فیزیوتراپی | ورزش برای دیستروفی عضلانی

تن درمانی

درمان دیستروفی عضلانی از طریق فیزیوتراپی با توجه به پیشرفت بیماری ، به طور کلی ، به صورت جداگانه از بیمار به بیمار دیگر سازگار می شود شرط از بیمار و نوع آن دیستروفی عضلانی. با این حال ، هدف اصلی فیزیوتراپی همیشه حفظ و بهبود حرکات بیمار تا حد ممکن و جلوگیری از ایجاد وضعیت نادرست است. بنابراین بخش عمده ای از این درمان شامل فیزیوتراپی با تمرینات مختلف برای تقویت و کشش عضلات است تحمل تمرینات برای بهبود اساسی شرط از بیمار

فیزیوتراپیست معالج یک بیمار خاص را ترسیم می کند برنامه آموزش برای این منظور ، که ابتدا باید بطور مداوم تحت نظارت انجام شود ، اما بعداً نیز با ابتکار خودش در خانه انجام می شود. علاوه بر تمرینات ، گروه درمانی نیز می تواند انجام شود ، که در آن بیماران می توانند تجربیات خود را با بیماران دیگر تبادل کنند و جنبه های روانی-اجتماعی نیز تحت آموزش مشترک قرار می گیرد. علاوه بر این ، می توان از روش های درمان دستی ، ماساژهای فشار دادن و سایر روش ها مانند تحریک الکتریکی و تحریک گرما و سرما برای تحریک عضلات استفاده کرد ، به طوری که درد احساس می شود و آموزش تأثیر بهتری دارد. اطلاعات جامع در مورد این موضوع را می توان در این مقاله یافت: فیزیوتراپی برای دیستروفی عضلانی

درمان پیشرونده دیستروفی عضلانی

مهم نیست که چه شکلی از مترقی باشد دیستروفی عضلانی وجود دارد ، این درمان در درجه اول علامتی است. این امر به ویژه به این دلیل است که مکانیسم های دقیق علت بیماری هنوز روشن نشده است ، اما مسلم است که آنها ارثی هستند. به منظور تأمین دیستروفی عضلانی پیشرونده با تسکین از بیماری ، رویکردهای درمانی مختلفی وجود دارد که می تواند مورد توجه قرار گیرد.

این موارد شامل ، به عنوان مثال ، دارو درمانی برای کنترل درد و فرایندهای التهابی را متوقف کنید. غالبا کورتیزون مورد استفاده قرار می گیرد ، اما هیچ دارویی انتخابی وجود ندارد و این مورد توسط پزشک به صورت موردی تعیین می شود. دومین ستون اصلی درمان ، فیزیوتراپی است.

از طریق فیزیوتراپی منظم با تمرین حرکتی ، مدرسه استقرار، تمرینات خاص برای تقویت ، تثبیت و تعادل و همچنین سایر تکنیک ها مانند فشار ضربه ماساژ or الکتروتراپی، هدف این است که بیمار بتواند تا آنجا که ممکن است با حفظ تحرک و قدرت عضلات تا حد ممکن زندگی عادی داشته باشد. مهم است که آموزش به آرامی انجام شود تا عضله بیمار آسیب بیشتری نبیند. آخرین ستون درمان ، مراقبت های روان درمانی از بیمار است ، جایی که آنها یاد می گیرند بیماری را بپذیرند و در کنار آمدن با استرس روانی که بیماری با خود به همراه دارد کمک می کنند. درمان در یک گروه خودیاری نیز می تواند در این زمینه مفید باشد.