واکسن سل
واکسیناسیون علیه سل از سویه ضعیف شده پاتوژن (مایکوباکتریوم) استفاده می کند. بنابراین یک واکسن زنده است.
کاربرد واکسن سل
واکسن BCG فقط به پوست (تزریق داخل جلدی) تزریق می شود. نوزادان و نوزادان تا شش هفتگی ممکن است بدون هیچ مشکلی واکسینه شوند.
آزمایش توبرکولین مندل-مانتو دوباره نشان می دهد که آیا واکسیناسیون سل با موفقیت انجام شده است یا خیر. آزمایش باید در سه هفته اول پس از واکسیناسیون مثبت باشد. سپس یک سخت شدن و قرمزی واضح در محل تزریق پوست ایجاد می شود. تست توبرکولین حتی سالها پس از تزریق واکسن سل مثبت است. بنابراین، همیشه باید پزشک را در مورد واکسیناسیون های انجام شده مطلع کرد. از طرف دیگر، اگر آزمایش منفی باشد، واکسن تقویت کننده تزریق می شود.
متأسفانه واکسیناسیون BCG همیشه از ابتلا به سل پیشگیری نمی کند. نه در برابر عفونت محافظت می کند و نه در برابر گسترش بیشتر عوامل بیماری زا. سیر عفونت نیز در بزرگسالانی که واکسن دریافت کرده اند اندکی تحت تأثیر قرار می گیرد.
عوارض جانبی واکسیناسیون سل
از آنجایی که در این واکسیناسیون از عوامل سل استفاده می شود که هنوز زنده هستند (اگرچه ضعیف شده اند)، می تواند علائمی شبیه سل ایجاد کند. شایع ترین عوارض جانبی واکسیناسیون سل عبارتند از قرمزی شدید (اریتم)، سفتی، آسیب بافتی و زخم. آسیب بافتی در درجه اول زمانی رخ می دهد که واکسن به جای تزریق زیر جلدی به داخل پوست صورت می گیرد.
در موارد نادر، التهاب آلرژیک چشم رخ می دهد. عوارض بسیار جدی مانند التهاب مغز استخوان یا مننژیت در نتیجه واکسیناسیون به ندرت رخ می دهد.
موارد منع مصرف
وضعیت فعلی واکسیناسیون سل
واکسن BCG پس از جنگ جهانی دوم در آلمان معرفی شد. یکی از دلایل تاخیر در استفاده، فاجعه واکسیناسیون لوبک در سال 1930 بود. 77 کودک از 256 کودک واکسینه شده در آن زمان جان باختند - به دلیل پردازش نادرست واکسن، کودکان به سل مبتلا شدند.
تحقیقات جدید واکسن
چندین سال است که دانشمندان در سراسر جهان تحقیقاتی را برای کنترل موفقیت آمیز عفونت های سل با واکسن های جدید انجام داده اند. به عنوان مثال، آنها در تلاش هستند تا اثربخشی واکسن فعلی BCG را با واکسن دیگری افزایش دهند.
