رفلکس vestibulospinal یک است مغز استخوان رفلکس که مدار آن شامل اندام دهلیزی و دهلیز هسته است. فعال شدن رفلکس باعث انقباض عضلات اکستنسور در حالی که عضلات خم کننده اندام را مهار می کند. در سفتی مغز ، رفلکس برجسته می شود.
رفلکس وستیبولوسپینال چیست؟
A مغز استخوان رفلکس به عنوان رفلکس دهلیزی-نخاعی شناخته می شود و مدار آن شامل اندام دهلیزی و دهلیزهای هسته است. رفلکس ها پاسخ های حرکتی تغییرناپذیر ارگانیسم ها به یک محرک خاص هستند. درست است، واقعی واکنش قابل سرکوب نیستند و کاملاً خارج از اختیار داوطلبانه هستند. محرک تحریک کننده رفلکس توسط سلول های حسی ثبت می شود و به صورت تحریک در طول مسیرهای عصبی آوران به قسمت مرکزی منتقل می شود. سیستم عصبی، جایی که به موتور مایع منتقل می شود اعصاب و در انتهای قوس رفلکس به اثرات یا عضلات درگیر می رسد. رفلکس vestibulospinal یا VSR از این الگو پیروی می کند. VSR یک است مغز استخوان رفلکس که شبیه رفلکس دهلیزی-چشمی از طریق دهلیزهای هسته و اندام دهلیزی سیم کشی می شود. پاسخ حرکتی رفلکس در انقباض اکستنسرها است. اینها عضلات اندام هستند که کشش اندام ها را درک می کنند. در مقابل ، خم کننده ها برای تحقق انعطاف پذیری با عضلات مطابقت دارند. در حالی که منبسط کننده ها توسط رفلکس vestibulospinal منقبض می شوند ، خم کننده ها به طور همزمان توسط VSR مهار می شوند. رفلکس در پاسخ به محرک های ارگان وزیبولار رخ می دهد. وقتی این اندام دهلیزی محرک هایی را ارسال می کند که سیگنال عدم تعادل را به مرکز می دهند سیستم عصبی، سیستم عصبی از طریق فعال سازی VSR وضعیت بدن را تثبیت می کند. رفلکس یکی از دهلیزها است واکنش، که برای کنترل چشم کار می کنند ، سر، و وضعیت بدن در حالت استراحت.
کارکرد و وظیفه
رفلکس دهلیزی- نخاعی مربوط به یک پاسخ خودکار و غیر ارادی برای تثبیت وضعیت بدن است. اولین سایت قوس رفلکس تحریک اندام تعادل است ، بنابراین عمدتا توسط a سر جنبش. هسته های به اصطلاح دهلیزی همراه با آورنده هایی از اندام تعادل نقش اصلی را در رفلکس بازی می کنند. این هسته های عصبی با سلولهای عصبی حرکتی ارتباط نزدیک دارند نخاع. هنگامی که فردی به جلو می افتد ، این اتصال نزدیک به شما امکان می دهد تا یک گام جبرانی انعکاسی به جلو برای سقوط قریب الوقوع رهگیری کند. رفلکس های دهلیزی یک است شرط برای ایستادن و راه رفتن ، اما فراتر از این عملکردها نیز بر گردن عضلات و سر موقعیت به عنوان مثال ، چرخاندن بدن باعث ایجاد رفلکسی می شود که منجر به حرکت سر جبرانی در جهت مخالف می شود. به این ترتیب محور بصری به طور خودکار تثبیت می شود. موقعیت سر نسبت به بدن توسط حسگرهای حسابی در محل تعیین می شود گردن، که همراه با هزارتوی به عنوان گیرنده های موقعیت بدن فعال می شوند. گردن رفلکس ها می توانند با چرخش غیرفعال سر تحریک شده و پس از تحریک ، بر روی عضلات اندام و عضلات تنه عمل کنند. به این ترتیب ، رفلکس های دهلیزی بدن را تنظیم می کنند تعادل به شکل تعامل پاسخهای دهلیزی- نخاعی و رفلکس گردن ، که به نوبه خود بر عضلات اندام ها تأثیر می گذارد. رفلکس دهلیزی-نخاعی از طریق چهار نورون سیم کشی می شود. وقتی بدن یا یک طرف بدن به طور ناگهانی افت می کند ، اندام های ماکولا بطنی و ساکولوس در اندام دهلیزی تحریک می شوند. این میزان تخلیه را افزایش می دهد مو سلول ها. این میزان تخلیه افزایش یافته با ترشحات همراه است نمک اسید گلوتامیک به شکاف سیناپسی بین آوران عصب دهلیزی و حلقوی مو سلول ها. الیاف آوران اولین نورون به چهار هسته دهلیزی منتقل می شود. برای رفلکس وستیبولوسپینال ، هسته دهلیزی vestibularis lateralis ، که مربوط به نورون دوم در قوس رفلکس است ، از اهمیت ویژه ای برخوردار است. از اینجا ، رفلکس به اولین نورون حرکتی tractus vestibulospinalis متصل می شود ، که مربوط به نورون سوم در قوس رفلکس است. این نورون به عنوان یک اکستراپیرامیدال طراحی می شود نخاع دستگاه به بخشهای جداگانه نخاع و پروژه در شاخ قدامی به نورون دوم و نورون چهارم قوس رفلکس ، که به کشنده های اندام کشیده می شود. مسیر vestibulospinal یک مسیر عبور نکرده است. به این ترتیب ، غرق شدن یک طرفه اندام دهلیزی در هنگام لغزش باعث انقباض منبسط کننده های متقابل می شود. از طرف دیگر ، وقتی کل بدن غرق می شود ، زیرا زمین کاملاً غرق می شود ، منبسط کننده ها در دو طرف بدن فعال می شوند. tractus vestibulospinalis باعث مهار همزمان سلولهای عصبی آلفا می شود. رفلکس وستیبولوسپینال به قشر مغز بستگی ندارد.
بیماری ها و اختلالات
Decerebration اصطلاح پزشکی برای جدا کردن عملکرد ساقه مغز از به اصطلاح تلنسفالون است که می تواند در نتیجه آسیب مستقیم صدمه ای یا افزایش فشار داخل جمجمه پس از ایسکمی مغزی رخ دهد ، خونریزی مغزی، و تومورها در آغاز هجوم مغز ، رفلکس دهلیزی-نخاعی با تمام تمایز ظاهر می شود. بنابراین این پدیده ، به عنوان مثال ، فرایند مرگ را مشخص می کند. منبسط کننده های اندام فرد در حال مرگ منقبض می شود و فرد در حال مرگ در اصطلاح سفتی فشار خون می افتد. کاهش فشارخون معمولاً با مردمک ثابت و اختلال هوشیاری همراه است. در سفتی مغز ، این پدیده ها با وضعیت کشش عضلانی اندام همراه هستند ، که ناشی از قطع شدن ساقه مغز در منطقه صفحه چهار تپه است. در پدیده توصیف شده ، ناحیه قطع شده زیر هسته مالش دهنده و در همان زمان بالاتر از هسته vestibularis lateralis قرار دارد. به دلیل وقفه ، روبر هسته دیگر هیچ اثر مهاری بر روی نورونهای حرکتی منبسط کننده های جداگانه اعمال نمی کند. در نتیجه ، فعالیت بیش از حد و مهارکننده های منبسط کننده وجود دارد ، که توسط دستگاه مجرای vestibulospinalis تحقق می یابد. علاوه بر تن عظیم عضلات اکستانسور ، کسانی که تحت فشار مغزی قرار دارند از بین می روند تعادل.
