پارگی به موقع غشاها
در زمان پارگی، کیسه آمنیوتیک می شکند و مایع آمنیوتیک خارج می شود - گاهی اوقات به صورت فوران و در مقادیر بیشتر. به سختی می توان این را با ادرار غیر ارادی اشتباه گرفت. در موارد دیگر، هنگامی که کیسه آمنیوتیک می شکند، مایع آمنیوتیک نیز به طور مداوم در مقادیر کم خارج می شود.
در دو سوم تمام زایمان ها، پارگی غشاها به موقع اتفاق می افتد، یعنی در دوره باز شدن (مرحله اول زایمان) که دهانه رحم کاملاً باز است.
پارگی زودرس غشاها
اگر آب در ابتدای دوره باز شدن، زمانی که دهانه رحم هنوز به طور کامل باز نشده است، بشکند، به این حالت پارگی زودرس غشاها گفته می شود.
پارگی زودرس غشاها
در صورت پارگی غشاها چه باید کرد؟
در صورت پارگی غشاها - چه به موقع، چه زودرس یا زودرس - اولین کاری که باید انجام دهید این است که آرام بمانید. به پزشک، مامای خود و کلینیکی که می خواهید زایمان کنید اطلاع دهید و در صورت امکان، احتمالاً با آمبولانس، خود را دراز کشیده به کلینیک ببرید. در صورت پارگی زودرس پرده‌ها، می‌توانید بالش‌هایی را در زیر کف خود قرار دهید تا از لغزش بیشتر کودک به داخل لگن جلوگیری کنید. این امر خطر افتادگی بند ناف را کاهش می دهد.
پارگی زودرس پرده ها: پزشک چه می کند؟
از هر 24 زن، XNUMX زن در عرض XNUMX ساعت پس از پارگی زودرس غشاها، زایمان می کنند. در غیر این صورت، بسته به هفته بارداری، ممکن است زایمان القا شود.
در صورت پارگی زودرس پرده ها بین هفته 28 تا 36 بارداری، در صورت عدم وجود سندرم عفونت آمنیوتیک، می توان با القای زایمان صبر کرد. از سوی دیگر، اگر AIS وجود داشته باشد، زمانی که ریه های جنین بالغ شده اند، زایمان القا می شود. اگر ریه ها نابالغ باشند، به زن بازدارنده های زایمان داده می شود تا به نوزاد متولد نشده فرصت داده شود تا ریه ها بالغ شود.
حتی در صورت پارگی زودرس پرده ها قبل از هفته بیست و هشتم بارداری نیز می توان با القای زایمان منتظر ماند، مشروط بر اینکه علائم عفونت به دقت بررسی شود. برای کمک به بالغ شدن ریه های نوزاد، به برخی از زنان کورتیکواستروئید ("کورتیزون") داده می شود.
پارگی زودرس غشاها قبل از هفته بیست و چهارم بارداری پیش آگهی بسیار نامطلوبی دارد: اکثر نوزادانی که در این زمان به دنیا می آیند دارای ریه های بسیار کوچک و توسعه نیافته (هیپوپلازی ریوی) هستند که باعث مشکلات شدید تنفسی می شود.
