تاریخچه
روند پیرچشمی می تواند به صورت جداگانه متفاوت باشد. با این حال ، در اکثر موارد ، یک سیر معمول بیماری قابل شناسایی است. شروع آن معمولاً در حدود پنجاه سالگی است و با کاهش توانایی درک فرکانس های بالا مشخص می شود.
مبتلایان در درک کمتری از اصوات بالا متوجه این موضوع می شوند. صدای زنان و کودکان اغلب کمتر قابل درک است. با گذشت زمان ، درک شنوایی بیشتر خراب می شود.
این یک روند تدریجی است و بنابراین اغلب مورد توجه قرار نمی گیرد. در مقایسه با افراد سالم طبیعی ، افزایش آستانه ناراحتی ناشی از سر و صدا قابل مشاهده است. یک مثال عملی می تواند تلویزیون باشد.
میزان صدای مبتلایان به میزان قابل توجهی بالاتر است که در آن می توانند یک برنامه را به خوبی دنبال کنند ، اما در افراد سالم به طور معمول صدای نگران کننده یا دردناکی است. به طور دقیق نمی توان گفت که از دست دادن شنوایی پیشرفت خواهد کرد این به عوامل فردی مانند سایر بیماری ها بستگی دارد.
با این حال انتظار ناشنوایی نیست. به خصوص در مراحل پیشرفته سالخوردگی از دست دادن شنوایی، صداهای تیره مانند صدای عمیق اغلب هنوز هم به خوبی قابل درک هستند. علاوه بر این ، استفاده به موقع از شنوایی ایدز نوید بهبود قابل توجه علائم را می دهد.
درجه ناتوانی در کاهش شنوایی مربوط به سن چیست؟
درجه ناتوانی (GdB) بستگی به از دست دادن شنوایی در درصد افراد سالم طبیعی است. درصد کاهش شنوایی را می توان از طریق شنوایی سنجی آماده شده از فرد مبتلا با استفاده از یک جدول 4 فرکانسی تعیین کرد. از دست دادن شنوایی 20-40٪ ، GdB 10-20 اختصاص داده می شود.
کاهش شنوایی 40-60٪ منجر به GdB 30 و 60-80٪ کاهش شنوایی GdB 50 می شود. برای به رسمیت شناختن GdB ، نظر متخصص لازم است. علاوه بر این ، عواملی مانند سن در زمان شروع کاهش شنوایی و همچنین همراه است اختلالات گفتاری و سایر معلولیت ها در محاسبه مدرک نقش دارند. به طور کلی ، شناختن پیرچشمی به عنوان درجه ای از ناتوانی دشوار است ، زیرا بر همه فرکانس ها تأثیر نمی گذارد. با این حال ، در موارد مشخص ، می توان آن را در برابر سایر معلولیت های جسمی حساب کرد تا معایب را جبران کند.
آیا ارتباطی بین پیرچشمی و زوال عقل وجود دارد؟
به طور کلی ، باید روشن شود که پیرچشمی و جنون دو تصویر بالینی مستقل هستند. بنابراین می توانند مستقل از تصویر بالینی دیگر وجود داشته باشند. اما هر دو بیماری در سنین پیری بیشتر اتفاق می افتند ، به همین دلیل وجود بیماری در کنار هم در افراد مبتلا غیرمعمول نیست. با این حال، جنون باعث پیر شدن نمی شود و یا باعث شروع آن نمی شود. همین امر در مورد پیرچشمی صدق می کند.
آیا پیرچشمی ارثی است؟
ثابت نشده است که پیرچشمی ارثی است. عوامل ژنتیکی به احتمال زیاد در کاهش شنوایی که در سنین جوانی اتفاق می افتد تأثیر می گذارد. استعداد ابتلا به پیرچشمی یک استعداد ژنتیکی است.
این شرایط با تمام فرایندهای پوسیدگی مربوط به سن قابل مقایسه است. به عنوان مثال ، همه مفاصل از افراد مسن ، در مقایسه با جوانان ، با توجه به سن متفاوت به نظر می رسند. در برابر این روند پیری تقریباً نمی توان کاری کرد. با این حال ، روند پیری از چه زمانی و تا چه اندازه می تواند تحت تأثیر سبک زندگی و عوامل ژنتیکی باشد.
