الکترومیوگرافی: تعریف، دلایل، روش

الکترومیوگرافی چیست؟

الکترومیوگرافی شامل اندازه گیری فعالیت الکتریکی فیبرهای عضلانی و ثبت آن به عنوان الکترومیوگرام است. بین:

• EMG سطحی: در اینجا، الکترودهای اندازه گیری به پوست چسبیده اند.
• EMG سوزنی: در اینجا پزشک یک الکترود سوزنی را به عضله وارد می کند.

در هر دو مورد، فعالیت عضله هم در حین حرکت و هم در حالت استراحت اندازه گیری می شود. بر اساس نوع و شدت فعالیت اندازه گیری شده، پزشک می تواند در مورد منشاء و وسعت یک بیماری نتیجه گیری کند.

فعالیت عضلات الکتریکی

اگر قرار باشد عضله ای حرکت داده شود، مغز یک تکانه الکتریکی را از طریق یک عصب به صفحه انتهایی عصبی عضلانی - "نقطه تماس" بین عصب حرکتی و سلول عضلانی منتقل می کند. در اینجا، ضربه مواد پیام رسان را آزاد می کند که منجر به باز شدن کانال های یونی در غشای سلول عضلانی می شود. جریان یون حاصل از غشاء یک ولتاژ الکتریکی ایجاد می کند: به اصطلاح پتانسیل عمل عضلانی (MAP) در سراسر سلول عضلانی پخش می شود و باعث انقباضات کوچک عضلانی می شود و می توان آن را به عنوان پتانسیل اندازه گیری کرد.

چه زمانی الکترومیوگرافی انجام می دهید؟

در این میان، الکترومیوگرافی نیز در بیوفیدبک - یک روش خاص رفتار درمانی - استفاده می‌شود که می‌تواند اطلاعاتی در مورد تنش‌های عضلانی که خودش درک نمی‌کند به بیمار بدهد. بنابراین، او یاد می گیرد که به شیوه ای هدفمند بر آنها تأثیر بگذارد.

شایع ترین دلایل الکترومیوگرافی عبارتند از:

• التهاب عضله (میوزیت)
• بیماری های عضلانی (میوپاتی)
• ضعف عضلانی (میاستنی)
• تنش عضلانی طولانی مدت پاتولوژیک (میتونی)

در طول الکترومیوگرافی چه می کنید؟

EMG سوزنی با وارد کردن الکترود به عضله شروع می شود که در الکترومیوگرام به عنوان یک پتانسیل الکتریکی قابل استخراج کوتاه نشان داده می شود. اگر پتانسیل اندازه گیری نشود، این نشان دهنده آتروفی عضلانی است. اگر پتانسیل به طور قابل توجهی طولانی شود، پزشک التهاب یا بیماری عضلانی را فرض می کند.

سپس فعالیت عضلانی در حالت استراحت اندازه گیری می شود. از آنجایی که یک ماهیچه سالم هیچ تکانه الکتریکی ساطع نمی کند، هیچ فعالیت عضلانی به جز پتانسیل های کوچکتر و بسیار کوتاه نباید اندازه گیری شود.

اگر ارتباط بین عصب و عضله قطع شود یا خود عصب آسیب ببیند، تحریک دائمی عضله می تواند رخ دهد.

در مقابل، EMG سطحی با الکترودهای چسبنده تک فیبرهای عضلانی را ثبت نمی کند، بلکه کل عضله یا گروه عضلانی را ثبت می کند. این نوع الکترومیوگرافی عمدتاً در فیزیولوژی ورزشی یا بیوفیدبک استفاده می شود. الکترودها به پوست متصل می شوند. پتانسیل ها در حین تنش و در حالت استراحت اندازه گیری می شوند.

خطرات الکترومیوگرافی چیست؟

الکترومیوگرافی یک معاینه نسبتاً بدون عارضه است. از آنجایی که الکترود سوزنی برای EMG سوزنی نازک‌تر از سوزن‌های معمولی است، بیشتر افراد زمانی که آن را در عضله قرار می‌دهند، مانند سوزن طب سوزنی، فقط یک سوزن کوتاه احساس می‌کنند. سفت کردن ماهیچه ممکن است باعث درد خفیف شود.

عضلات یا اعصاب توسط الکترومیوگرافی آسیب نمی بینند. در موارد نادر، عفونت یا خونریزی در نتیجه EMG سوزنی رخ می دهد. بنابراین، تمایل به خونریزی باید از قبل حذف شود.

الکترودهای چسبنده می توانند باعث تحریک پوست شوند. آلرژی به چسب نیز ممکن است.

بعد از الکترومیوگرافی چه نکاتی را باید در نظر بگیرم؟

بعد از انجام الکترومیوگرافی سرپایی می توانید به خانه بروید. در صورت بروز قرمزی یا التهاب در ناحیه معاینه شده بدن، لطفاً فوراً به پزشک خود اطلاع دهید.