نشانه ها
اگر در مورد نقص توجه صحبت می کنید ، بلافاصله هرکسی تصور می کند که در مقابل چشمانش قرار دارد. این که علائم اصلی و ثانویه بسیار پیچیده ای نیز وجود دارد ، تنها کسانی می توانند مشاهده شوند که به نوعی با این سندرم تماس پیدا می کنند. علاوه بر این ، انواع مختلف سندرم نقص توجه از یکدیگر متمایز می شوند: ADHD و ADD + بیش فعالی (ADHD) ، و همچنین یک نوع مخلوط از هر دو نوع.
افرادی که از یک نوع این سندرم رنج می برند ، تشخیص بین محرک های مهم و غیر مهم را دشوار می دانند. فرض بر این است که مبتلایان غالباً در حالت اشباع محرک دائمی قرار دارند ، به این معنی که از استرس دائمی رنج می برند. با توجه به انواع مختلف ، علائم از یک طرف وجود دارد که می تواند در هر دو زمینه اصلی رخ دهد - یعنی هر دو ADHD و ADHD - بلکه موارد خاص نیز هستند.
علائم بیش فعالی چیست؟
رویایی معمول است که می تواند در کودک محسوس شود ، به عنوان مثال با طولانی خیره شدن از پنجره یا نوشتن اسناد. علاوه بر این ، توانایی تمرکز کودک مختل می شود و انجام کارها را دشوار می کند ، دستورالعمل ها را به طور ناقص دنبال می کند و به راحتی حواس او را پرت می کند. آنها برقراری ارتباط اجتماعی دشوار هستند و اغلب خود را منزوی می کنند. هوش آنها محدود نیست و اغلب تخیل و خلاقیت شکوفائی دارند.
تشخیص
این واقعیت که تشخیص آن آسان نیست ADHD تا حدی به این دلیل است که علائم ADHD در کودکان و نوجوانان و همچنین در بزرگسالان (بزرگسالان) نیز مشاهده می شود تشخیص ADHD) بدون اینکه خودشان از ADHD رنج ببرند. کمبود توجه و "لجبازی" تقریباً در هر کودکی گاه به گاه دیده می شود. دشواری تشخیص ، جدا کردن این موارد و تشخیص موارد واقعی "بیش فعالی" است.
این را می توان به صورت نمادین با جستجوی معروف سوزن در انبار کاه مقایسه کرد. قبل از اینکه یک روش تشخیصی سنگین به کودک تحمیل شود ، هر "واقعیت مشکوک" باید به طور مکرر در طی مدت حدود نیم سال - و مهمتر از همه به یک شکل مشابه - فاش شود. برای رد کردن تشخیص ناقص تا آنجا که ممکن است ، اقدامات تشخیصی زیر باید در نظر گرفته شود. - سوال از والدین
- ارزیابی وضعیت توسط مدرسه (کیگا)
- تهیه گزارش روانشناختی
- تشخیص بالینی (پزشکی)
آزمایش ADS در کودکان
اگر والدین یا معلمان متوجه کمبود توجه و تمرکز مداوم و احتمالاً سایر علائم ADHD شوند ، می توانند کودک را برای این اختلال آزمایش کنند. معمولاً متخصص اطفال مسئول این امر است و آزمایشات مختلف توجه و رفتار را انجام می دهد. آ معاینهی جسمی و آزمایشات هوشی نیز بخشی از تشخیص برای رد سایر علل علائم است.
آزمایشات استفاده شده همان روشهایی است که برای ADHD معمولی استفاده می شود. به عنوان مثال ، این پرسشنامه ها شامل والدین و کودک است که در مورد علائم معمول و مشکلات همراه س askال می کنند ، مانند SDQ (پرسشنامه نقاط قوت و دشواری ها) ، مقیاس Conners یا CBCL (چک لیست رفتار کودک). از انواع كمك كننده كامپيوتر كه در آنها مهارت واكنش و تمركز كودك نياز است نيز مي توان استفاده كرد.
با این حال ، حتی مهمتر از این تست ها آزمایش است تاریخچه پزشکی، یعنی یک بحث مفصل با دکتر. این آزمایشات استاندارد اغلب همه علائم را پوشش نمی دهد و قابل اعتماد نیست. فقط وقتی پزشک بعد از معاینه بیش فعالی را تشخیص دهد ، تشخیص تأیید می شود. نحوه تشخیص اختلالات رفتاری در نوزاد
