فیزیوتراپی - تمرینات شکستگی لگن | فیزیوتراپی برای شکستگی لگن

فیزیوتراپی - تمریناتی برای شکستگی لگن

1. تحرک 2. تقویت عضلات 3. کشش 4. تحرک 5. کشش 6. تحرک

  • برای این تمرین به پشت دراز بکشید و یک حوله رول شده را زیر زانوها قرار دهید. اکنون به تناوب سمت چپ یا راست لگن خود را به سمت شانه مربوطه بکشید. سعی کنید به یک توالی حرکت مایع دست پیدا کنید.

    هر کدام 3 پاس 20 ثانیه ای بدهید.

  • به پشت دراز بکشید و آرام باشید. پاها و بازوها در کنار بدن به آرامی خوابیده اند. حالا باسن خود را تنش دهید ، انگار می خواهید اشتیاق رفتن به توالت را مهار کنید.

    کشش را حدود 15 ثانیه حفظ کنید. 3 پاس

  • به پشت دراز بکشید و پاها را نزدیک باسن قرار دهید. اکنون باسن خود را به سمت سقف فشار دهید تا ران و ستون فقرات به صورت یک خط مستقیم درآید و در قسمت جلوی لگن احساس کشیدگی کنید.
  • روی یکی بایستید پا و دیگری را از زمین بلند کنید.

    برای ایمنی ، می توانید در حین تمرین خود را در برابر دیوار یا لبه میز نگه دارید. در حال حاضر نوسان خود را پا به آرامی و به روشی کنترل شده به جلو و عقب بروید. بعد از حدود 30 ثانیه طرفین را عوض کنید.

  • برای این کار پاهای خود را از هم جدا کنید کشش ورزش.

    حالا وزن خود را به یک تغییر دهید پا در حالی که آن را خم می کنید. اکنون در قسمت داخلی قسمت کشش احساس می کنید ران. این کشش را به مدت 20 ثانیه نگه دارید و سپس طرفین را عوض کنید.

  • به پشت دراز بکشید و پاها را 90 درجه در هوا خم کنید.

    بازوها به طرف بدن کشیده شده اند. اکنون پاها را به آرامی کج کرده و به یک طرف کنترل کنید تا تقریباً به زمین برسند. از آنجا به موقعیت شروع و به طرف دیگر برمی گردید. 5 تکرار در هر طرف.

علائم شکستگی لگن

علائم لگن شکستگی بسیار متنوع هستند و به نوع و میزان شکستگی نیز بستگی دارند. یک لگن پایدار شکستگی معمولاً باعث کمتری می شود درد و با علائم همراه کمتر از شکستگی ناپایدار لگن اتفاق می افتد. با لگن ناپایدار شکستگی، شکستگی پیچیده نیز ممکن است آسیب برساند اعصاب یا حتی اعضای بدن.

به عنوان مثال ، آسیب به اعصاب می تواند همراه با ادرار یا مدفوع باشد بیاختیاری، و آسیب به مثانه می تواند توسط نشان داده شود خون در ادرار البته ، در اثر فتق ، افراد مبتلا نیز معمولاً کم و بیش در آزادی حرکت خود محدود هستند. از آنجا که آسیب لگن معمولاً در اثر تصادف یا زمین خوردن ایجاد می شود (به ویژه در بیماران مسن) ، آسیب های دیگری نیز وجود دارد که علائم آن را بسیار نامشخص می کند.