استفاده از آتل
در صورت تشخیص پارگی رباط داخلی زانو (رباط جانبی داخلی) ، معمولاً درمان با آتل (ارتز) انجام می شود. از آنجا که رباط های زانو با سفت شدن در موقعیت های خاص مفصلی به طور منفعل به ثبات زانو کمک می کنند ، زانو به گونه ای منشعب می شود که نمی توان همین موقعیت های مفصل را در نظر گرفت. در ابتدا ، آزادی حرکت زانو با این امر بسیار محدود می شود ، معمولاً فقط خم شدن حدود 60 درجه مجاز است.
بسته به وضعیت بهبودی ، آتل می تواند دوباره تنظیم شود تا به تدریج درجه بالاتری از تحرک مفصل امکان پذیر شود. چنین آتل معمولاً حدود 6 هفته پوشیده می شود. در این مدت ، نباید از زانو کاملاً محافظت کرد. در عوض ، تمرینات فیزیوتراپی نیز با آتل انجام می شود.
بعد از اینکه آتل برداشته شد ، برای چندین هفته نباید هیچ ورزشی انجام شود. در اکثر قریب به اتفاق موارد ، ترمیم رباط داخلی پاره شده زانو بدون عارضه است ، به طوری که پس از چند هفته ، مفصل می تواند دوباره تحت فشار روزمره قرار گیرد. با این حال ، در چند مورد ، روش های پیچیده تر می تواند رخ دهد ، به طوری که پوشیدن آتل موفقیت درمانی کافی را به همراه ندارد و به جای آن جراحی ضروری است. این امر به ویژه اگر زانو پس از اتمام درمان محافظه کارانه (آتل) بسیار ناپایدار باشد ، نشان داده می شود. بعد از اتمام عمل ، مرحله بعدی درمان ، فیزیوتراپی است که باید در اسرع وقت شروع شود و متأسفانه اغلب طولانی است.
