مشخص شود کدام ماده باعث آلرژی می شود. اگر واکنش آلرژیک به صورت علائم خفیف مانند خود را نشان دهد بثورات پوستی یا سولفات ، می توان به بیمار آنتی هیستامین داد.
به سرعت علائم را تسکین می دهد. در مورد شکایات دستگاه گوارش مانند تهوع و اسهال ، داروهای ضد استفراغ و آنهایی که الکترولیت را نگه می دارند تعادل در تعادل می توان گرفت. علاوه بر این ، در صورت شدیدتر بودن علائم و از دست دادن مقدار زیادی آب به دلیل اسهال ، می توان به بیمار تزریق مایعات منتقل کرد.
در موارد شدیدتر ، مانند حمله آسم یا شوک آلرژیک ، باید اقدامات مقابله ای فوری انجام شود ، زیرا این واکنش ها همچنین می توانند به یک اورژانس پیچیده تر تبدیل شوند. در صورت حمله آسم ، به بیمار داروی گشاد کننده برونش داده می شود تا به او کمک کند تا دوباره نفس بکشد. در یک وضعیت شوک ، گردش خون می تواند از خط خارج شود.
این می تواند با افت عظیم همراه باشد خون فشار و افزایش ضربان نبض. بنابراین ، درمان و مشاهده مداوم بیمار در بخش مراقبت های ویژه نیز ممکن است لازم باشد. در آنجا پارامترهای حیاتی وی به طور منظم اندازه گیری می شود و به او داروی تثبیت کننده گردش خون می دهند.
اگر واکنش حساسیت بیش از حد برای اولین بار رخ داده است ، پزشک معالج باید بیمار را با مجوز آلرژی صادر کند. در آنجا ، واکنش آلرژیک به داروی خاص یا ماده فعال ثبت شده است. مجوز آلرژی همیشه باید توسط بیمار حمل شود تا در صورت اورژانس ، کمکهای اولیه یا پزشکان از آلرژی موجود مطلع شود. علاوه بر این ، بیمار باید همیشه در صورت درمان های آینده ، پزشک را از آلرژی خود مطلع کند ، زیرا آنتی بیوتیک های شیمیایی نیز می توانند باعث واکنش آلرژیک شوند.
