فیزیوتراپی بخشی جدایی ناپذیر از اقدامات توان بخشی در مورد لگن است شکستگی. آنچه که برنامه درمانی فردی برای بیمار به نظر می رسد عمدتا به نوع و میزان لگن بستگی دارد شکستگی. یک لگن پایدار شکستگی معمولاً می توان کاملاً محافظه کارانه درمان کرد ، در حالی که شکستگی های ناپایدار لگن همیشه به جراحی نیاز دارند و بهبودی کامل آنها بیشتر زمان می برد. فیزیوتراپی معمولاً با تمرینات غیرفعال آغاز می شود ، زیرا لگن نباید بارگیری شود. درمان دستی ، ماساژ ، MTT (پزشکی) آموزش درمانی) و PNF (Fasiation عصب عضلانی اختصاصی) نیز روشهای درمانی هستند که می توانند در طی فیزیوتراپی مورد استفاده قرار گیرند.
توانبخشی برای شکستگی لگن
اقدامات توانبخشی یا درمان بعدی برای شکستگی لگن به نوع و میزان آسیب و همچنین سن و حالت عمومی بستگی دارد سلامت از بیمار همچنین مهم این است که آیا درمان از همان ابتدا محافظه کارانه بوده است (مانند شکستگی های پایدار لگن) یا اینکه قبل از توانبخشی جراحی انجام شده است (مانند شکستگی های ناپایدار یا پلی تروما). به عنوان یک قاعده ، بیمارانی که دچار شکستگی لگن شده اند باید قبل از هر چیز استراحت سخت در رختخواب را رعایت کنند ، زیرا لگن آسیب دیده باید حداقل برای 2-4 هفته کاملاً برطرف شود.
با این حال ، حتی اگر قرار باشد بیمار از لگن بگذرد ، درمان در روز اول شروع می شود. درمانگران با آموزش خاص اطمینان حاصل می کنند که تحرک لگن تا آنجا که ممکن است حفظ شود. این امر با تمرینات غیرفعال تضمین می شود ، در این روش درمانگر لگن را بدون کمک بیمار با دقت حرکت می دهد تا انعطاف پذیری ساختارها و عضلات اطراف را حفظ کند.
هنگامی که مرحله اول بهبودی کامل شد و بیمار قادر به فشار آوردن مجدد است ، عضلات عقب مانده با تمرینات کششی سبک بازسازی می شوند. ورزش درمانی در آب نیز برای بازگرداندن تحرک لگن پس از مدت طولانی استراحت مهم است. تحت شرایط خاص ممکن است بیمار مجبور شود دوباره یاد بگیرد تا دوباره به طور عادی راه برود ، بنابراین آموزش حرکتی و همچنین دستی آموزش درمانی همچنین ممکن است بخشی از توان بخشی باشد.
هنگامی که یک توالی طبیعی از حرکات دوباره امکان پذیر باشد ، هدف به طور خاص تقویت عضلات و بازگرداندن ثبات لگن است تا افراد مبتلا بتوانند یک بار دیگر بدون هیچ مشکلی و به طور مستقل و بدون هیچ محدودیتی بر زندگی روزمره خود تسلط پیدا کنند. بسته به شدت و آسیب های همراه ، کل روند توان بخشی ممکن است چندین ماه طول بکشد. به منظور جلوگیری از آسیب های ناشی از آن ، بیماران فقط باید پس از کسب اجازه پزشک دوباره خود به خود ورزش کنند. به منظور جلوگیری از آسیب دیدگی در دراز مدت ، منطقی است که بیمار تمریناتی را که در طول روند توانبخشی آموخته است ، به طور مستقل در خانه انجام دهد.
تمام مقالات این مجموعه:
