بررسی اجمالی
- علائم معمولی: اوربایتی که نیاز به درمان دارد را می توان با این واقعیت تشخیص داد که دندان های جلویی بالایی به طور قابل توجهی از دندان های جلویی پایین بیرون زده اند. اوربایت ممکن است بر جویدن، تلفظ و ظاهر صورت تأثیر بگذارد.
- علل: اوربایت می تواند ارثی باشد یا در اثر عاداتی مانند مکیدن انگشت شست یا پستانک به دلیل از دست دادن دندان یا تفاوت در رشد فک ایجاد شود.
- درمان: درمان بسته به شدت و سن فرد متفاوت است. اقدامات ارتودنسی مانند بریس، وسایل متحرک، وسایل کاربردی و کشیدن دندان امکان پذیر است. در موارد شدید، گاهی اوقات جراحی دهان ضروری است.
- معاینه: تشخیص اوربایت در مطب دندانپزشکی انجام می شود. این شامل یک شرح حال کامل، معاینه بالینی، تصاویر عکاسی، اشعه ایکس و قالب های دندانی است.
- پیش آگهی: پیش آگهی به عوامل مختلفی بستگی دارد: شدت مال اکلوژن، سن (کودکان، نوجوانان یا بزرگسالان)، روش درمانی انتخاب شده و اینکه فرد مبتلا چگونه درمان را به طور مداوم اجرا می کند و از بریس های متحرک استفاده می کند. درمان به موقع و مناسب پیش آگهی را بهبود می بخشد و خطر عوارض را کاهش می دهد.
اوربایت: توضیحات
در اوربایت که نیاز به درمان دارد، دندان های جلویی بالایی بیش از حد از دندان های جلویی پایین بیرون زده اند. این مال اکلوژن زمانی رخ می دهد که رابطه بین فک بالا و پایین صحیح نباشد: یا فک بالا در مقایسه با فک پایین بیش از حد توسعه یافته است یا فک پایین بسیار ضعیف توسعه یافته است. گاهی اوقات دندان های بالا نیز نسبت به دندان های پایین خیلی جلوتر رشد کرده اند. در دندانپزشکی، اوربایت را با نام «کلاس زاویه II» یا «بایت دیستال» نیز می‌گویند.
Angle Classification یک سیستم طبقه بندی است که برای ثبت مال اکلوژن دندان و فک استفاده می شود. کلاس زاویه I، بایت خنثی نامشهود را توصیف می کند، زمانی که دندان های بالا و پایین به درستی یکدیگر را گاز می گیرند.
دو نوع اصلی اوربایت وجود دارد: در اورجت، دندانهای ثنایای بالایی خیلی جلوتر هستند. این بدان معنی است که شکاف افقی بین دندان های جلویی بالا و پایین درمان می شود. در اوربایت، دندان های ثنایای بالایی دندان های پایین را بیش از حد می پوشانند. در این حالت وضعیت عمودی دندان های بالا و پایین نسبت به یکدیگر درمان می شود. به این نیش عمیق نیز گفته می شود.
اوربایت: درمان
فرد برای اصلاح ناهماهنگی دندان و فک و جلوگیری از عوارض احتمالی اوربایت را درمان می کند. بسته به شدت اوربایت و سن بیمار، روش های درمانی مختلفی در دسترس است:
درمان ارتودنسی: معمولاً اوربایت با بریس درمان می شود. آنها فشار هدفمندی بر روی دندان ها وارد می کنند و به تدریج آنها را در موقعیت صحیح قرار می دهند.
دستگاه های متحرک: در برخی موارد از دستگاه های ارتودنسی متحرک برای رساندن دندان ها به موقعیت مورد نظر استفاده می شود. یک مثال متداول "آلاینرها" است که آتل های شفافی هستند که روی دندان ها قرار می گیرند.
وسایل کاربردی: وسایلی مانند دستگاه دوبلوک یا بیوناتور بر رشد و موقعیت فک تأثیر می‌گذارند و در نتیجه اوربایت را اصلاح می‌کنند. آنها به ویژه برای کودکان و نوجوانانی که هنوز در حال رشد هستند مناسب هستند.
کشیدن دندان: اگر فک خیلی کوچک باشد یا دندان ها خیلی شلوغ باشد، گاهی لازم است یک دندان یا حتی چند دندان برای اصلاح اوربایت کشیده شود.
جراحی فک: در بزرگسالان یا در موارد شدید، گاهی اوقات جراحی فک ضروری است. جراح در جراحی فک را تغییر مکان می دهد تا ناهماهنگی را اصلاح کند.
اوربایت: علائم
اوربایت اثرات احتمالی زیادی دارد. علائم زیر مشخصه مال اکلوژن است و نشان می دهد که اوربایت چه عواقبی می تواند داشته باشد. اگر اوربایت درمان نشود، ممکن است عوارض متعددی ایجاد شود.
موقعیت دندان قابل توجه: دندانهای ثنایای بالایی به میزان قابل توجهی روی دندانهای ثنایای پایینی همپوشانی دارند. این اوربایت به وضوح دیده می شود.
مشکل در جویدن: اوربایت در رویش صحیح دندان ها هنگام جویدن اختلال ایجاد می کند و باعث مشکل یا درد می شود.
اشکال در تلفظ: در برخی موارد، اوربایت در تلفظ صحیح کلمات اختلال ایجاد می کند یا باعث اختلال در صداسازی، مانند لیز زدن می شود.
آسیب به دندان‌ها و لثه‌ها: اوربایت درمان‌نشده گاهی باعث می‌شود که دندانهای ثنایای پایینی مستقیماً در پشت دندانهای ثنایای بالایی لثه‌ها برخورد کنند و باعث آسیب یا تحلیل لثه شوند.
مشکلات لثه و استخوان: اوربایت باعث فشار شدید روی لثه و استخوان فک می شود. این می تواند منجر به بیماری لثه یا از دست دادن استخوان شود.
سایش و پوسیدگی دندان: فشار ناهموار روی دندان ها اغلب منجر به افزایش سایش و خطر بیشتر پوسیدگی دندان می شود.
ظاهر: اوربایت بر ظاهر صورت تأثیر می گذارد. افراد مبتلا از ظاهر خود ناراضی هستند که بر اعتماد به نفس و کیفیت زندگی تأثیر می گذارد.
اوربایت: علل و عوامل خطر
اوربایت به دلیل ترکیبی از عوامل ارثی (ژنتیکی) و اکتسابی رخ می دهد. علل اصلی عبارتند از:
ژنتیک: وراثت نقش مهمی در ایجاد اوربایت دارد زیرا اندازه و شکل استخوان‌ها و دندانهای فک از نظر ژنتیکی تعیین می‌شود. اگر والدین اوربایت داشته باشند، احتمال ابتلای کودک به چنین ناهنجاری نیز زیاد است.
عادات: برخی عادات به نام "عادات" در اوایل کودکی به ایجاد اوربایت کمک می کند، مانند مکیدن طولانی مدت انگشت شست، پستانک یا شیشه شیر. این عادات به دندان های در حال رشد و فک فشار وارد می کند و باعث ناهماهنگی می شود.
فشار دادن زبان: هنگامی که زبان هنگام بلع یا صحبت کردن به دندان های جلویی فشار می آورد، فشار دائمی بر روی دندان ها وارد می کند. این باعث می شود آنها به سمت جلو حرکت کنند.
بهداشت نامناسب دندان: بهداشت نامناسب دهان، معاینات نامنظم دندانپزشکی و مراقبت های ارتودنسی ناکافی نیز می تواند باعث جابجایی دندان ها یا فاصله گرفتن آنها شود. این به ایجاد مال اکلوژن کمک می کند.
رشد متفاوت فک: اگر فک ها با سرعت های متفاوتی رشد کنند، زمانی که فک بالا بیشتر از فک پایین بیرون بزند، اوربایت اتفاق می افتد.
اوربایت: معاینه و تشخیص
تشخیص اوربایت با معاینه کامل شروع می شود. در مطب دندانپزشکی یا ارتودنسی وضعیت دندان ها، لثه و فک بررسی می شود. فرآیند تشخیص شامل چندین مرحله است:
سابقه پزشکی: دندانپزشک یا متخصص ارتودنسی اطلاعاتی در مورد سابقه پزشکی و دندانپزشکی بیمار و همچنین عوامل خطر و علائم احتمالی که ممکن است نشان دهنده اوربایت باشد جمع آوری می کند.
معاینه بالینی: سپس دندان ها، لثه ها و فک ها برای تشخیص علائم اوربایت یا سایر مال اکلوژن های دندانی مورد بررسی قرار می گیرند. این شامل بررسی اکلوژن، نحوه برخورد دندان های بالا و پایین و اندازه گیری درجه اوربایت است.
عکس ها: از عکس ها می توان برای مستندسازی دوره درمان استفاده کرد. آنها امکان ارزیابی دقیق تری از اثرات زیبایی شناختی اوربایت را فراهم می کنند. از چهره با حالتی خنثی و خندان عکس گرفته شده است.
قالب های دندانی: با کمک قالب گیری، یک مدل سه بعدی دقیق از موقعیت دندان به دست می آید. این مدل به برنامه ریزی درمان مناسب برای اصلاح اوربایت کمک می کند.
داده های جمع آوری شده برای ایجاد یک برنامه درمانی فردی تجزیه و تحلیل می شود. به این ترتیب می توان اوربایت را اصلاح کرد و از عوارض بعدی جلوگیری کرد.
اوربایت: سیر و پیش آگهی
پیش آگهی به عوامل مختلفی بستگی دارد: شدت مال اکلوژن، سن فرد مبتلا و روش درمان. به طور کلی، زمانی که درمان اوربایت زود شروع می شود و بیمار از نزدیک با دندانپزشک یا متخصص ارتودنسی همکاری می کند، نتایج بهبود می یابد. اگر اوربایت به موقع و حرفه ای درمان شود، مال اکلوژن را می توان با موفقیت اصلاح کرد. این به بهبود عملکرد، زیبایی و سلامت عمومی در کودکان و بزرگسالان کمک می کند.
شدت: موارد خفیف اوربایت را می‌توان در زمان کوتاه‌تر و با روش‌های پیچیده‌تر درمان کرد. برای مال اکلوژن های بارزتر، باید دوره درمان طولانی تری را انتظار داشت زیرا اصلاح پیچیده تر است.
روش درمان: درمان انتخاب شده بر پیش آگهی تأثیر می گذارد. درمان فردی و حرفه ای با موفقیت اوربایت را تصحیح کرده و خطر عوارض را کاهش می دهد.
انطباق: انطباق یا پایبندی به تمایل بیماران به پیروی از دستورات پزشک اشاره دارد. استفاده مداوم از بریس یا وسایل متحرک نقش تعیین کننده ای در روند درمان دارد. همکاری خوب بین بیمار و پزشک شانس موفقیت را افزایش می دهد.
مراقبت های بعدی: اگر اوربایت با موفقیت تصحیح شده باشد، در نوبت های بعدی بررسی می شود. گاهی اوقات یک نگهدارنده به اصطلاح به داخل دندان ها چسبانده می شود. این یک سیم فلزی نازک است که از جابه‌جایی مجدد دندان‌ها جلوگیری می‌کند، برای مثال زمانی که دیگر نیازی به پوشیدن بریس‌ها نیست. به این ترتیب می توان نتایج را برای همیشه حفظ کرد.
