تومور مارکرها مواد بیولوژیکی موجود در سلول ها هستند ، خون یا دیگر مایعات بدن، و بافت تومور از سرطان بیماران. بر این اساس ، تشخیص این مواد در بدن نشانه جدی آن است سرطان حضور دارد یا در حال پیشرفت است. از طرف دیگر ، نبود آنها به این معنی نیست سرطان وجود ندارد ، زیرا همه سرطان ها مارکرهای توموری تولید نمی کنند.
نشانگرهای توموری برای نظارت بر پیشرفت سرطان درمانی.
از این منظر ، تشخیص a نشانگر تومور هنگامی که نوبت به تشخیص تومور می رسد تنها یک ابزار است. اغلب ، غلظت مارکرهای تومور اجازه می دهد تا نتیجه گیری در مورد توسعه و رشد تومور. علاوه بر این ، این مواد همچنین می توانند مشخص کنند که کدام ارگان تحت تأثیر قرار گرفته است. با این حال ، مارکرهای تومور نقش بسیار ویژه ای در نظارت بر سرطان درمان: در حین شیمی درمانی، جراحی یا پرتودرمانی ، به عنوان مثال ، غلظت خاص نشانگر تومور تحت نظارت است با کمک آن ، موفقیت در درمان می تواند خوانده شود یا احیا یا متاستاز قابل تشخیص باشد.
بررسی اجمالی: نشانگرهای تومور در سرطان
مارکرهای توموری برای برخی از سرطان ها وجود دارد و در بررسی اجمالی زیر ذکر شده است:
- CEA (به ویژه برای سرطان روده بزرگ)
- NSE
- CA 125 (مخصوصاً برای سرطان تخمدان)
- AFP (به ویژه برای کارسینوم سلولهای کبدی)
- CA 19-9 (مخصوصاً برای سرطان معده)
- PSA (مخصوصاً برای پروستات سرطان).
- CA 15-3 (مخصوصاً برای سرطان پستان)
- CA 72-4
- HCG (مخصوصاً برای کارسینوم جفتی).
- SCC