به دلیل عدم حمایت عضلانی و ویژگیهای احتمالی آناتومیکی ، سر شانه حتی تحت استرس کم از شاخه خارج می شود. در این حالت معمولاً می توان کاهش را خود بیمار انجام داد. در صورت دررفتگی ضربه ای ، شانه سر باید توسط پزشک کاهش یابد. روش های تصویربرداری صدمات همراه با آن را از بین می برد غضروفآسیب دیدگی استخوان ، اشک غضروف لب در مفصل ، به دام افتادن ساختارها یا پارگی عضلات ، رباط ها یا تاندون ها. به دنبال آن درمان مناسب (جراحی یا محافظه کارانه با بی حرکتی) و فیزیوتراپی بعدی انجام می شود.
درمان / درمان پس از دررفتگی شانه
درمان به مکانیسم آسیب و جهت دررفتگی بستگی دارد. در بیشتر موارد ، شانه به سمت پایین و جلو لوکس می شود. به ندرت دررفتگی به پشت است.
همراهی با آسیب هایی مانند از بین بردن سل سل (برجستگی استخوانی در استخوان بازو) برای درمان بیشتر نیز مهم هستند. مهم است که مفصل را در اسرع وقت کاهش دهید. سپس مفصل برای مدتی بی حرکت می شود تا از بهبود ساختارهای آسیب دیده اطمینان حاصل کند.
اگر رباط ها یا تاندون ها از روتاتور کاف آسیب دیده اند ، ممکن است یک عمل جراحی لازم باشد. روتاتور کاف ماهیچه هایی است که مفصل را محکم احاطه کرده و آن را در جای خود ثابت می کند. دررفتگی می تواند منجر به پارگی یا پارگی عضلات شود ، سپس عضلات با جراحی بازسازی می شوند.
پس از جراحی موفقیت آمیز و بی حرکتی متعاقب آن ، یک درمان فیزیوتراپی توانبخشی انجام می شود که بر روی تحرک مفصل ، تقویت عضلات اطراف و افزایش ثبات تمرکز دارد. درمان به آرامی شروع می شود و سپس شدت آن را با التیام زخم شرط. در بیماران مسن ، بسیج درمانی معمولاً زودتر می تواند شروع شود ، زیرا خطر ایجاد دررفتگی مجدد کمتر از بیماران جوانی است که ممکن است در ورزش فعال باشند. برای درد تسکین ، تجویز داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAID) مانند ایبوپروفن or دیکلوفناک ممکن است، لنف تخلیه می تواند هر گونه تورم در مفصل و بافت اطراف آن را کاهش دهد و در نتیجه تسکین یابد درد. مقالات زیر نیز ممکن است مورد توجه شما قرار بگیرند: فیزیوتراپی پس از پارگی روتاتور کاف ، فیزیوتراپی پس از جراحی شانه
