یافته های آسیب شناسی روانی به پزشک اجازه می دهد وضعیت روانی بیمار را به طور دقیق توصیف کند. قدم بعدی در جهت تشخیص ، ارزیابی همه علائم است ، که اغلب معمولاً در برخی سندرم ها مشخص است (به عنوان مثال ، سندرم افسردگی).
ICD
تشخیص های روانپزشکی در حال حاضر به عنوان اختلالات شناخته می شوند و در آلمان از طبقه بندی بین المللی اختلالات موسوم به ICD پیروی می کنند ، که در حال حاضر در دهمین نسخه خود (ICD-10) قرار دارد. در این طبقه بندی ، همه اختلالات روانی بیشتر بر اساس علائم و مسیر طبقه بندی می شوند تا بر اساس علت نهایی ، و معیارهای روشنی مانند مصاحبه های استاندارد یا چک لیست ها را برای تشخیص تشخیص می دهد.
برای هر تشخیص ، دستورالعمل های درمانی دقیقی وجود دارد که طبق آنها بیمار تحت درمان قرار می گیرد. در درمان بیشتر ، علل ارگانیک مانند a مغز تومور ، اختلال متابولیک یا تغییرات شریانی اسکلروتیک مغزی و همچنین سوء مصرف مواد مخدر منتفی است.
چگونه یافته های آسیب شناسی روانی مستند می شود؟
برای مشخص کردن یافته های آسیب شناسی روانی ، دستورالعمل های مصاحبه ساختار یافته مانند سیستم AMDP و طیف گسترده ای از روش های آزمایش مانند همیلتون افسردگی مقیاس یا Bech-Rafaelsen شیدایی مقیاس در درمان بیشتر استفاده می شود. این رویکرد ساختارمند به بسیاری از بیماران اجازه می دهد تا نگرانی های خود را در مورد درمان روانپزشکی کاهش دهند و دیدگاه خود را در مورد تخصص روانپزشکی تجدید نظر کنند.
