در سایكودراما ، اگرچه چارچوب ثابت است ، از طرف دیگر ، طراحی بازی باز است. در پایان ، بازیکنان مشترک باید موضوع را با توجه به ایده های خود و امکانات خلاق و خودجوش خود پیاده سازی کنند. تنوع تکنیک های درون روانگردان بسیار زیاد است ، زیرا آنطور که معمولاً تصور می شود یک بازی ساده نقش آفرینی نیست.
شکست یک روان پیمای کلاسیک
روان پریشی کلاسیک شامل سه بخش است:
- مرحله گرم شدن: این شرایط را برای گروه تنظیم می کند ، یک موضوع یا مسئله ای تعریف می شود که گروه می خواهد به طور روان دراماتیک روی آن کار کند.
- در مرحله بازی ، مضمون روی صحنه می آید و بصورت دیدنی ارائه می شود.
- در مرحله آخر ، اعضای گروه تجربیات خود را که شبیه موضوع یا درگیری ارائه شده است ، برای قهرمان داستان توضیح می دهند. بازیکنان می دانند که چه و چگونه آنها را در نقش های مربوطه تجربه کرده اند و احساس کرده اند.
وارونه سازی نقش مهمترین عنصر در روان پریشی محسوب می شود. استاد بازی از قهرمان داستان می خواهد که نقش شخص دیگری را بر عهده بگیرد. هدف از واژگونی نقش به دست آوردن شناخت از شخص دیگر و تجربه موقعیت ها از دیدگاه دیگری است. در دو برابر شدن ، شخص دوم همان حالت قهرمان اصلی را پشت سر خود می گیرد و احساساتی را بیان می کند ، گاهی اوقات افکار را در شخص اول بیان می کند ، که ممکن است با وضعیت عاطفی قهرمان داستان مطابقت داشته باشد.
در سایكودرام ، شخصی كه دو برابر می كند "كمك من" نامیده می شود. کلید واژه در اینجا همدردی است. به این ترتیب او با احساسات خود راحت تر تماس می گیرد. قهرمان داستان همچنین مجاز به اصلاح گفته ها است. این تکنیک بازگشت به تجربه و عمل را برای وی آسان تر می کند ، به ویژه در مورد انسداد درونی مانند خواسته ها و احساسات فروخورده.
در آینه کاری ، قهرمان داستان باید صحنه خود را از زاویه دید دور مشاهده کند. یک "مضاعف" یک صحنه بازی شخصیت اصلی را تکرار می کند و در انتخاب کلمات ، حالت های چهره و حرکات از او تقلید می کند ، به طوری که او از بیرون مانند در آینه به خودش نگاه می کند - فاصله عاطفی در اینجا شکل می گیرد. با رهبر گروه ، او می تواند در مورد س questionsالات یا برداشت های مربوط به رفتار خودش بحث کند. ایده های جدیدی در مورد چگونگی تغییر رفتار خود فرد بوجود می آید.
از طریق فاصله عاطفی حتی از موضوعات گاه سنگین ، یک دید کلی پیدا می کند و خلاقیت را آزاد می کند.
برنامه های ممکن
طیف روانگردان همه جانبه است: به صورت فردی ، خانوادگی و گروهی روان درمانی، در کار مواد مخدر ، پرسنل یا توسعه تیم. موقعیت های درون گروه ، در زوجین یا در جلسات فردی ، به عنوان مثال ، برای روشن کردن روابط بین فردی مشکل ساز ، می تواند در روان پریشی شناسایی و درمان شود.
در این نمایش ، شرکت کنندگان مشکلات ارتباطی را تشخیص داده و علل درگیری را کشف می کنند. الگوهای نقش برجسته را می توان شکسته و رفتارهای جدید را تمرین کرد. شرکت کنندگان مرزها را می شناسند و می پذیرند و یا یاد می گیرند که با نارضایتی ها و ناامیدی های مرتبط کنار بیایند.
روشهای درمانی سرپایی در آلمان - برخلاف اتریش - به عنوان روشهای سرپایی توسط آلمان شناخته نمی شوند سلامت شرکت های بیمه. M. Rosenbaum و U. Kroneck در کتاب Psychodrama خود می نویسند ، در این کشور "روان پریشی به عنوان یک روش درمانی ترجیحاً در بیمارستان ها انجام می شود". بنابراین ، اغلب اوقات ، روان پریش در مناطق آموزشی و عملیاتی یافت می شود.
