در حال حاضر تعاریف مختلفی برای این اصطلاح وجود دارد پروبیوتیک ها (یونانی pro bios - برای زندگی). طبق تعریف Fuller 1989 ، یک پروبیوتیک "آماده سازی میکروارگانیسم های زنده است که پس از استفاده خوراکی ، بر نسبت روده تأثیر می گذارد. میکروب ها به گونه ای که اثرات مثبت بر روی ارگانیسم نتیجه شود. " در سطح اروپا ، خصوصیات زیر از یک نشست کارشناسان در بروکسل با موضوع پروبیوتیک ها در پاییز 1995: "پروبیوتیک ها میکروارگانیسم های زنده و تعریف شده ای هستند که پس از مصرف ، اعمال می کنند سلامتاثرات محرک که فراتر از سطح اثرات اساسی تغذیه ای - فیزیولوژیکی باشد. آنها ممکن است به عنوان یک ماده غذایی خوراکی یا به صورت یک آماده سازی غیر غذایی مصرف شوند. " در هر دو تعریف ، هدف یک پروبیوتیک مشخص است ، یعنی تأثیر بر موجود فلور روده به روشی که هم بهزیستی را ارتقا می بخشد و هم باعث ارتقا می شود سلامت. انسان روده در اوردن از بیش از 1014 میکروارگانیسم را در خود جای داده است. میکروبیوم فیزیولوژیکی تحت سلطه است باکتری، بلکه از ارگانیسم هایی مانند تشکیل شده است ویروس ها، تک یاخته های حیوانی و باستان (باکتری های اولیه). در حالی که روده کوچک استعمار باکتریایی نسبتاً کمی دارد - از آن افزایش می یابد اثنی عشر و ژژنوم به ایلئوم - روده بزرگ قسمت روده ای با بیشترین استعمار باکتریایی است چگالی. میکروارگانیسم های روده بزرگ (روده بزرگ) را می توان به 400 گونه مختلف اختصاص داد. آنها بخشی اساسی از "میکروبیوم" هستند که همچنان شامل می شوند باکتری از پوست و دستگاه ادراری تناسلی ، بلکه از دهان، گلو و بینی.با توجه به این واقعیت که ترکیب فلور روده در معرض تغییرات فردی است ، حدود 40 گونه به طور منظم قابل شناسایی است. از جمله کمی مهمترین گونه ها می توان به باکتریوئیدها ، اوباکتریوم و بیفیدوباکتریوم اشاره کرد. خشک توده مدفوع شامل 30-75٪ است باکتری. پروبیوتیک ها حاوی میکروارگانیسم های زنده ای است که تأثیرات مطلوبی روی روده دارند. در اصل ، پروبیوتیک میکروب ها می تواند از منابع مختلف باشد با این حال ، ثابت شده است که چنین سویه های باکتریایی ، که در اصل از روده انسان یا حیوان جدا شده اند ، به ویژه پایدار هستند. به دلیل منشا آنها ، با شرایط محیطی روده (دستگاه روده) بسیار سازگار هستند. انتخاب شد اسید لاکتیک باکتریها ، عمدتا از جنس لاکتوباسیلوس و بیفیدوباکتریوم ، به عنوان پروبیوتیک استفاده می شوند. اسید لاکتیک باکتری هایی که به عنوان پروبیوتیک در غذاها استفاده می شوند. لاکتوباسیل
- L. اسیدوفیلوس
- L. Casei
- L. crispatus
- گونه L. delbrueckii زیرگونه bulgaricus
- گونه L. delbrueckii lactis
- L. gasseri
- L. helveticus
- ال. جانسونی
- L. lactis
- L. paracasei
- L. پلانتاروم
- L.reuteri
- L. rhamnosus
- L. بزاق
بیفیدوباکتریوم
- B. adolescentis
- B. animalis
- B. bifidum
- ببخشید
- B. infantis
- B. longum
دیگر
- انتروکوکوس فکالیس
- انتروکوکوس فاسیوم
- لاکتوکوکوس لاکتیس
- استرپتوکوکوس ترموفیلوس
- ساکارومایسس بولاردی
- اسپورولاکتوباسیلوس اینولینوس
- باسیلوس سرئوس تویوی
- اشریشیا کولی
پروبیوتیک ها می توانند به عنوان یک جز component از یک ماده غذایی یا به عنوان یک آماده سازی غیر غذایی مصرف شوند. بیشتر غذاهای پروبیوتیک در محصولات لبنی تخمیر شده استفاده می شود. ماست و محصولات ماست مانند رایج ترین فرآورده های لبنی تخمیر شده در کشور ما هستند. اینها به طور طبیعی حاوی زنده هستند اسید لاکتیک باکتریها ، در درجه اول لاکتوباسیل و بیفیدوباکتریوم. ماست های پروبیوتیک طبق مقررات قانونی با تخمیر - تخمیر اسید لاکتیک - با لاکتوباسیلوس بولگاریکوس و استرپتوکوک ترموفیلوس هر دو میکروب ها متقابل رشد آنها را ترجیح می دهند. به دنبال فرآیندهای تخمیر ، سایر گونه های باکتریایی پروبیوتیک را می توان به آنها اضافه کرد ماست. علاوه بر پروبیوتیک کره، پنیر و کشک ، فرهنگ میکروارگانیسم پروبیوتیک نیز به غذاهای دیگر اضافه می شود. اینها شامل کالاهای پخته شده و شیرینی سازی ، بستنی ، غلات صبحانه و موزلیک و غذاهای غیر لبنی مانند سوسیس خام است. تأثیر محصولات گوشتی تخمیر شده ، به عنوان مثال سوسیس خام و سبزیجاتی مانند کلم ترش و کیمچی - سبزیجات تخمیری لاکتیک ، عمدتا چینی کلم، به طور منظم در کره مصرف می شود - در ارگانیسم انسان کمی مطالعه شده است. بر اساس تجربه مشترک ، محصولات لبنی که تخمیر شده اند وسیله ای برای زندگی طولانی از اواخر قرن 19 شناخته شده بودند. گفته می شود که "yahurt" - امروزه ماست - راز افراد بالای 100 سال در بالکان است. علاوه بر این ، ماست برای درمان و پیشگیری از دستگاه گوارش استفاده شد بیماری های عفونی، به عنوان مثال ، بیماری های اسهالی. ایلیا متچنیکوف باکتری شناس روسی اولین کسی بود که با استفاده از روش های زمانه ، اثر میکروارگانیسم های پروبیوتیک بر ارگانیسم انسان را بررسی کرد. او توانست نشان دهد كه ميكروب هاي پروبيوتيك از داخل آن عبور مي كنند دستگاه گوارش زنده هستند و از مدفوع دفع می شوند. وی فرض کرد که باکتریهای اسید لاکتیک با تخمیر بلعیده می شوند شیر ترویج سلامت و روند پیری را خنثی کند. اثر پیشگیری یا درمانی در دستگاه روده میکروارگانیسم های خوراکی خورده تحت شرایط اساسی مختلفی است. بر این اساس ، یک سویه باکتریایی پروبیوتیک برای موثر بودن باید از شرایط زیر برخوردار باشد:
- ایمنی بهداشتی میکروب های پروبیوتیک. هیچ اثر بیماری زا یا سمی ممکن است از مصرف آنها نشات نگیرد ، بنابراین فرهنگ های پروبیوتیک دارای GRAS هستند - که به طور کلی بی خطر شناخته می شوند.
- مقاومت در برابر معده و اسیدهای صفراوی و انواع هضم آنزیم ها. سویه های باکتریایی پروبیوتیک باید قادر به عبور هر دو نوع باکتری باشند معده - pH اسیدی ناشی از اسید معده و انزیم گوارنده پروتئين در شیره معده به عنوان یک آنزیم تجزیه کننده پروتئین - و فوقانی روده کوچک - غلظت زیاد صفرا نمک و تجزیه پروتئین آنزیم ها از پانکراس (پانکراس) بدون پذیرش آسیب.
- بی هوازی یا ریز هوازی - ارگانیسم پروبیوتیک باید با کماکسیژن شرایط در روده
- ظرفیت اتصال (چسبندگی) به سلولهای روده ای به عنوان پیش شرط استعمار موقتی یا دائمی سطح روده مخاط یا دستگاه روده برای این منظور ، باکتریهای اسید لاکتیک خاص تولید می شوند پروتئین ها و پلی ساکارید ها به عنوان عوامل چسبندگی
- ایجاد سوله های اکولوژیکی برای رشد آنها. با بیان ارگانیک اسیدها، به ویژه اسید لاکتیک و باکتریوسین ها - پروتئین ها و پپتیدهای کم مولکولی - پروبیوتیک لاکتوباسیل و Bifidobacteria می تواند گروه های موجود میکروب ها را جابجا کند ، مانند Clostridia ، Bacteroides و E. Coli ، آنها را جا به جا کند. به این ترتیب ، از استعمار موقتی روده با باکتری های پروبیوتیک اطمینان حاصل می شود. اضافی حکومت پری بیوتیک ها می توانند باعث استعمار روده شوند. پری بیوتیک ها اجزای غذایی قابل هضم نیستند ، مانند نشاسته مقاوم و غیر نشاسته ای پلی ساکارید ها یا فیبرهای غذایی مانند الیگوفروکتوز یا اینولین. آنها به عنوان یک پایه غذایی انتخابی برای باکتریهای پروبیوتیک و فلور روده و بنابراین به طور خاص رشد و / یا فعالیت فردی یا تعداد محدودی از سویه های باکتریایی مثبت را در تحریک می کند روده بزرگ. بنابراین ، میکروارگانیسم های بالقوه با نفوذ سلامتی برای انسان می توانند در این سلول ها جمع شوند روده بزرگ.
- حداقل تعداد باکتری لازم. از آنجا که اثر پروبیوتیک است مقدار- وابسته است ، به عنوان مثال ، به دلیل ساختار فردی مصرف کننده ، نوع باکتری - ویژگی سویه - یا بافت مواد غذایی ، و با وجود مقاومت بالا در برابر ترشحات گوارشی ، معمولاً فقط حدود 10-30٪ از میکروارگانیسم های پروبیوتیک مصرف شده به روده بزرگ می رسند. زنده ، حداقل 10 تا قدرت 6 میکروب زنده در هر گرم محصول غذایی مورد نیاز است.
- مصرف فرهنگ زنده پروبیوتیک همراه با غذا یا به عنوان آماده سازی غیر غذایی باید روزانه باشد تا غلظت بالای میکروب های تکثیر در روده بزرگ (روده بزرگ) حفظ شود. فقط یک منبع منظم از میکروارگانیسم های پروبیوتیک می تواند مزایای سلامتی را فراهم کند. از آنجا که پروبیوتیک لاکتوباسیل و بیفیدوباکتری ها نمی توانند روده را به طور دائمی استعمار کنند ، در صورت قطع تأمین خوراکی ، میکروب های معرفی شده پس از مدت کوتاهی دوباره جابجا شده و تعداد آنها در مدفوع کاهش می یابد.
- مناسب بودن فن آوری. بقای ارگانیسم های پروبیوتیک باید تحت شرایط محیطی غذایی که آنها تجویز می شوند ، چه قبل و چه بعد از تخمیر و برای کل دوره حداقل ماندگاری اعلام شده در تعداد کافی میکروب با حفظ پروبیوتیک تضمین شود. اثر
- پروبیوتیک ها باید به طور واضح در خصوصیات آنها تعریف شوند.
- عدم توانایی تخریب موکین ها - موزین های آلی از گروه گلیکوپروتئین ها - ، هماگلوتیناسیون (آگلوتیناسیون یا جمع شدن خون اجزا)) و تشکیل بیوژنیک آمین ها.
- اثرات فرضیه ای سلامتی را برای هر کشت باکتریایی در قالب مطالعات بالینی مناسب بر روی انسان نشان دهید. مهم است که بدانید اثرات پروبیوتیک به گونه خاصی از باکتری ها (ویژگی سویه) بستگی دارد. حتی گونه های باکتریایی از همان گونه که از نزدیک مرتبط هستند نیز ممکن است در اثرات فیزیولوژیکی آنها تفاوت نشان دهند. بعلاوه ، خصوصیات پروبیوتیک به نوع ، ترکیب و ساختار فیزیکی غذای مصرفی نیز بستگی دارد.
- مطالعه آزمایشگاهی پارامترهای مهم فیزیولوژیکی ، مانند فعالیت قند شیرآنزیم شکننده بتا-گالاکتوزیداز - لاکتاز - ، بقای روده و تحریک ماکروفاژ in vivo.
مگر اینکه میکروارگانیسم های مورد استفاده برای ارائه خدمات تخمیر نیز باشند ، نباید بر خواص حسی غذا تأثیر بگذارند یا به طور قابل توجهی تأثیر نگذارند. پس از مصرف غذاهای پروبیوتیک ، سویه های باکتریایی وارد روده بزرگ (روده بزرگ) می شوند و در آنجا مستقر می شوند. آنها توانایی تکثیر و اعمال تأثیرات مختلف مرتبط با سلامتی را دارند.
