واکسیناسیون تب زرد: چه کسی واقعاً به آن نیاز دارد

واکسیناسیون تب زرد: چه کسانی باید واکسینه شوند؟

در اصل، واکسیناسیون تب زرد به ویژه برای جمعیت محلی در مناطق بومی تب زرد مهم است، زیرا حفاظت صد درصدی در برابر انتقال توسط نیش پشه به سختی می تواند تضمین شود، حتی با هوشیاری زیاد. اگر حدود 60 تا 90 درصد از جمعیت یک منطقه آندمیک واکسینه شوند، می توان از شیوع بیماری جلوگیری کرد.

با این حال، واکسیناسیون برای مسافران مناطق بومی تب زرد نیز مهم است. در برخی کشورها حتی یک الزام واکسیناسیون وجود دارد: شما مجاز به سفر به چنین کشوری (حتی در حالت ترانزیت) بدون مدرک مناسب نیستید. با این حال، واکسیناسیون نه تنها برای کشورهایی که در آنها اجباری است، بلکه برای همه کشورهایی که خطر بالقوه عفونت تب زرد دارند توصیه می شود. برای کدام کشورها واکسیناسیون تب زرد توصیه یا اجباری است، می توانید از پزشک مسافرتی خود مطلع شوید.

مراحل واکسیناسیون تب زرد

واکسیناسیون تب زرد یک واکسیناسیون فعال با واکسن زنده است. این بدان معنی است که ویروس های تب زرد ضعیف شده به بدن تزریق می شود. از آنجایی که عوامل بیماری زا ضعیف شده اند، معمولا نمی توانند تب زرد ایجاد کنند. در روزهای پس از واکسیناسیون تب زرد، سیستم ایمنی بدن بیمار آنتی بادی هایی را علیه ویروس ها تولید کرده و با آنها مبارزه می کند. به این ترتیب، سیستم دفاعی خود بدن "یاد می گیرد" که ویروس های تب زرد را از بین ببرد. واکسن مورد استفاده، واکسن تب زرد 17 بعدی است که بیش از 70 سال است که به طور موثر مورد استفاده قرار گرفته است.

هر چند وقت یکبار واکسینه می شود؟

با این حال، شرایط ورود خاص کشور ممکن است تغییر کند. بنابراین مهم است که قبل از یک سفر برنامه ریزی شده به موقع از این موضوع مطلع شوید و در صورت لزوم (هر ده سال یکبار) واکسیناسیون را تجدید کنید.

به گفته کارشناسان، تکرار واکسیناسیون هر ده سال یک بار برای گروه های زیر نیز منطقی است. این شامل:

• کودکانی که برای اولین بار واکسینه شدند زیر دو سال سن داشتند.
• زنانی که در دوران بارداری واکسن دریافت کردند.
• افراد آلوده به HIV
• افرادی که واکسن MMR را همزمان دریافت کرده اند.

واکسیناسیون در کجا انجام می شود؟

ویژگی خاص واکسیناسیون تب زرد این است که فقط پزشکان خاص و مراکز مجاز واکسیناسیون مجاز به انجام آن هستند. این پزشکان که اکثر آنها متخصص طب گرمسیری هستند، گواهینامه سازمان بهداشت جهانی (WHO) را برای این منظور دریافت می کنند و سپس اجازه دارند واکسن تب زرد را در سراسر جهان تجویز کنند. این تنها واکسیناسیون مشمول این الزام ویژه است.

بسیاری از مردم هنگام واکسینه شدن از عوارض جانبی یا واکنش های واکسن می ترسند. عوارض جانبی واکسن تب زرد خوشبختانه نادر است و واکسن تب زرد بی خطر و قابل تحمل است. با این وجود، هر بیمار باید به طور شفاهی از عوارض جانبی احتمالی واکسن تب زرد توسط پزشک قبل از واکسیناسیون مطلع شود.

به طور کلی، علائم شبیه آنفولانزا ممکن است سه تا چهار روز پس از واکسیناسیون تب زرد رخ دهد. این به این دلیل است که واکسن تب زرد حاوی ویروس های ضعیف شده اما اساساً کاربردی است.

یک عارضه جانبی خاص واکسن تب زرد، واکنش آلرژیک به سفیده تخم مرغ است. این به این دلیل است که واکسن تب زرد به ویژه سرشار از سفیده تخم مرغ است و بنابراین می تواند باعث واکنش های آلرژیک شدید در افرادی شود که به سفیده تخم مرغ حساسیت دارند.

چه کسانی نباید واکسینه شوند؟

از آنجایی که این یک واکسیناسیون زنده است، افراد مبتلا به نقص ایمنی مشخص (به عنوان مثال، به دلیل ایدز) نیز باید فقط در موارد استثنایی واکسینه شوند. این به این دلیل است که یک سیستم ایمنی با عملکرد طبیعی برای ایجاد محافظت از واکسن مهم است. علاوه بر این، واکسیناسیون زنده می تواند عواقب غیر قابل پیش بینی در مورد نقص ایمنی داشته باشد.

برای افراد بالای 60 سال، پزشکان باید مزایا و خطرات واکسیناسیون را از قبل ارزیابی کنند، زیرا عوارض جانبی شدید واکسن در موارد بسیار نادر ممکن است رخ دهد.

زنان باردار یا شیرده و نوزادان زیر XNUMX ماه نیز نباید واکسینه شوند.

اگر واکسیناسیون انجام نشود چه اتفاقی می افتد؟