بیش از حد سدیم (هایپرناترمی)

هایپرناترمی - به طور عامیانه مازاد نامیده می شود سدیم - (مترادف: هیپرتونیک کم آبی بدن؛ هیپوولمیک هیپرناترمی؛ ادم نمک؛ ICD-10-GM E87.0: بیش از حد بودن و هیپرناترمی) زمانی اتفاق می افتد که غلظت سرم سدیم در یک بزرگسال بالاتر از مقدار 145 میلی مول در لیتر افزایش می یابد.

سرم فیزیولوژیک اسمولاریته تقریباً منحصراً به بستگی دارد سدیم غلظت. بنابراین ، هایپرناترمی همراه با هایپراسمولالیته (هایپراسمولاریتی) است.اسمولالیتی جمع است مولر غلظت از همه ذرات عمل کننده اسمزی در هر کیلوگرم حلال. در مورد هایپراسمولالیته (هایپراسمولال) تعداد ذرات محلول در هر کیلوگرم مایع بیشتر از مایع مرجع است.

اشکال زیر هیپرناترمی مشخص می شود:

  • هیپرناترمی هیپوولمیک (= کمبود فشار خون در بدن / "کمبود آب"): غلظت بیش از حد سدیم با کاهش همزمان حجم داخل عروقی ("در عروق") این از افزایش دفع مایعات (ادرار ، عرق) یا به دلیل بیماری یا دارو حاصل می شود
  • هایپناترمی هیپروولمیک (= بیش از حد هیدراتونیک هیپوتونیک / ”بیش از حد هیدراتاسیون”): غلظت سدیم خیلی بالا با افزایش همزمان عروق حجم؛ این ناشی از مصرف بیش از حد شور است. مواد غذایی: آب دریا مسمومیت (نوشیدن نمک آب) یا یاتروژنیک (به عنوان مثال ، تزریق محلول نمکی هایپرتونیک یا محلول بی کربنات سدیم یا نمک های پنی سیلین حاوی سدیم)

شیوع (فراوانی بیماری) حدود 5٪ است. در بخش مراقبت های ویژه ، سدیم تعادل اختلالات از جمله شایع ترین است اختلالات الکترولیت (اختلال در الکترولیت ها (خون نمک)) ، با شیوع حدود 25٪ ، و با نتیجه ضعیف بیمار همراه است (نتیجه درمانی).

دوره و پیش آگهی: هایپرناترمی منجر به جابجایی مایعات بین فضای خارج سلول و داخل سلول می شود (فضای خارج سلولی (ECR) = فضای داخل عروقی) (واقع در داخل عروق) + فضای خارج عروقی (واقع در خارج از عروق) ؛ فضای داخل سلولی (IZR) = مایعی است که در داخل سلولهای بدن قرار دارد). در این فرایند ، مایعات از داخل خارج می شوند مغز، یعنی مغز سلول ها کم آب می شوند ("کم آب"). این امر ابتدا در علائم غیر اختصاصی (تشنگی شدید ، احساس ضعف ، خستگی, تب، بی قراری و مشکل در تمرکز) و بعداً در علائم مغزی (ظاهر بالینی مغز اختلالات) مانند سفالژی (سردرد) ، تشنج ، گیجی و اختلال در هوشیاری (خواب آلودگی / خواب آلودگی همراه با خواب آلودگی غیر طبیعی تا اغماء/ بیهوشی شدید عمیق که با عدم واکنش به پاسخ مشخص می شود). درمان هایپناترمی ، اگر علت بیماری باشد ، باید عل causی باشد ("مسبب"). در غیر این صورت ، درمان علامتی است ، یعنی مایع خوراکی یا داخل وریدی حکومت (مثلاً 5٪ گلوکز محلول و یک سوم کسری مایعات با محلول الکترولیت ایزوتونیک ؛ رجوع کنید به "Drug درمان”برای جزئیات)