رویه | پیوند قلب

روش

بیمارانی که در لیست انتظار برای یک قلب پیوند باید عملاً همیشه در دسترس باشد ، زیرا عضوی اهدا کننده اغلب به طور ناگهانی در دسترس است ، به عنوان مثال در مورد اهدا کنندگان عضو که قربانی یک حادثه شده اند. در چنین مواردی زمان زیادی برای کاشت عضو و کاشت آن در گیرنده باقی نمی ماند. به عنوان یک قاعده ، بیش از چهار ساعت - حداکثر شش ساعت - نباید بین کاشت گیاه سپری شود قلب روی اهدا کننده و کاشت روی گیرنده.

عملیات واقعی با استفاده از a انجام می شود قلب-ریه ماشین ، که - همانطور که از نامش پیداست - عملکرد قلب و ریه ها برای مدت زمان کوتاه ، بنابراین امکان کاشت قلب جدید را فراهم می کند. قسمت کوچکی از دهلیزهای قلب بیمار واقعی باقی مانده است ، سپس قلب جدید به آن متصل می شود. قلب جدید سپس متصل می شود آئورت و ریوی شریان (شریان پولمونالیس).

عمل حدود 2 تا 3 ساعت طول می کشد. پس از عمل ، بیمار در بخش مراقبت های ویژه تحت نظر قرار می گیرد. کمی قبل از پیوند، یک درمان سرکوب کننده سیستم ایمنی برای اطمینان از اینکه قلب گیرنده قلب خارجی را رد نمی کند ، شروع می شود.

در آغاز ، این معمولاً یک درمان سه گانه با سیکلوسپورین ، پردنیزولون و سومین عامل سرکوب سیستم ایمنی است. درمان سرکوب سیستم ایمنی باید برای یک عمر ادامه یابد. پس از چند روز در بخش مراقبت های ویژه ، بیمار تازه پیوندی اگر دوره درمانی عاری از عوارض باشد ، معمولاً می تواند به یک بخش طبیعی منتقل شود. غیر معمول نیست که قلب بیمارانی که منتظر پیوند قلب هستند برای ضمانت در دوره انتظار بسیار ضعیف باشد. برای این بیماران می توان از سیستم های پشتیبانی قلب ، اصطلاحاً VAD (دستگاه های کمکی بطن) استفاده کرد.

قلب پیوند شده چه مدت دوام می آورد؟

قلب پیوند شده چقدر دوام می آورد و امید به زندگی بعد از چه مدت پیوند بسیار متفاوت است سه سال بعد از پیوند قلب از هر چهار بیمار حدود سه نفر هنوز زنده هستند. پس از موفق پیوند، قلب می تواند به اندازه یک فرد سالم قابل دوام باشد.

اینکه قلب اهدا کننده تا چه مدت سالم بماند ، تا حدود زیادی به سبک زندگی بیمار بستگی دارد. علاوه بر مراقبت های پیگیری منظم ، سبک زندگی سالم و ورزش بدنی کافی با توجه به توانایی فرد در کنار آمدن با استرس مهم است. علاوه بر این ، افرادی که پیوند قلب انجام داده اند باید به طور مداوم از داروهایی استفاده کنند که سیستم دفاعی بدن را در طول زندگی مهار می کند.

این با رد عضو دهنده مقابله می کند. در نتیجه ، خطر عفونت نیز بیشتر است. بنابراین بیماران باید توجه ویژه ای به بهداشت داشته و از آسیب دیدگی اجتناب کنند ، مثلاً از واکسن های موجود استفاده بیشتری کنند (به عنوان مثال سالانه آنفولانزا واکسیناسیون)