بررسی اجمالی
- درمان: جراحی، کم تهاجمی یا باز: اتصال دو سر با تکنیک های مختلف. محافظه کارانه: تسکین درد، بی حرکتی، سپس تمرینات دامنه حرکتی.
- علائم: درد و درد تحت فشار در شب، محدودیت حرکت در شانه، گاهی اوقات در مفصل آرنج، کبودی
- علل: اغلب به دلیل آسیب های قبلی مانند ساییدگی و پارگی، نیروی خارجی در زمینه تصادف، استفاده طولانی مدت از استروئیدهای آنابولیک، سیگار کشیدن یا چربی خون بالا.
- معاینات: معاینه فیزیکی، روش های تصویربرداری مانند سونوگرافی یا تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI)، اشعه ایکس در صورت مشکوک بودن به آسیب استخوانی
- پیش آگهی: زمان بهبودی بستگی به میزان پارگی و درمان دارد، پس از درمان محافظه کارانه گاهی اوقات کاهش دائمی عضله و اغلب ضعف عضلانی در ناحیه شانه رخ می دهد، مشاوره با متخصص شانه توصیه می شود، اقدامات توانبخشی مناسب مهم است.
پارگی تاندون شانه چیست؟
پارگی تاندون شانه یکی از شایع ترین آسیب های تاندون است که در اثر ساییدگی ایجاد می شود و اغلب علت شانه درد است.
حلقه ای متشکل از چهار عضله (روتاتور کاف) که از تیغه شانه سرچشمه می گیرد و با تاندون های خود به سر استخوان بازو متصل می شود، بسیار مهم است. این تاندون ها به ویژه در معرض پارگی تاندون تحت استرس هستند. درد شانه اغلب از روتاتور کاف سرچشمه می گیرد.
تاندون دیگری در ناحیه مفصل شانه قرار دارد: تاندون بلند دوسر بازو، که - از عضله خم کننده بازو در قسمت فوقانی بازو (دوسر بازو) شروع می شود - از طریق یک شیار استخوانی به لبه بالایی حفره شانه می رسد. گاهی اشک هم می ریزد.
پارگی تاندون شانه چگونه درمان می شود؟
در اصل، پارگی تاندون شانه را می توان هم به صورت جراحی و هم غیر جراحی (به صورت محافظه کارانه) درمان کرد. اگر علاوه بر پارگی تاندون، شکستگی استخوان، آسیب عروقی یا عصبی وجود داشته باشد، یک استراتژی درمانی پیچیده مورد نیاز است.
بهترین درمان برای پارگی تاندون شانه به عوامل زیادی بستگی دارد. اینها بالاتر از همه، درجه آسیب، شدت علائم، سن و نیازهای فردی فرد مبتلا به شانه را شامل می شود. هدف هر درمانی کاهش درد و بهبود عملکرد مفصل است. سپس پزشک معالج به همراه بیمار درمان را برنامه ریزی می کند و تصمیم می گیرد که آیا جراحی اندیکاسیون دارد یا خیر.
عمل
به خصوص در موارد پارگی تاندون به دلیل آسیب، فعالیت شدید و تاندون‌های از قبل آسیب دیده اندک، پارگی تاندون در شانه جراحی می‌شود. از سوی دیگر، در موارد عفونت مفاصل، آسیب عصبی و انحطاط پیشرفته و غیره باید از جراحی خودداری کرد. نتیجه عمل به طور قطعی به وضعیت تاندون بستگی دارد. بخیه تاندون تنها در صورتی می تواند با موفقیت انجام شود که تاندون از کیفیت خوبی برخوردار باشد.
پارگی تاندون شانه در صورت امکان در عرض چند هفته انجام می شود تا نتیجه خوبی حاصل شود. بین ترمیم تاندون باز و نوع کم تهاجمی تمایز قائل شده است. جراحی باز همچنین تکنیک های دشوارتری را امکان پذیر می کند. با این حال، این نیاز به جدا کردن عضله دلتوئید در اطراف شانه از قسمت‌هایی از کتف دارد. این کار با جراحی کم تهاجمی ضروری نیست. در اینجا، بافت اطراف به دلیل تنها دسترسی کوچک به مفصل در امان است.
تکنیک کم تهاجمی برای این کار پیچیده‌تر است و فقط به دلیل باریک بودن امکان تعمیرات ساده‌تر تاندون را می‌دهد. اگر تکه ای از استخوان با تاندون پاره شود، در یک عمل باز ترمیم می شود. گاهی اوقات جراحی کم تهاجمی به صورت سرپایی امکان پذیر است.
تاندون‌های آسیب‌دیده به آرامی بهبود می‌یابند، بنابراین مراقبت‌های بعدی دقیق انجام می‌شود. پس از جراحی، شانه در ابتدا به مدت دو تا شش هفته در یک بانداژ محافظت می شود (مانند بانداژ گیلکریست، آتل ابداکشن).
برای نگه داشتن بازو در 30 درجه ابداکشن از آتل اداکشن شانه استفاده می شود. فرد مبتلا در ابتدا مفصل شانه را فقط به صورت غیرفعال حرکت می دهد. از هفته سوم به آرامی تمرینات حرکتی کمکی و فعال را شروع می کند. از هفته هفتم می توان حرکات فعال را بدون محدودیت انجام داد. فعالیت های ورزشی دوباره تا ماه سوم توصیه نمی شود.
درمان محافظه کارانه
درمان محافظه کارانه برای پارگی تاندون غیرتصادفی و به آهستگی در شانه در نظر گرفته می شود. این شکل از درمان مخصوصاً برای بیمارانی که فقط در حد محدودی فعال هستند و برای بیمارانی که اصطلاحاً شانه یخ زده دارند (شانه یخ زده) مناسب است.
