آلرژی تماسی: توضیحات
آلرژی تماسی واکنش اغراق آمیز سیستم ایمنی بدن به ماده خاصی است که پوست با آن تماس پیدا کرده است. نواحی پوست آسیب دیده واکنش آلرژیک نشان می دهند، ملتهب و خارش می کنند.
آلرژی تماسی نسبتاً شایع است. حدود هشت درصد از بزرگسالان در آلمان تحت تأثیر قرار می گیرند - زنان بیشتر از مردان.
آلرژی تماسی به اصطلاح نوعی آلرژی از نوع تاخیری IV یا دیررس است. مشخصه آن این است که علائم تنها 24 ساعت تا سه روز پس از تماس با محرک آلرژی (آلرژن) ظاهر می شوند. نیکل رایج ترین آلرژن تماسی است. با این حال، فلزات، گیاهان یا عطرهای دیگر نیز می توانند آلرژی تماسی ایجاد کنند.
در هنگام آلرژی چه اتفاقی می افتد؟
آلرژی تماسی: علائم
آلرژی تماسی خود را در تغییرات روی پوست نشان می دهد که حدود یک تا سه روز پس از تماس پوست با ماده حساسیت زا ظاهر می شود. علائم زیر ممکن است در محل هایی که پوست با ماده حساسیت زا تماس پیدا می کند ظاهر شود:
- قرمز شدن پوست (اریتم)
- تورم (آنژیوادم)
- وزیکول های تراوش
- تشکیل چرخ
- پوسته پوسته شدن یا پوسته پوسته شدن
- خارش یا سوزش
اگر تماس با پوست طولانی شود، درماتیت تماسی مزمن ایجاد می‌شود: پوست درشت‌تر، کورنیفیک‌تر می‌شود و برجستگی‌هایی ایجاد می‌کند (لیکنفیکاسیون).
آلرژی تماسی: علل و عوامل خطر
هر ماده ای که در محیط یافت می شود از نظر تئوری می تواند باعث آلرژی تماسی شود. با این حال، به ویژه آلرژن های تماسی رایج عبارتند از:
- فلزات (به عنوان مثال، نیکل در جواهرات، زیپ ها، دکمه ها)
- عطرها (مانند عطر، صابون، لوازم آرایشی)
- مواد نگهدارنده
- گیاهان (به عنوان مثال بابونه، ماگورت، آرنیکا)
- روغن های ضروری (مانند روغن لیمو یا نعناع)
- مواد پاک کننده (مانند نرم کننده ها)
- لاتکس (به عنوان مثال به عنوان دستکش لاتکس)
آلرژی تماسی: معاینات و تشخیص
برای اینکه بتواند «آلرژی تماسی» را تشخیص دهد، پزشک ابتدا باید تاریخچه پزشکی بیمار (تاریخچه) را بگیرد. برای این کار از بیمار می پرسد، مثلا:
- اولین بار چه زمانی علائم ظاهر شد؟
- آیا علائم محدود به یک ناحیه از پوست است؟
- آیا چیزی وجود دارد که بتواند علائم را کاهش دهد، به عنوان مثال، اجتناب از برخی اقلام لباس یا جواهرات؟
- آیا آلرژی شناخته شده ای دارید؟
سپس پزشک نواحی پوستی مربوطه را با جزئیات بیشتری بررسی می کند. سپس برای شناسایی آلرژن های احتمالی، آزمایش اپی جلدی (پچ تست) را انجام می دهد. نمونه ای از مواد آلرژی زا مورد نظر به طور جداگانه در پشت بیمار اعمال می شود و با چسب پوشانده می شود. پس از یک تا دو روز، پزشک گچ‌ها را برمی‌دارد و بررسی می‌کند تا ببیند آیا یکی از مواد اعمال‌شده واقعاً باعث واکنش حساسیت موضعی پوست (قرمزی، تشکیل حلقه) شده است یا خیر.
خروج: درماتیت تماسی سمی
آلرژی تماسی: درمان
آلرژی تماسی را نمی توان به طور کامل درمان کرد. حساس شدن سیستم ایمنی در برابر آلرژن مربوطه معمولاً مادام العمر باقی می ماند. با این حال، می توان سعی کرد از تماس پوستی با ماده حساسیت زا جلوگیری کرد. اگر این (همیشه) امکان پذیر نباشد، حداقل می توان علائم آلرژی تماسی را با دارو یا UV درمانی کاهش داد. علاوه بر این، مناطق آسیب دیده پوست باید به خوبی تمیز شوند تا روند بهبودی بهبود یابد. محصولات مرطوب کننده و مراقبت از پوست به بازسازی پوست کمک می کنند. کرم های آبرسانی، روغن ها یا حمام توصیه می شود.
دارو
در صورت لزوم، ممکن است پماد حاوی کورتیزون روی پوست مالیده شود. کورتیزون پاسخ ایمنی بیش از حد را مهار می کند و در نتیجه واکنش التهابی در پوست را کاهش می دهد. نوع کورتیزون و مدت استفاده باید با دقت توسط پزشک نسبت به عوارض جانبی شناخته شده درمان سنجیده شود: کورتیزون در صورت استفاده طولانی مدت می تواند پوست را نازک تر و لکه دار کند. بنابراین، فرآورده های حاوی کورتیزون باید فقط برای مدت کوتاهی و در مناطق کوچکی از پوست استفاده شوند.
در مورد اگزمای مزمن دست، پزشک ممکن است ماده فعال آلیترتینوئین (ساختار مشابه ویتامین A) را برای مصرف تجویز کند. اثر ضد التهابی دارد و سیستم ایمنی را تنظیم می کند. به دلیل اثر مخرب باروری، زنان در سنین باروری باید از پیشگیری موثر از بارداری در طول درمان و تا چهار هفته بعد از آن اطمینان حاصل کنند.
UV درمانی
در مورد اگزمای مزمن (به ویژه اگزمای مزمن دست)، درمان با اشعه ماوراء بنفش (نوعی نور درمانی) می تواند کمک کننده باشد. از تابش با نور UV-B (درمان UVB) یا تابش با نور UV-A در ترکیب با ماده فعال پسورالن (تراپی PUVA) استفاده می شود. پسورالن را می توان بلعیده یا به صورت موضعی روی پوست استفاده کرد.
از تماس با آلرژن اجتناب کنید
افراد مبتلا به آلرژی تماسی باید تا حد امکان از مواد حساسیت زا اجتناب کنند. در صورت لزوم، می توان پوست را با لباس و دستکش مخصوص محافظت کرد، به عنوان مثال اگر فردی به مواد پاک کننده حساسیت دارد. با این حال، گاهی اوقات باید از برخی فعالیت ها به طور کلی اجتناب کرد، به عنوان مثال در محل کار.
آلرژی تماسی: سیر بیماری و پیش آگهی
آلرژی تماسی معمولاً برای یک عمر باقی می ماند. بسته به اینکه فرد مبتلا به کدام آلرژن واکنش نشان می دهد، سیستم ایمنی بدن چقدر حساس شده است و تماس با ماده آلرژی زا چقدر طول می کشد، علائم می توانند خفیف تر یا شدیدتر باشند. اگر از مواد محرک اجتناب شود، علائم اغلب در عرض دو تا سه هفته خود به خود ناپدید می شوند.
اگر آلرژی تماسی برای مدت طولانی ادامه یابد، نواحی آسیب دیده پوست می توانند توسط قارچ ها یا باکتری ها عفونی شوند. سپس پوست گرم، بسیار قرمز یا متورم و دردناک می شود. عفونت با آنتی‌بیوتیک‌ها (علیه قارچ‌ها) یا آنتی‌بیوتیک‌ها (علیه باکتری)، بسته به عامل بیماری‌زا درمان می‌شود.
آلرژی تماسی: پیشگیری ممکن است؟
آلرژی تماسی معمولاً بدون پیش سازها رخ می دهد، هیچ پیشگیری وجود ندارد. با این حال، به طور کلی می توان خطر ابتلا به آلرژی را کاهش داد. به عنوان مثال، مشخص است که نوزادانی که از شیر مادر تغذیه می کنند کمتر دچار آلرژی می شوند. اگر کودکان در خانواده‌هایی با حیوانات بزرگ شوند، خطر ابتلا به آلرژی‌هایی مانند آلرژی تماسی را نیز کاهش می‌دهد.
