درمان
بستگی به علت آن دارد درد در مچ پا مفصل ، گزینه های درمانی از درد تسکین در بی حرکتی برای درمان جراحی. 1) رباط کشش: در صورت کشش رباط ، گرفتن نور داروهای ضد درد، خنک کردن مفصل و بی حرکتی با یک باند نگهدارنده الاستیک برای چند روز کاملاً کافی است. 2) رباط های پاره شده: اگر رباط های مفصل مچ پا پاره می شوند ، بی ثباتی روش بعدی را تعیین می کند.
روش معمول استفاده از آتل مخصوص پیاده روی (ارتز) برای حدود 3 هفته است که با باند پشتیبانی 4 هفته ای تکمیل می شود. فیزیوتراپی بعدی می تواند از بروز مجدد جلوگیری کند رباط پاره شده. رباط پاره شده فقط در صورتی عمل می شود که منجر به بی ثباتی شدید در مچ پا مفصل
3) رباط پاره شده: اگر رباط از استخوان خارج شده باشد (مثلاً با خم شدن) ، مچ پا مفصل باید عمل شود: قطعه استخوان جدا شده همراه با رباط پاره شده در جای خود قرار می گیرد .4) بی ثباتی مزمن: درد در اثر بی ثباتی مزمن در مچ پا می توان با جراحی که در آن رباط های ناپایدار بازسازی می شوند ، تسکین یافت. 5) شکستگی های وبر: وبر A بدون عارضه شکستگی تحت درمان قرار می گیرد پا بازیگران به مدت 6 هفته. اگر قطعه استخوان شکسته تغییر مکان داده باشد ، جراحی باید به همان روش وبر B و C انجام شود شکستگی.
شکستگی های Weber B و C باید 6 هفته بعد از عمل بی حرکت شوند ، پس از آن می توان بار را دوباره به آرامی افزایش داد. اطلاعات مربوط به درمان را می توان در مقاله تمرین مچ پا یافت شکستگی. 6) تاندون آشیل پارگی: پا به مدت 1 هفته در حالت نوک تیز پا گچ می خورد تا انتهای آن را بیاورد تاندون پاره شده نزدیکتر به همدیگر.
اگر این امکان وجود ندارد ، جراحی لازم است. 7) غلاف تاندون التهاب: در بیشتر موارد مصرف آن کافی است داروهای ضد درد و پای آسیب دیده را در امان نگه دارید. اگر یک درمان غیر جراحی فشرده نتواند باعث بهبود شود غلاف تاندون التهاب ، بافت ملتهب باید با جراحی برداشته شود.
اطلاعات مربوط به این موضوع را می توان در مقاله یافت التهاب تاندون. تشخیص درد مچ پا مبتنی بر یک تجزیه و تحلیل کامل است ، که در آن ، به عنوان مثال ، علت حادثه یا کیفیت دقیق و منشا آن درد در مچ پا مشترک بررسی شده است. مفصل مچ پا سپس با مقایسه طرفین بررسی می شود.
علاوه بر تورم و قرمزی ، پزشک به موارد زیر توجه دارد خون گردش خون ، حساسیت و تحرک عمومی پا و مفصل مچ پا. بسته به علت مشکوک به درد در مچ پا مشترک ، روش های آزمون مختلفی برای تأیید یا رد سو susp ظن وجود دارد. آزمایش های معمول آزمایش کشو یا آزمایش باز شدن جانبی در صورت مشکوک به پارگی رباط خارجی است.
An اشعه ایکس از مفصل مچ پا در دو هواپیما می تواند آسیب های استخوانی را نشان دهد. گاهی اوقات به اصطلاح "تصاویر نگه داشته شده" گرفته می شود ، که در آن پا منفعلانه به یک موقعیت خاص وارد می شود. فاصله حاصل شده بین فرد استخوان ها سپس ارزیابی می شود و سرنخ هایی را برای آسیب رباط یا علیه آن فراهم می کند.
La سونوگرافی معاینه روش دیگری است: در اینجا ، آسیب های رباط می تواند به طور غیر مستقیم با کبودی تصویربرداری یا تغییر ساختار رباط تشخیص داده شود. اگر معاینه بالینی ، اشعه ایکس و سونوگرافی نتیجه واضحی ارائه نکنید ، CT و MRI البته در دسترس هستند.
