نحوه عملکرد توراسماید
توراسماید اثر ادرارآور دارد، فشار خون را کاهش می دهد و ادم (ضد ادم) را از بین می برد.
در بدن انسان، نمک های خون (الکترولیت هایی مانند سدیم و پتاسیم) در معرض تعادل ظریفی هستند که به شدت کنترل می شود. از طریق کلیه‌ها، الکترولیت‌ها می‌توانند در ادرار آزاد شوند یا از ادرار بازیابی شوند تا در صورت نیاز دفع شوند. بسیاری از انتقال دهنده های مختلف در این آزادسازی و بازیابی الکترولیت ها نقش دارند.
این میزان افزایش نمک در ادرار، آب را نیز از بدن خارج می کند. اگر بیمار احتباس آب (ادم) در بدن داشته باشد (به عنوان مثال، به دلیل کاهش ظرفیت پمپاژ قلب)، دیورتیک های حلقه مانند توراسمید می توانند آب را از بافت های بدن خارج کنند - تورم بافت کاهش می یابد.
بر خلاف سایر دیورتیک ها (به عنوان مثال، تیازیدها)، دیورتیک های حلقه نه تنها یون های سدیم، پتاسیم و کلرید، بلکه یون های منیزیم و کلسیم را نیز دفع می کنند.
توراسماید پس از مصرف خوراکی به سرعت و تقریباً به طور کامل جذب خون در روده می شود. در نتیجه، اثر توراسمید نسبتاً سریع (پس از حدود یک ساعت) رخ می دهد. ماده فعال در کبد تجزیه می شود. محصولات تجزیه حاصل عمدتاً از طریق کلیه ها دفع می شوند.
چه زمانی از توراسماید استفاده می شود؟
نشانه‌های استفاده (نشانه‌های) توراسماید عبارتند از:
- ادم ناشی از کاهش برون ده قلبی (ادم قلبی).
- ادم ریوی
- فشار خون بالا شریانی (فشار خون بالا)
- افزایش دفع ادرار در مسمومیت
- حفظ دیورز باقیمانده در نارسایی شدید کلیوی
نحوه استفاده از توراسماید
توراسماید معمولاً به شکل قرص استفاده می شود. به دلیل طولانی بودن مدت اثر، مصرف یک بار در روز (صبح با مقداری آب) کافی است.
دوزهای روزانه بالاتر مانند 50 میلی گرم یا 100 میلی گرم تا حداکثر دوز 200 میلی گرم ممکن است در بیماران مبتلا به نارسایی شدید کلیوی ضروری باشد (مثلاً در بیماران دیالیزی که مقداری از دفع باقی مانده باقی مانده است).
عوارض جانبی توراسماید چیست؟
هنگام مصرف توراسماید باید به چه نکاتی توجه کنم؟
توراسماید را در شرایط زیر مصرف نکنید:
- نارسایی کلیه
- کما کبدی
- فشار خون به شدت پایین
- حجم خون کم
- کمبود برخی از الکترولیت ها (سدیم، پتاسیم)
- مشکلات قابل توجه در ادرار
تداخلات دارویی
تداخلات دارویی زمانی امکان پذیر است که دیورتیک همزمان با سایر داروها مصرف شود.
در مقابل، اثر داروهای دیابت و عوامل منقبض کننده عروق خونی (آدرنالین، نورآدرنالین) با مصرف همزمان با توراسماید کاهش می یابد.
عوارض جانبی توراسماید توسط ملین ها و کورتیکوئیدها ("کورتیزون") افزایش می یابد.
از طرف دیگر، داروی نقرس پروبنسید و مسکن های ضد التهابی (داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی مانند اسید استیل سالیسیلیک و ایندومتاسین)، اثر توراسماید را تضعیف می کنند.
مصرف توراسماید ممکن است توانایی واکنش را مختل کند. بنابراین، کارشناسان توصیه می کنند از مشارکت فعال در ترافیک جاده ای یا کار با ماشین آلات سنگین در طول درمان خودداری کنید. این امر به ویژه در ترکیب با الکل صادق است.
بارداری و تغذیه با شیر مادر
داروهای حاوی توراسماید در دوران بارداری تنها پس از ارزیابی دقیق خطر و فایده پزشکی و با کمترین دوز ممکن استفاده می شود.
محدودیت های سنی
کودکان و نوجوانان نباید داروهای حاوی توراسماید دریافت کنند، زیرا تجربه کافی برای استفاده در این گروه سنی در دسترس نیست.
دوای زیاد خوردن
در صورت مصرف بیش از حد دیورتیک، ممکن است مقدار زیادی مایع دفع شود. در نتیجه علائمی مانند خواب آلودگی (خواب آلودگی)، گیجی، فشار خون پایین، کلاپس گردش خون و ناراحتی گوارشی بروز می کند.
نحوه دریافت دارو با توراسماید
حقایق جالب در مورد توراسماید
ماده فعال torasemide به عنوان یک عامل دوپینگ تیترهای منفی در ورزش های رقابتی شد. در بدنسازی و در ورزش هایی که مسابقات در کلاس های وزنی برگزار می شود، برای دفع سریع آب و کاهش وزن مورد سوء استفاده قرار می گیرد.
