اختلال در یافتن کلمات: علل ، درمان و راهنما

اختلالات یافتن کلمات فقط در وجود ندارد کودکی، اما اغلب در بزرگسالی نیز هست. چنین اختلالی معمولاً در کودکان موقتی است. برای اطمینان و تسریع روند بهبودی ، درمان با گفتاردرمانگر توصیه می شود.

اختلالات یافتن کلمات چیست؟

برای اطمینان و تسریع روند بهبودی چنین اختلالی ، درمان با گفتاردرمانگر توصیه می شود. علم اختلالات واژه یابی را به دیس فازی و آفازی متمایز می کند. در آفازی ، توانایی بیان گفتار آسیب دیده است ، که ممکن است علت آن آسیب های عصبی یا تومور باشد. از طرف دیگر ، دیس فازی یک اختلال رشد است. آسفازی را می توان به چند درجه دشواری تقسیم کرد. در اشکال شدیدتر ، علاوه بر خود گفتار ، درک مطلب و توانایی خواندن نیز مختل می شود. اختلالات واژه یابی این شکل با مکث های مکرر در حین مکالمه آشکار می شود. این مکث ها به این دلیل اتفاق می افتد که یک کلمه مناسب جستجو می شود. در برخی شرایط ، خطاهایی در فرم کلمه و همچنین انتخاب کلمه نیز ممکن است رخ دهد.

علل

اختلالات کلمه یابی اغلب به دلیل آسیب به مناطق مربوط به زبان واقع در قشر مغز نیمکره غالب زبان در ناحیه مغز. اصطلاحاً "توهینات عروقی مغزی" (سکته مغزی) ، که در نتیجه باعث قطع شدن خون جریان یا رهبری به خونریزی ، از جمله دلایل شایع است. در این حالت ، عملکرد مناطق در مغز مربوط به گفتار اغلب تحت تأثیر قرار می گیرد. سایر علل احتمالی از اختلالات واژه یابی شامل مننژیت، حوادث (به عنوان مثال ، آسیب زا) مغز صدمه)، تومورهای مغزی، یا جنون اختلالات (به عنوان مثال ، آلزایمر بیماری).

بیماری هایی با این علامت

  • تومور
  • بیماری آلزایمر
  • صدمه و تکان مغز که منجر به بیهوشی میشود
  • مننژیت
  • لکنت زبان
  • ضربه
  • اختلالات رشد در کودکان
  • کم خونی
  • تومور مغزی

تشخیص و دوره

برای درمان با نتایج مطلوب ، تشخیص اختلال کلمه یابی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. در اینجا ، تمرکز بر یافتن نقص عملکردی است که منجر به اختلال کلمه یابی می شود. برای کاهش سطح متناظر اختلال ، از یک مدل اصطلاحاً پردازش کلمه استفاده می شود و همچنین برای اطمینان از یافته ها بین پزشک و بیمار بحث می شود. پزشک همچنین با معاینات بعدی مشورت می کند ، که با استفاده از روش های انتخاب شده می توان علائم را به طور دقیق بررسی کرد. از جمله ، از معاینات مربوط به تولید کلمات و همچنین درک کلمات استفاده می شود. علاوه بر این ، علاوه بر عملکرد شفاهی ، عملکرد کتبی نیز مورد آزمایش قرار می گیرد تا بتوان تشخیص روشنی داد. روشهای آزمون استاندارد (به عنوان مثال LeMo ، Bogenhauser Semantik Untersuchung) برای چنین معایناتی در دسترس است. تنها پس از ایجاد مشخصات زبان زبانی از بیمار ، می تواند مناسب باشد درمان روش ها انتخاب می شوند. این نمایه از توانایی های موجود و همچنین اختلال ایجاد می شود ، که در روش آزمون تعیین می شود. این تشخیص همچنین نحوه برخورد خود بیمار با این اختلال را در نظر می گیرد (به عنوان مثال استفاده خود به خود از استراتژی ها برای جبران اختلال). با بستگان نیز به عنوان بخشی از فرایند تشخیص ، اغلب مصاحبه می شود. پس از جمع آوری یافته ها ، پزشک به بیمار و همچنین بستگان در مورد میزان اختلال و هدف درمان اهداف موفقیت یک درمان همیشه به عوامل مختلفی بستگی دارد. از جمله ، سن بیمار نیز در اینجا نقش دارد ، زیرا فرایندهای بازسازی با افزایش سن بسیار کندتر اتفاق می افتد ، به همین دلیل شروع اولیه درمان همیشه مطلوب است.

عوارض

عوارض شایع اختلال کلمات یابی شامل مشکلات ارتباطی و انگ زدن است. وقتی اختلال در یافتن کلمات شدید باشد ، غالباً شکاف هایی در گفتگو ایجاد می شود. همیشه نمی توان کلمه جستجو شده را به صورت متنی تعریف کرد و یا از یک مترادف استفاده کرد. برای بدتر کردن شرایط ، جستجوی مترادف نیز ممکن است با اختلال در یافتن کلمات محدود شود. با توجه به مشکلات ارتباطی ، لازم است افراد دیگر در مکالمه با ملاحظه و صبور باشند. در حالت ایده آل ، شخص مبتلا خودش ابراز می کند که دوست دارد چه واکنشی از افراد متعلق به محیط نزدیک وی ببیند. آیا افراد دیگر باید کلمات را بخوانند یا بهتر است منتظر بمانند؟ کلاله سازی یکی دیگر از عوارض اجتماعی اختلال کلمات یابی است. این محدودیت گاهی به افراد خارجی این تصور را می دهد که فرد مبتلا خیلی باهوش نیست یا "فقط سر و صدا می کند". احتمالاً در نتیجه فرد مبتلا به طور فزاینده ای کناره گیری می کند. به همین دلیل ، این مزیت است که اختلال کلمات یابی را حداقل توسط دوستان و اعضای خانواده شناخته شود. در برخی موارد ، عوارض روانی مانند افسردگی or اختلالات اضطرابی (بخصوص هراس اجتماعی و آگورافوبیا) هنوز هم امکان پذیر است. با این حال ، ناامیدی فرد می تواند به پرخاشگری نیز تبدیل شود. در این حالت ، نارضایتی از وضعیت دشوار اغلب علیه افرادی است که مسئول ارتباط دشوار هستند.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنید؟

پس از بیهوشی، مصرف داروی قوی یا عصبی شدید فشار، اختلالات واژه یابی غیر معمول نیست. حتی در ارتباط با a ضربه محکم و ناگهانی یا در سنین پیری ، افراد اغلب به جستجوی کلمه و جمله بندی مناسب می پردازند. در صورت وجود چنین وضعیتی ، بستگان نباید با شخص متضرر با اتهامی روبرو شوند ، بلکه پیشنهاد کمک می کنند و کلمات درست را نام می برند. اما اطمینان از آن بسیار مهمتر است تمدد اعصاب و استراحت کن فقط چند ساعت خواب اغلب بدن و ذهن را به حالت طبیعی برمی گرداند. با این حال ، اگر اختلالات واژه یابی همچنان ادامه داشته و روز بعد نیز وجود داشته باشد ، مراجعه به یک متخصص توصیه می شود. اولین تشخیص و اطلاعات بیشتر به ویژه از متخصصان داخلی ، متخصصان مغز و اعصاب ، چشم پزشکان یا حتی پزشک خانواده ، که می توانند موارد مقایسه ای را بررسی کنند ، می توان دریافت کرد. افراد بسیار مسن و افرادی که دارای مشکلات حاد روانشناختی هستند می توانند از متخصصان جراحی متخصص زنان (متخصص سالمندان) یا روانشناسان کمک بگیرند. نکته: شرایط معمولاً برای فرد مبتلا ناخوشایند است. ایستادن در كنار او ، ایجاد نزدیكی و رهایی از كار و تلاش در زندگی روزمره یك كمك سریع و ملموس است كه همه می توانند ارائه دهند.

درمان و درمان

اختلالات کلمه یابی را می توان با دو روش درمان کرد: روش مستقیم و روش جبرانی. جهت گیری برای درمان خاص همیشه براساس الگوی عملکرد عصب زبانی تعیین شده در بیمار مبتلا انجام می شود. با روش مستقیم ، اختلال عملکرد به طور مستقیم درمان می شود. این درمان شامل تمریناتی است که در آن انجام می شود عمومی اصطلاحات (به عنوان مثال ، توت فرنگی - میوه) طبقه بندی شده یا ویژگی های معنی دار (به عنوان مثال ، گوجه فرنگی - گیاه ، خوراکی ، قرمز) نامگذاری شده اند. در روش جبرانی ، اختلالات سطح کلمه با تمرینات بهبود می یابد (به عنوان مثال ، با استفاده از آوایی ایدز در نامگذاری دهانی تصاویر شی object ، ارائه اولین صدای یک کلمه). استراتژی های به اصطلاح انحرافی نیز می توانند با برخی از افراد آسیب دیده شانس موفقیت داشته باشند. در این حالت ، از مهارت های حفظ شده برای پشتیبانی کلمه یابی استفاده می شود (به عنوان مثال ، نوشتن حروف اول کلمه یا کل کلمه). گفتار درمانی برای درمان اختلالات واژه یابی به طور کلی به 3 مرحله تقسیم می شود. مرحله اول (تقریباً 4 تا 6 هفته در طول مدت) ، که به آن مرحله فعال سازی نیز گفته می شود ، شامل تحریک زبانی است. مرحله دوم (مرحله تمرین خاص اختلال) با درمان فردی آغاز می شود و در درجه اول با اختلالات سیستمیک زبانی سروکار دارد. مرحله سوم و در نتیجه مرحله نهایی (مرحله تلفیق) به فرد مبتلا کمک می کند تا از توانایی های زبانی خود به بهترین شکل ممکن استفاده کند و معمولاً به عنوان گروه درمانی انجام می شود. میزان کل درمان همیشه به بیمار و بیمار بستگی دارد شرط.

چشم انداز و پیش آگهی

در بسیاری از موارد ، اختلال یافتن کلمات موقتاً رخ می دهد و خود به خود از بین می رود. این امر خصوصاً در مواردی است که فرد مبتلا خسته یا بیمار باشد و یا بیمار وی را تحویل گرفته باشد الکل و دیگر داروهای. در این حالت ، ممکن است یک اختلال در یافتن کلمات به طور موقت اتفاق بیفتد ، که معمولاً پس از فرسایش این مواد ، دوباره از بین می رود. اگر اختلال کلمه یابی دائمی شود ، می تواند رهبری به عوارض و محدودیت های قابل توجهی در زندگی روزمره. به ویژه کودکان ، ممکن است به دلیل این اختلال قربانی قلدری و اذیت شوند و در نتیجه شکایت های روانشناختی یا رفتار پرخاشگرانه پیدا کنند. در بیشتر موارد ، اختلال یافتن کلمات نسبتاً خوب قابل درمان و کنترل است ، اگرچه در موارد نادر ، ممکن است این اختلال محدود باشد و به طور کامل برطرف نشود. در مورد شکایات روانشناختی یا تجربیات آسیب زا ، بحث و درمان با روانشناس می تواند مفید باشد. اگر اختلال کلمه یابی به دلیل بیماری دیگری رخ دهد ، بیماری اساسی قبل از هر چیز درمان می شود. اگر مغز آسیب دیده باشد ، معمولاً دیگر نمی توان به طور کامل اختلال کلمه یابی را درمان کرد. اگر این اختلال شدید باشد ، کیفیت زندگی کاهش می یابد. امید به زندگی معمولاً با این اختلال تغییر نمی کند.

پیشگیری

به طور کلی نمی توان از اختلالات یافتن کلمات پیشگیری کرد ، زیرا این مشکلات معمولاً در نتیجه بیماری های دیگر است. به همین دلیل ، حداقل می توان از اختلالات علت جلوگیری کرد. به ویژه خطرات مربوط به سکته مغزی ، که علت اصلی اختلالات کلمه یابی است ، باید تا حد ممکن کاهش یابد (به عنوان مثال ترک یا کاهش استعمال دخانیات، پایین آوردن خون فشار ، کاهش وزن) به طور کلی ، حتی در گروه های غیر خطر ضربه خطر را می توان با ورزش منظم مانند راه رفتن یا آهسته دویدن.

در اینجا کارهایی است که می توانید خودتان انجام دهید

مشکلات واژه یابی تا حدودی امری کاملاً طبیعی است. تقریباً همه با این مشکل روبرو هستند. اگر اختلالات واژه یابی در رخ دهد کودکی، می تواند به دلیل اختلالات رشد و همچنین خجالتی بودن باشد. بازی های ارتباطی می توانند به بهبود اوضاع کمک کنند. اگر این کمکی نکرد ، روانشناسان کودک یا روانپزشکان مورد نیاز هستند. افراد مسن نیز می توانند به زودی از اختلالات واژه یابی رنج ببرند حافظه شروع به خراب شدن می کند منظم حافظه آموزش یا داروی مناسب می تواند در اینجا کمک کند. شرایط استرس زا ، ضربه یا سنگین الکل و مصرف مواد مخدر همچنین می تواند باعث اختلالات کلمات یابی شود. بسته به شدت و مدت اختلال ، باید با پزشک مشورت شود. اگر اختلالات واژه یابی در گفتار روزمره رخ دهد ، نوعی از جنون حتی ممکن است وجود داشته باشد. اگر حافظه آموزش ، جدول کلمات متقاطع ، صحبت درمان و غیره هیچ پیشرفتی ندارد ، باید با پزشک مشورت شود. یک متخصص مغز و اعصاب می تواند از آزمایشات برای طبقه بندی اختلالات یافتن کلمات استفاده کند. درمان ها می توانند بر این اساس باشند. این اختلالات همچنین می تواند به بیماری هایی مانند دیس فازی ، آفازی ، آلزایمر مرض، جنون or فلج مرتعش. در این صورت ، افراد مبتلا و اطرافیان نباید تحریک شوند. در عوض ، در ابتدا توجه به آن مفید است سازگاری، تغذیه و آموزش حافظه. در صورت جدی بودن اختلالات یافتن کلمات ، تشخیص دقیق پزشک باید در مورد مراحل خاص تصمیم گیری کند. اینها شامل مداخلات لوگوپدیک ، کار درمانی یا هدفمند آموزش حافظه. اگر اختلالات واژه یابی مبتنی بر باشد سر آسیب ها ، تیمی از متخصصان مانند متخصص مغز و اعصاب و گفتاردرمانگر برای بازگرداندن گفتار تا آنجا که ممکن است لازم است.