بررسی اجمالی
- درمان: در نوزادان تازه متولد شده با گچ بری و تنظیم منظم، فیزیوتراپی همراه با چسب زدن با نوارهای چسب مخصوص، آتل، کفش های ارتوپدی یا کفی، در برخی موارد، به ویژه در صورت عود و اکتسابی پای پرانتزی، جراحی.
- علائم: قابل مشاهده از طریق گرداندن کف پا به داخل و الگوی راه رفتن مربوطه (مانند راه رفتن روی لبه بیرونی پا)، ساق پا باریکتر
- تشخیص: تشخیص دیداری، تکنیک های تصویربرداری (اشعه ایکس، سونوگرافی)، اندازه گیری فشار پا (پدوگرافی).
- پیش آگهی: نتایج خوب با درمان فوری و منظم. اگر درمان نشود، خطر عواقب دیررس مانند درد ناشی از سفت شدن پا، وضعیت نامناسب ستون فقرات یا لگن وجود دارد.
پاچنبری چیست؟
در بیشتر موارد، این تصویر بالینی مادرزادی است. اگر در دوران بارداری گروه های عضلانی خاصی در کودک به طور کامل تشکیل نشود، پاچنبری ایجاد می شود. با این حال، پاهای نوزاد هنوز بسیار انعطاف پذیر و مفصل هستند، به همین دلیل است که با درمان فوری نتایج خوبی حاصل می شود.
چندین ناهنجاری در پا وجود دارد که گاهی اوقات با پای پرانتزی رخ می دهد:
- پای داسی (که به آن pes adductus یا پای آسپیره می گویند): در این مورد در مقاله پای داسی بیشتر بخوانید.
- پای نوک تیز (Pes equinus): در مقاله پای نوک تیز در این مورد بیشتر بخوانید.
- پای توخالی (Pes cavus): در این مورد در مقاله پای توخالی بیشتر بخوانید.
- Pes varus (خم شدن پا به سمت داخل در مفصل مچ پا)
درمان پای پرانتزی چیست؟
در صورت بروز پاچنبری در نوزاد چه باید کرد؟
در تیپینگ، اولین قدم، تحرک روزانه مفاصل از طریق فیزیوتراپی است. سپس پای آسیب دیده با کمک نوارهای چسب مخصوص ثابت می شود. پس از آن باید اصلاحات به دست آمده در این راه حفظ شود. برای این منظور، آتل‌ها، کفش‌های ارتوپدی یا کفی‌های مخصوصی وجود دارد که باید در مرحله رشد نیز پوشیده شوند. معاینات منظم نیز مهم است.
چگونه پای پرانتزی اکتسابی را درمان می کنید؟
در مورد پای پرانتزی اکتسابی در یک نوجوان یا بزرگسال، درمان محافظه کارانه به ندرت موفقیت آمیز است. اگر علت عصبی باشد، گاهی اوقات آتل یا کفش مخصوص ساخته شده کمک می کند. با این حال، هر چه پاچنبری شدیدتر باشد، باید زودتر عمل جراحی را در نظر گرفت.
علائم چیست؟
در هر دو پاچنبری مادرزادی و اکتسابی، علائم به وضوح قابل مشاهده است. فرد مبتلا روی لبه بیرونی پا یا در موارد شدید، حتی در پشت پا راه می‌رود (تا جایی که این امکان وجود دارد). یک پا یا حتی هر دو پا تحت تأثیر قرار می گیرند.
همچنین نوعی به اصطلاح باریک ساق پا است که به دلیل آتروفی شدن عضلات ساق پا و کوتاه شدن تاندون آشیل ایجاد می شود.
علل و عوامل خطر چیست؟
علل احتمالی در نوزاد
- اگر کودک متولد نشده به گونه ای در رحم پیچ خورده باشد که رشد پاها محدود شود، این به عنوان یک علت مطرح می شود.
- کمبود طولانی مدت مایع آمنیوتیک نیز یک علت احتمالی است.
- آسیب زودهنگام مغز به دلیل کمبود اکسیژن ممکن است منجر به بدشکلی هایی مانند پای پرانتزی شود.
علل احتمالی پای پرانتزی اکتسابی
- بیماری های عصبی که در آنها تامین عضله مختل می شود.
- یک "کمر باز" مادرزادی (نقص لوله عصبی) ممکن است باعث ایجاد نقص در ماهیچه ساق پا شود و در نتیجه منجر به پاچنبری شود.
- آسیب هایی که عصب عضلات ساق پا را قطع می کند باعث کمبود ماهیچه می شود. در نتیجه، عضله ضعیف شده و پاچنبری ایجاد می شود.
معاینات و تشخیص
پاچنبری معمولاً با چشم غیر مسلح دیده می شود. برای تایید تشخیص بصری، پزشک از تکنیک های تصویربرداری استفاده می کند. در انجام این کار، او بررسی می کند که آیا ویژگی های مشخصه زیر پاچنبری وجود دارد یا خیر:
- ناهنجاری های استخوانی (معمولاً استخوان پاشنه را تحت تأثیر قرار می دهد)
- ناهنجاری ها یا دررفتگی ها در مفاصل (اغلب بر مفصل مچ پا تأثیر می گذارد)
- عضلات ضعیف یا کوتاه شده (به عنوان مثال، عضلات ساق پا)
معاینه اشعه ایکس به عنوان یک روش تصویربرداری مناسب است. میزان ناهنجاری را می توان با دقت بیشتری در این مورد مشاهده کرد.
اخیراً از سونوگرافی بیشتر در تشخیص پای پرانتزی استفاده می شود. این یک روش سریع و ارزان برای تجسم عرضه یک ناحیه عضلانی است.
برای پی بردن به علل بیماری پای پرانتزی، تشخیص گسترده در هر مورد مهم است، زیرا علت، راه درمان را نشان می دهد.
سیر بیماری و پیش آگهی
از طرفی معمولاً با درمان فوری و منظم می توان به نتایج خوبی دست یافت.
