فیزیوتراپی برای استرس | استرس در دوران بارداری

فیزیوتراپی برای استرس

فیزیوتراپی در دوران بارداری همچنین می تواند در کاهش استرس بسیار مفید باشد. استرس وارد شده بر مادر باردار نیز می تواند به تغییرات جسمی مربوط باشد. به عنوان مثال ، بیشتر زنان باردار به دلیل رشد شکم ، الگوی حرکتی متفاوت یا وضعیت متفاوتی دارند.

شکم بزرگ ، می تواند باعث کمر شود درد, گردن تنش و سردرد. فیزیوتراپی در واقع کمک به دقیقاً این مشکلات است. از طریق آموزش استقرار و تمرینات خاص ، به زنان باردار آموزش داده می شود که علی رغم وضعیت بدنی مناسب برای بدن اتخاذ کنند بارداری به منظور جلوگیری از توسعه مشکلات.

مشهور کف لگن آموزش همچنین آمادگی خوبی برای تولد آینده است. فیزیوتراپیست ها با آموزش های خاص می توانند از موارد خاص نیز استفاده کنند بارداری ماساژ به زنان باردار برای ارائه موارد اضافی تمدد اعصاب. همچنین ژیمناستیک آبزیان می تواند خوب باشد تعادل برای استرس روزانه

در صورت بروز مشكلات در طول بارداری، پزشک اغلب یک نسخه فیزیوتراپی صادر می کند. زنان باردار معمولاً هفته ای 2-3 بار تحت درمان فیزیوتراپی قرار می گیرند. مباحثی که ممکن است همچنان مورد علاقه شما باشد:

  • یوگا برای زنان باردار
  • طب سوزنی در دوران بارداری
  • آموزش خودکار
  • درد قفسه سینه را تمرین می کند

تأثیر بر کودک

اثرات استرس در دوران بارداری در کودک می تواند بسیار متفاوت باشد. اگر سطح استرس مادر باردار افزایش یابد و به عنوان مثال ضربان قلب او تسریع شود ، این امر به کودک متولد نشده نیز منتقل می شود که ضربان قلب وی نیز تسریع می شود. می توان تصور کرد که این برای کودک متولد نشده خوب نیست اجرا کن. عواقب استرس در دوران بارداری می تواند منجر به مشکلات رشد جسمی کودک شود ، می تواند خیلی زود متولد شود یا کم وزن.

رشد ذهنی ممکن است محدود شود ، بنابراین مشکلاتی مانند ADHD or یادگیری مشکلات ممکن است در اواخر زندگی رخ دهد. کودکانی که مادرانشان بسیار زیر بار رفته اند استرس در دوران بارداری افزایش خطر ابتلا به افسردگی یا سایر بیماریهای روحی مشکلات جسمی در دوره بعدی کودکی، مانند آسم یا اضافه وزن همچنین می تواند از اثرات دیررس استرس باشد. افزایش مداوم سطح استرس در دوران بارداری منجر به ساختارهای کودک متولد نشده مانند ریه ها یا مغز خیلی زود بالغ می شوند ، که این به ضرر رشد و تقسیم سلول است. بنابراین ، خطر ادامه مشکلات فوق در دوره بعدی زندگی افزایش می یابد.