تشخیص پریکاردیت از شرح علائم و همچنین معاینه آن گرفته شده است قلب. قبل از شروع درمان ، باید مشخص شود که آیا پریکاردیت به علت ناشناخته است یا اینکه بیماری دیگری محرک پریکاردیت است. در این صورت ، برای جلوگیری از پیشرفت باید علت آن را درمان کرد پریکاردیت.
تشخیص پریکاردیت
تشخیص پریکاردیت از طریق علائم و یافته های معاینه انجام می شود. صدای مالش در سمعک معمول است ، اگرچه این صدا اغلب به محض تشکیل افیوژن از بین می رود.
تشخیص تصویربرداری مورد استفاده در درجه اول است قفسه سینه اشعه ایکس, الکتروکاردیوگرام (ECG) ، و قلبی سونوگرافی. سونوگرافی این مزیت را دارد که تجمع مایع در پیراشامه و تأثیرات آن بر عملکرد قلب به طور مستقیم قابل مشاهده است.
برای تحقیقات علی ، می توان مایعات را از فیوژن برداشت و بررسی کرد که سلول های موجود وجود دارد: سلول های التهابی ، پروتئین ، خون اجزای سازنده یا سلولهای تخریب شده از تومورهای سرطانی.
درمان پریکاردیت
سوالات عمومی معیارهای برای رفع ناراحتی و اصلاح عوارض ناشی از آن استفاده می شود التهاب، از جمله افیوژن پریکارد.
اگر علتی شناخته شده باشد ، درمان می شود. به عنوان مثال ، روماتیسمی تب با درمان می شود آنتی بیوتیک ها و کورتیزون، و در مورد اختلالات ایمنی ، دفاع شخصی بدن سرکوب می شود. کلیه اختلال عملکرد ، کم کاری تیروئید or سرطان همچنین با ویژه خطاب می شوند معیارهای.
مسکن ها ممکن است برای اداره شود درد قفسه سینه. در مورد تلفظ افیوژن پریکارد، مایعات اضافی موجود در پیراشامه باید از طریق کاتتری تخلیه شود که با استفاده از یک سوزن بلند از قسمت جلوی زیر طاقچه به پریکارد وارد می شود. در بیشتر موارد پریکاردیت حاد ، روند التهابی پس از یک یا چند تخلیه مایعات بدون نتیجه بهبود می یابد.
جراحی به ندرت ضروری است
فقط در موارد نادر عود مزمن افیوژن پریکارد آیا پیراشامه برای جابجایی مستقل مایع التهابی نیاز به "جراحی" وجود دارد.
در موارد نادر زره پوش قلب، اسکار پریکارد باید توسط جراح قلب از بین برود.
