امروز، اشعه ایکس تصویربرداری یک قسمت مهم و ضروری از آن است تشخیص دستگاه پزشکی. به عنوان اولین روش تصویربرداری ، اشعه ایکس تشخیص ، انقلابی در زمینه های پزشکی ایجاد کرد و راه را برای اقدامات مدرن مانند هموار کرد توموگرافی کامپیوتری (CT) ، تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI ، NMR یا تصویربرداری تشدید مغناطیسی نیز نامیده می شود) و تابش امروزی درمان in سرطان رفتار. کشف پرتوهای ایکس در 8 نوامبر 1895 در دانشگاه وورتسبورگ را می توان در فیزیکدان آلمانی ویلهلم کنراد رانتگن جستجو کرد ، که به دلیل این کشف در سال 1901 جایزه نوبل فیزیک را دریافت کرد. در سال های بعد ، اشعه ایکس این روش قبلاً برای تشخیص اسکلت استفاده شده بود. کشف و مستندسازی آسیب ناشی از اشعه به بافت انسان ، امکان درمان تومورهای بدخیم را فراهم کرد. توسعه فن آوری امروز در سطح است اشعه ایکس دیجیتال تشخیص ، که ارزیابی یا گزارش سریع و کارآمد از تصاویر را امکان پذیر می کند.
روش
تولید اشعه X اشعه X امواج الکترومغناطیسی است که بین نور UV و تابش گاما در طیف الکترومغناطیسی قرار دارد. آنها با کمک یک لوله اشعه X تولید می شوند که دارای ساختار خاصی است: دو الکترود (کاتد - سیم تنگستن و آند) در یک استوانه شیشه ای قرار دارند که در آن خلا وجود دارد. به منظور تولید اشعه ایکس ، اکنون سیم تنگستن درخشان شده است ، به طوری که الکترون از ماده آزاد می شود و سپس به سمت آند شتاب می گیرد. با برخورد الکترون ها به آند ، انرژی آزاد می شود که یک درصد آن به اشعه X تبدیل می شود. بقیه انرژی در اثر گرما از بین می رود. به مکانی (آند) که الکترونهای کاتد به آن برخورد می کنند ، نقطه کانونی گفته می شود. اشعه ایکس حاصل از دو جز dist متمایز تشکیل شده است:
- Bremsstrahlung - این تابش اشعه X هنگامی که الکترون کاهش می یابد تولید می شود و از یک طیف انرژی پیوسته تشکیل می شود که تابش کم انرژی به شدت توسط بافت جذب می شود ، بنابراین در اینجا تابش تابشی وجود دارد. به همین دلیل ، تابش باید توسط فیلتر مورد نیاز قانون حذف شود.
- تابش مشخصه - این تابش طیف خطی را تشکیل می دهد و روی Bremsstrahlung قرار می گیرد.
بسته به ولتاژ وارد شده به لوله اشعه X ، کیفیت تشعشع متفاوتی تولید می شود که در الکترون ولت بیان می شود. تابش نرم دارای استحکام کمتر از 100 کیلو ولت (کیلو الکترون ولت) و تصاویر پرتوی نرم تولید می کند که می تواند بهترین تفاوت های بافتی را نشان دهد ، اما همچنین در معرض تابش زیاد قرار می گیرد. تابش سخت دارای استحکام از 100 کیلو ولت تا 1 مگا الکترون ولت (مگا الکترون ولت) و تصاویر پرتوی سخت را تولید می کند که کنتراست آنها کمتر از تصاویر پرتوی نرم است ، همچنین قرار گرفتن در معرض تابش. اشعه ایکس تولید شده به طور واگرا (دور از مرکز) از نقطه کانونی آند منتشر شده و به بدن بیمار برخورد می کند. پس از عبور از بافت ، اشعه ها به فیلم اشعه X برخورد می کنند. فیلم اشعه X با حساسیت به نور پوشانده شده است نقره بلورهای برومید و در یک کاست قرار دارد. از ترکیبات به اصطلاح فیلم و فویل استفاده می شود: این فیلم ها (صفحات تشدید کننده) از فسفرهایی تشکیل شده اند که در اثر تماس با اشعه ایکس فلورس می شوند و باعث می شوند 95٪ از فیلم اشعه ایکس سیاه شود ، در حالی که اشعه ایکس تنها 5٪ ایجاد می کند. فیلم سیاه شدن. صفحه های تشدید شده به پشت و جلوی کاست چسبانده می شوند و بسته به نوع حساسیت ، تابش لازم را تعیین می کنند مقدار برای یک تصویر واضح معیارهایی که کیفیت تصویر اشعه ایکس را تعیین می کنند به شرح زیر است:
- کنتراست - کنتراست در درجه اول با تابش پراکنده تخریب می شود: این اتفاق می افتد که تابش از طریق بافت عبور می کند و می تواند توسط یک شبکه تابشی پراکنده کاهش یابد.
- تاری - تاری حرکت ، تاری هندسی ، تاری فیلم-فویل.
رادیولوژی تشخیصی رادیولوژی یک نام جمعی برای روشهای تصویربرداری است که با استفاده از اشعه ایکس نمایشی از تغییرات داخل بدن انسان را نشان می دهد. روشهای مهم در رادیولوژی تشخیصی عبارتند از:
- تشخیص اشعه ایکس معمولی (فرافکنی) رادیولوژی).
- توموگرافی کامپیوتری (CT) *
- آنژیوگرافی
* توموگرافی کامپیوتری در یک فصل جداگانه شرح داده شده است. فصل زیر به طور عمده روش های رادیوگرافی معمولی را ارائه می دهد. رادیوگرافی بومی با توجه به معیارهای مختلف ارزیابی می شود. شخصی که ارزیابی را انجام می دهد ، تصویر اشعه ایکس را طوری می بیند که گویی یک بیمار رو به روی اوست ، به این معنی که طرف چپ و راست معکوس می شود. شرایط آناتومیک پیچیده حداقل به یک تصویر در دو صفحه نیاز دارد. این به این معنی است که بدن از زوایای مختلف اشعه ایکس می گیرد. از آنجا که تصویر اشعه ایکس منفی بافت واقعی است ، از ساختارهای سفید به عنوان سایه و از ساختارهای سیاه به عنوان روشن کننده یاد می شود. تغییرات پاتولوژیک خود را فقط به عنوان یک تفاوت کوچک از نوع سایه یا روشنایی متفاوت نشان می دهند. هرچه بافتی چگالتر باشد ، محکم تر است جذب از اشعه X و منطقه روشن تر در تصویر اشعه X است. برای جهت گیری ، چهار گروه تراکم مشخص می شود:
- استخوان - سیاه شدن تصویر کم (در عکس اشعه ایکس بسیار روشن) ، که به دلیل قوی بودن است جذب از اشعه ایکس.
- آب - ترسیم ساختارهای گازی و چربی را امکان پذیر می کند و همچنین ممکن است به صورت پاتولوژیک در ظاهر شود حفره های بدن مانند آسیت (مایع شکم).
- چربی - سیاه شدن تصویر بالا (تاریک در اشعه ایکس) ناشی از کم بودن آن جذب از اشعه ایکس. به خصوص در ماما (پستان ماده) بافت چربی در تصویر اشعه ایکس به وضوح قابل مشاهده است.
- هوا - سیاه شدن تصویر بسیار زیاد (تقریباً کاملاً سیاه) ، که به دلیل جذب تقریباً نامشخص اشعه X است. از نظر فیزیولوژیکی ، هوا به ویژه در روده و ریه ها در تصویر اشعه ایکس به خوبی دیده می شود.
نسخه پویای تشخیص اشعه ایکس اصطلاحاً فلوروسکوپی است. در اینجا ، منطقه مورد بررسی در زمان واقعی بر روی مانیتور نمایش داده می شود. تصاویر به صورت جداگانه تنظیم می شوند و بنابراین امکان مشاهده از زوایای مختلف را دارند. علاوه بر این ، سازه های متحرک ، مانند انقباضات از قلب، بهتر مشاهده می شود فلوروسکوپی به ویژه برای معاینات کنتراست بسیار مفید است. فلوروسکوپی برای موارد زیر انجام می شود:
- محلی سازی یافته های نامشخص
- تنظیم تصاویر هدف
- عکسهای کاربردی مانند در مجرای گوارشی.
- کنترل رادیوگرافی هنگام قرار دادن کاتترها ، پروب ها و سیم های راهنما.
- هدفمند پنچر شدن برای استخراج بافتی مواد (تاریخ شناسی - مطالعه بافتها).
- ارزیابی جریان ماده حاجب در اندام های توخالی یا عروق.
- کاهش قطعات شکستگی (قسمتهای استخوانی که پس از شکستگی جای آنها نادرست است و نیاز به جابجایی مجدد دارند)
در طی معاینه فلوروسکوپی ، بیمار روی میز است و معمولاً کج می شود و زیر آن لوله اشعه ایکس قرار دارد. در روبرو یا بالاتر از بیمار ، آشکارسازهایی قرار دارند که پس از عبور از بدن ، اشعه X ورودی را جمع می کنند و آنها را به پالس های الکتریکی تبدیل می کنند. ردیاب ها توسط رادیولوژیست (متخصص تصویربرداری تشخیصی) در هر سه محور فضایی قابل جابجایی هستند ، به طوری که جهت های مختلف تصویربرداری امکان پذیر است. علاوه بر این ، می توان میز را از حالت ایستاده به حالت افقی یا حتی فراتر از آن متمایل کرد ، به طوری که a سرموقعیت پایین ایجاد می شود معاینه اشعه ایکس با ماده حاجب از ماده حاجب برای افزایش استفاده می شود چگالی تفاوت ها به طوری که اندامی که باید به تصویر کشیده شود می تواند به طور بهینه از محیط اطراف آن متمایز شود. از آنجا که رسانه های حاجب می توانند باعث عدم تحمل بالقوه شدید شوند ، باید بیمار را از قبل مطلع کنید.
- مقاله نویسی
- تصویربرداری عروقی
- تصویربرداری از صفرا مجاری ، به عنوان مثال ، در طول ERCP (کلانژیوپانکراتوگرافی رتروگراد آندوسکوپی).
- نمایندگی دستگاه گوارش.
- میلوگرافی
ماده حاجب مثبت اشعه ایکس اشعه X را با شدت بیشتری جذب می کند ، بنابراین کنتراست را افزایش می دهد. نمونه آن این است سولفات باریم، که به عنوان مثال در استفاده می شود مجرای گوارشی. ید از ترکیباتی مانند اسید تری یدوبنزوئیک نیز استفاده می شود. اشعه ایکس ماده حاجب منفی باعث کاهش جذب اشعه ایکس توسط بافت می شود. اینها معمولاً گازهایی مانند هوا یا کربن دی اکسید همانطور که قبلا ذکر شد ، اثرات نامطلوب قابل اغماض نیستند. اول و مهمترین ، واکنشهای عدم تحمل به شکل یک واکنش آنافیلاکتیک (آلرژیک) رخ می دهد ، که به قطع فوری ماده حاجب نیاز دارد حکومت. نقصان در کلیه عملکرد تا نارسایی حاد کلیه (ضعف کلیه) و همچنین تأثیر بر عملکرد تیروئید توسط یک ید- حاوی ماده حاجب امکان پذیر است. انواع معاینه ویژه فناوری اشعه ایکس (تشخیص اشعه ایکس معمولی) متعاقباً در بخشهای جداگانه ارائه می شود:
- تصویر خالی شکم (تصویر بومی شکم ، یعنی بدون محیط کنتراست) یا نمای کلی شکم (تصویر اشعه ایکس از شکم در حالت ایستاده ، دراز کشیده یا در موقعیت جانبی چپ).
- آنژیوگرافی
- آرتروگرافی
- مقاله نویسی
- تصویربرداری از روده کوچک طبق Sellink
- ERCP
- انما کنتراست روده بزرگ
- میلوگرافی
- مجرای دستگاه گوارش
- ماموگرافی
- پرستو مری
- اشعه ایکس قفسه سینه
- اشعه ایکس شکم یا تصویر خالی از شکم / نمای کلی شکم.
- اشعه ایکس از استخوان ها و مفاصل
- I. در برابر pyelogram
- فلبوگرافی
