نحوه عملکرد تترازپام
به دلیل ساختار شیمیایی، تترازپام به گروه بنزودیازپین ها تعلق دارد، اما در ادبیات اغلب در میان شل کننده های عضلانی با اثر مرکزی ذکر شده است. این به این دلیل است که اثر آرام بخش و ضد اسپاسم آن - در مقایسه با سایر بنزودیازپین ها - بسیار بارزتر است.
سیستم عصبی انسان دارای مواد پیام رسان مختلفی (انتقال دهنده های عصبی) است که می توانند اثر فعال یا بازدارنده داشته باشند. به طور معمول، آنها در تعادل هستند و از پاسخ مناسب به شرایط خارجی مانند استراحت یا استرس اطمینان می دهند.
یکی از این انتقال دهنده های عصبی - GABA (اسید گامامینو بوتیریک) - به محض اینکه به مکان های اتصال (گیرنده ها) متصل می شود، یک اثر بازدارنده بر روی سیستم عصبی دارد. تترازپام اثر این ماده را افزایش می دهد و در نتیجه باعث شل شدن عضلات و آرام بخش می شود.
جذب، تخریب و دفع
چه زمانی از تترازپام استفاده شد؟
نشانه های استفاده از تترازپام عبارتند از:
- تنش عضلانی، به ویژه در نتیجه بیماری های ستون فقرات یا مفاصل نزدیک به محور
- @ سندرم اسپاستیک با افزایش پاتولوژیک تنش عضلانی به هر علتی
نحوه استفاده از تترازپام
ماده فعال عمدتاً به شکل قرص و قطره استفاده می شد. دوز در ابتدای درمان 50 میلی گرم در روز بود. سپس می توان آن را به آرامی تا 400 میلی گرم در روز افزایش داد.
دوز باید در کودکان، بیماران مسن و بیماران مبتلا به اختلال عملکرد کبد یا کلیه کاهش یابد.
افزایش و کاهش دوز همیشه باید با تترازپام تدریجی باشد، یعنی به تدریج در یک دوره چند هفته ای.
عوارض جانبی تترازپام چیست؟
گاهی (در 0.1 تا یک درصد از افراد تحت درمان)، واکنش های پوستی آلرژیک و ضعف عضلانی رخ می دهد. حتی به ندرت، واکنش های شدید پوستی (دلیل خروج از بازار)، بی نظمی های قاعدگی در زنان و کاهش میل جنسی (لبیدو) رخ می دهد.
واکنش های پوستی شدید حتی پس از سال ها مصرف تترازپام می تواند به طور غیرقابل پیش بینی و ناگهانی رخ دهد.
یکی دیگر از عوارض جانبی احتمالی، معکوس کردن اثر است (عمل تترازپام متناقض): اگرچه ماده فعال ظاهراً اثر معکوس دارد، اما می تواند به طور متناقضی باعث فعال شدن سیستم عصبی و در نتیجه حالت های بی قراری همراه با اضطراب، خواب شود. اختلالات، پرخاشگری و اسپاسم عضلانی.
هنگام مصرف تترازپام چه مواردی باید در نظر گرفته شود؟
موارد منع مصرف
تترازپام نباید در موارد زیر استفاده شود:
- حساسیت به ماده فعال یا هر یک از اجزای دیگر دارو
- نارسایی تنفسی جبران نشده (نارسایی تنفسی)
- سندرم آپنه خواب
تداخلات دارویی
تترازپام ممکن است اثر سایر داروهای مرکزی یا داروهای افسردگی (از جمله داروهای روانگردان، مسکن ها، قرص های خواب، داروهای آلرژی) را افزایش دهد. اثر آرام بخش الکل نیز توسط تترازپام افزایش می یابد، بنابراین مصرف الکل در حین استفاده ممنوع است.
مصرف همزمان سیزاپراید (افزایش تحرک روده)، امپرازول ("محافظ معده") و سایمتیدین (داروی سوزش سر دل) ممکن است اثر تترازپام را طولانی تر کند. این همچنین در مورد نئوستیگمین (عامل ضد افزایش تون عضلانی) صدق می کند.
توانایی تردد و عملکرد ماشین آلات
ماده فعال تترازپام به طور قابل توجهی توانایی واکنش را محدود می کند. بنابراین به بیماران توصیه شده است که پس از مصرف دارو از کار با ماشین آلات سنگین یا شرکت فعالانه در ترافیک جاده ای خودداری کنند.
محدودیت سنی
تترازپام در کودکان زیر یک سال منع مصرف دارد.
بارداری و شیردهی
اینها حالت های ضعف در نوزاد با ضعف در نوشیدن، کند شدن سرعت تنفس، کاهش نبض، کمبود اکسیژن و ضعف عضلانی است. در عوض، به داروهایی که بهتر مطالعه شده اند تغییر دهید:
ایبوپروفن و دیکلوفناک (تا هفته 30 بارداری) جایگزین های آزمایش شده خوبی در این زمینه هستند. در صورت لزوم، دیازپام مطالعه شده بهتر نیز می تواند برای مدت کوتاهی مورد استفاده قرار گیرد.
مانند همه بنزودیازپین ها، تترازپام وارد شیر مادر می شود. بنابراین، در دوران شیردهی، دارو منع مصرف داشت یا نیاز به شیر گرفتن بود. حتی برای درمان یک تا دو روزه، سازنده توصیه کرد که شیردهی تا تقریباً 48 ساعت پس از آخرین دوز قطع شود و شیر پمپاژ و دور ریخته شود.
نحوه دریافت داروها با تترازپام
ماده فعال نیز به صورت تجاری در سوئیس موجود نیست.
چه مدت است که تترازپام شناخته شده است؟
تترازپام از دیرباز به عنوان دارویی از گروه به اصطلاح بنزودیازپین ها شناخته می شود. در ابتدا از این دارو برای آرام کردن و تسکین اضطراب استفاده می شد.
به زودی، اثر شل کننده عضلات ماده فعال نیز شناخته شد. بنابراین، برای مدت طولانی، تترازپام با موفقیت برای تنش دردناک عضلانی استفاده می شد - تا زمانی که خطر نادر واکنش های جدی پوستی کشف شد.