درمان
درمان آسم اساساً بر اساس شدت بیماری انجام می شود ، که براساس یک طرح گام به گام خاص انجام می شود که به ویژه بر روی فراوانی علائم است. تمرکز بر روی دارو درمانی است. این شامل استفاده از داروهای کوتاه اثر برای حمله حاد آسم و داروهای طولانی مدت برای کنترل و مهار واکنش التهابی برونش است. داروهای کوتاه اثر (به نام تسکین دهنده ها) شامل آگونیست های بتا کوتاه مدت ، استنشاق شده هستند آنتی کولینرژیک و تئوفیلین.
همه آنها باعث اتساع لوله های برونش در طی حمله حاد آسم می شوند. داروهای طولانی مدت (به نام کنترل کننده ها) مانند کورتیکواستروئیدها ، آنتاگونیست های لکوترین ، تئوفیلین ها ، آنتاگونیست های بتا 2 با اثر طولانی مدت و داروهای ضد کولینرژیک استنشاقی با اثر طولانی مدت برای کاهش واکنش التهابی برونش در نظر گرفته شده اند. مخاط در دراز مدت و در نتیجه به کاهش حملات آسم کمک می کند. درمان غیر دارویی بیش از همه شامل درمان تنفسی برای یادگیری ویژه تنفس تکنیک ها و گروه های آسم.
آسم در برابر بیماری COPD
گرچه هم آسم و هم COPD بیماری های دستگاه تنفسی و علائم مشابهی مانند تنگی نفس را نشان می دهد ، با این وجود دو بیماری کاملا متفاوت هستند. COPD بیشتر توسط استعمال دخانیات و منجر به برونشیت مزمن می شود ، در حالی که آسم یک بیماری التهابی مزمن است دستگاه تنفسی ناشی از حساسیت زیاد برونش ها. بر خلاف COPD، آسم از نظر شدت متغیر و اغلب فصلی است.
این مسئله مربوط به آسم است و نه یک بیماری پیشرونده مانند COPD. در هنگام تشخیص ، چندین ویژگی وجود دارد که آسم را از COPD متمایز می کند. به عنوان مثال ، یک ویژگی معمول آسم این است که باریک شدن برونش قابل برگشت است (برگشت پذیر) و بیش فعالی برونش متغیر است.
بنابراین ، حملات آسم می توانند شدت مختلفی داشته باشند و بسیار متفاوت باشند. از طرف دیگر ، COPD معمولاً در بزرگسالی اتفاق می افتد و نتیجه سالها آن است نیکوتین مصرف. آسم غالباً در سنین جوانی بروز می کند. هر دو بیماری تا آنجا که غیر قابل درمان در نظر گرفته می شوند ، بر خلاف آسم COPD می تواند به طور دارویی بهتر درمان شود. به این معنی که در اکثر موارد زندگی روزمره مبتلا به آسم به راحتی نسبت به COPD قابل انکار است.
