پلی گلوبولیا چیست؟
اگر تعداد گلبول‌های قرمز خون (گلبول‌های قرمز) در نمونه خون افزایش یابد، به آن چند گلوبولی می‌گویند.
در بیشتر موارد، این به دلیل کمبود اکسیژن است. علت ممکن است خارجی باشد (به عنوان مثال، ماندن طولانی مدت در هوای "رقیق" در ارتفاعات بالا). با این حال، اغلب این کمبود "داخلی" اکسیژن است که به عنوان مثال به دلیل یک بیماری قلبی یا ریوی ایجاد می شود.
فقدان اکسیژن چه به صورت داخلی یا خارجی ایجاد شود، بدن را تحریک می کند تا هورمون اریتروپویتین را تولید کند. این تضمین می کند که گلبول های قرمز بیشتری در مغز استخوان تشکیل می شود. هنگامی که کمبود اکسیژن اصلاح شود، تعداد گلبول های قرمز خون نیز دوباره کاهش می یابد.
در موارد دیگر، یک بیماری به اصطلاح میلوپرولیفراتیو دلیل افزایش تعداد گلبول های قرمز است. با این حال، تعداد گلبول های سفید خون (لکوسیت ها) نیز بسیار زیاد است. افزایش تشکیل سلول ها (تکثیر) توسط یک جهش ژنی ایجاد می شود. از آنجایی که خون به دلیل وجود سلول های خونی اضافی چسبناک تر می شود، خطر لخته شدن خون وجود دارد که ممکن است عروق را مسدود کند (ترومبوز، آمبولی).
به طور خلاصه مهمترین علل چندگلوبولی عبارتند از
- سیگار کشیدن شدید
- نارسایی قلبی
- بیماری های ریوی
- قرار گرفتن طولانی مدت در ارتفاعات بالا
- بیماری های میلوپرولیفراتیو (بیماری هایی با افزایش تشکیل سلول های پاتولوژیک در مغز استخوان)، به عنوان مثال لوسمی میلوئیدی مزمن (CML)، پلی سیتمی ورا
چند گلوبولی نسبی - یک چند گلوبولی ظاهری ناشی از کاهش پلاسمای خون - باید از این اشکال چند گلوبولی مطلق متمایز شود. به دلیل کمبود مایعات، به عنوان مثال در نتیجه اسهال شدید، شوک یا سوختگی ایجاد می شود.
علائم پلی گلوبولیا
علائم معمول چند گلوبولیا عبارتند از
- گرگرفتگی شدید صورت
- سردرد
- سرگیجه
- زنگ در گوش
- خارش در سراسر بدن (که اغلب در تماس با آب تشدید می شود)
- افزایش تمایل به انسداد عروقی مرتبط با لخته (ترومبوز و آمبولی)
Polyglobulia - چه باید کرد؟
اگر پلی گلوبولیا ناشی از کمبود "خارجی" اکسیژن باشد، معمولاً به محض وجود اکسیژن کافی در هوایی که تنفس می کنیم ناپدید می شود. اگر بیماری ها مسئول افزایش تعداد گلبول های قرمز هستند، باید به طور حرفه ای درمان شوند.
