درمان | درماتومیوزیت

درمان

در درمان درماتومیوزیت، مهم است که بدانیم آیا علاوه بر بیماری ، سرطان نیز رخ داده است یا خیر. در بیشتر موارد ، برداشتن تومور منجر به کاهش بیماری می شود. اگر بیمار به طور انحصاری از رنج می برد درماتومیوزیت، او در ابتدا باید از تابش شدید اشعه ماورا بنفش دور باشد.

علاوه بر این ، درمان با انجام می شود گلوكوكورتيكوئيدها، که قرار است التهاب را خنثی کند. اگر بیماری از قبل به خوبی پیشرفت کرده باشد یا یک مورد جدی باشد ، بیمار باید آن را نیز مصرف کند داروهای سرکوب کننده ایمنی. اینها داروهایی هستند که سرکوب کننده سیستم ایمنی بدن، زیرا در صورت بیماری به اشتباه به سلولهای خود بدن حمله می کند.

اگر سیستم ایمنی بدن سرکوب می شود ، پاسخ ایمنی اشتباه می تواند به حداقل برسد. علاوه بر سرکوب کننده های سیستم ایمنی ، از داروهای سیتوستاتیک نیز می توان استفاده کرد. در بیشتر موارد ، علائم باید چند هفته پس از درمان به طور قابل توجهی بهبود یابد. علاوه بر دارو درمانی ، باید فیزیوتراپی نیز انجام شود تا به تدریج عضلات ضعیف شده بازسازی شوند.

پیشگیری

از آنجا که علل دقیق آن وجود دارد درماتومیوزیت هنوز مشخص نیست ، پیشگیری از بیماری دشوار است. با این حال ، فرض بر این است که استرس روانی و بالا است تابش UV (به عنوان مثال ، از طریق قرار گرفتن در معرض نور خورشید یا مراجعه مکرر به نور خورشید) باعث پیشرفت بیماری می شود. بنابراین مهم است که میزان بازدید از سولاریوم به حداقل ممکن کاهش یابد ، به خصوص اگر بیماری های مشابهی در خانواده وجود داشته باشد.

پیش بینی

پیش آگهی درماتومیوزیت ضعیف است. در 2 سال اول ، 30٪ از کل بیماران می میرند ، بسیاری از آنها به دلیل بیماری تومور هستند. اگر تومور به اندازه کافی درمان شود ، درماتومیوزیت نیز می تواند با موفقیت به عقب برگردد ، بنابراین امید به زندگی بسیار زیاد می شود. با توجه به درمان با داروهای سرکوب کننده ایمنی، بسیاری از بیماران در اثر عفونت های بی خطر می میرند ، زیرا سیستم ایمنی بدن دیگر قادر به کنترل آنها نیست.

درماتومیوزیت یکی از الگوهای بیماری است که هنوز قابل درمان نیست ، بنابراین درمان فقط می تواند علائم را تسکین دهد و کیفیت زندگی را بهبود بخشد. از آنجا که این یک بیماری خود ایمنی است ، درمان معمولاً شامل سرکوب سیستم ایمنی بدن به منظور جلوگیری از واکنش اشتباه سیستم دفاعی با ساختارهای خود بدن است (معمولاً با گلوكوكورتيكوئيدها/کورتیزون or داروهای سرکوب کننده ایمنی) با این حال ، این درمان باید به طور مداوم در طی یک دوره طولانی انجام شود ، اما تکرار علائم در طول یا بعد از درمان و همچنین بدتر شدن علائم هرگز نمی تواند 100٪ استثنا شود.

روند درماتومیوزیت به شدت به این بستگی دارد که به عنوان بخشی از یک بیماری توموری یا به عنوان یک بیماری مستقل رخ دهد و بنابراین نمی توان به طور کلی پیش بینی کرد. با این حال ، نشان داده شده است که درمان دارویی کافی می تواند حداقل به طور قابل توجهی علائم بیماری را کاهش دهد.