علائم دیابت
علائم مشخصه دیابت ملیتوس هستند تکرر ادرار با افزایش تشنگی ، سردرد، عملکرد ضعیف ، خستگی ، اختلال در بینایی ، افزایش حساسیت به عفونت و خارش. با این حال ، همه این علائم معمولاً در مرحله نسبتاً دیررس بیماری ، به ویژه در نوع 2 ، بروز می کنند دیابت، به همین دلیل است که اغلب زمان زیادی بین زمان تشخیص و تشخیص یا درمان بیماری وجود دارد. علاوه بر این ، علائم خاص نوع مانند کاهش وزن شدید در نوع 1 وجود دارد دیابت یا رشد بزرگ جنین در دیابت حاملگی.
بیماری های پیامد و همزمان: بدترین چیز در مورد دیابت قندی معمولاً بیماری هایی هستند که ثانویه نسبت به آن ایجاد می شوند. این شامل فشار خون بالا, قلب حمله ، بیماری های عروقی (به ویژه در ناحیه شبکیه که می تواند منجر به آن شود رتینوپاتی دیابتی و در بدترین حالت از دست دادن بینایی) ، نوروپاتی و نارسایی کلیه. با این حال ، این موارد فقط در صورت بروز دیابت برای مدت طولانی بدون شناسایی یا کنترل ضعیف رخ می دهد.
تشخیص
روش های مختلفی برای تشخیص وجود دارد دیابت قندی که می تواند برای همه نوع استفاده شود. اول از همه ، خون سطح قند باید اندازه گیری شود ، که در یک خشک دهن حالت معمولاً باید زیر 110 میلی گرم در دسی لیتر باشد. اگر بیش از 126 میلی گرم در دسی لیتر باشد ، دیابت وجود دارد.
همچنین آزمایشات مختلف آزمایشگاهی نیز در دسترس است. اول و مهمترین اندازه گیری HbA1c. این مقداری است که روی هموگلوبین ، رنگدانه قرمز موجود در آن تأثیر می گذارد خون سلول.
به طور معمول فقط قسمت بسیار کمی از هموگلوبین با گلوکز در ارتباط است. اگر قند اضافی در آن وجود داشته باشد خون، همانطور که در مورد دیابت وجود دارد ، این نسبت به طور قابل توجهی بالاتر از 4-6 XNUMX- هموگلوبین طبیعی است. همانطور که این مقدار نشان دهنده قند خون سطح هفته های گذشته ، نه تنها روش خوبی برای تشخیص بلکه برای بررسی موفقیت آمیز بودن یک درمان دیابت است.
اگر در محدوده طبیعی باشد ، وقوع خسارت ناشی از آن بعید به نظر می رسد. علاوه بر این ، اندازه گیری قند یا اجسام کتون در ادرار نیز وجود دارد ، که باید در افراد سالم زیر یک سطح مشخص باشد. برای تعیین بدن خود انسولین تولید ، به اصطلاح پپتید C می تواند در خون اندازه گیری شود.
این همیشه توسط لوزالمعده در همان مقدار انسولین، که به ما امکان می دهد انتشار آن را استنباط کنیم. درمان دیابت به نوع دیابتی که بیمار از آن رنج می برد بستگی دارد. با دیابت نوع 1 ، عدم وجود انسولین باید در طول زندگی بیمار با استفاده از انسولین تأمین شده مصنوعی جبران شود.
آماده سازی های مختلفی در اینجا موجود است که عمدتا در طول مدت اثربخشی آنها متفاوت است. درمان دیابت نوع 2 طبق یک برنامه گام به گام انجام می شود و همیشه بدون دارو شروع می شود. در ابتدا ، باید سعی شود بیماری تنها با کاهش وزن و فعالیت کنترل شود.
اگر این کمکی نکرد (از مقدار HbA1c برای ارزیابی استفاده می شود) ، مرحله 2 دنبال می شود ، به این معنی که یک داروی ضد دیابت خوراکی مصرف می کنید. برخلاف داروهای تزریقی که در دیابت نوع 1 استفاده می شود ، اینها داروهای انسولین نیستند ، زیرا کمبود انسولین مطلق وجود ندارد. ضد دیابت خوراکی اطمینان حاصل می کند که انسولین موجود از طریق تحریک تولید خود بدن یا حساس سازی سلول ها برای جذب انسولین ، دوباره می تواند بهتر کار کند.
کدام داروی ضد دیابت به احتمال زیاد نشان داده می شود باید به صورت جداگانه توزین شود و از جمله به وزن دیگر بستگی دارد. دارو متفورمین بیشترین استفاده را دارد. اگر این روش درمانی نیز ناموفق باشد ، داروی ضد دیابت دیگری در مرحله 3 اضافه می شود. در صورت عدم موفقیت ، تجویز انسولین در مرحله 4 توصیه می شود ، دیابت بارداری معمولاً با انسولین درمان می شود و برای جلوگیری از آسیب دائمی جنین.
