اشباع اکسیژن (SpO2)
برای نظارت بر میزان اکسیژن موجود در خون، معمولاً گیره مخصوص (پالس اکسی متر) روی یک بیمار نصب می شود انگشت از یک دست این گیره نور قرمز با طول موج های مختلف را ساطع می کند. از آنجا که خون طول موج های مختلف را بسته به اشباع اکسیژن جذب می کند ، دستگاه می تواند مقدار اشباع را از این طریق تعیین کند.
مقدار استاندارد بین 95 تا 99٪ است. با این حال ، اکسیمتر پالس همچنین می تواند مقادیر بالای کاذب را نشان دهد ، به عنوان مثال در مورد مسمومیت با مونوکسید کربن. اگر لاک ناخن رنگی روی ناخن های بیمار زده شود ، مقادیر معمولاً به طور کاذب کم است. علاوه بر این ، مقادیر نادرست هنگامی رخ می دهد که بیمار در یک وضعیت قرار داشته باشد شوک، به عنوان خون سپس بیشتر به سمت مرکز بدن حرکت می کند.
کپنومتری
کپنومتری اندازه گیری غلظت دی اکسید کربن در هوای بازدم بیمار است. به طور خاص ، دی اکسید کربن انتیدیال (etCO2) که CO2 است و در انتهای بازدم در هوای بازدم است اندازه گیری می شود. این معنی ترین معنی است زیرا غلظت CO2 در ریه ها را به بهترین وجه منعکس می کند.
در ابتدای بازدم هنوز نسبت اکسیژن بیشتری در هوای بازدم وجود دارد ، زیرا هوای نای که در تبادل گاز در ریه ها شرکت نکرده است (اصطلاحاً فضای فضای مرده) نیز بازدم می شود. به استخراج کپنومتری به شکل منحنی کپنوگرافی گفته می شود. از اهمیت ویژه ای برخوردار است زیرا می توان از مقادیر CO2 موجود در هوای بازدم برای بررسی اینکه آیا استفاده می شود ، استفاده کرد تهویه لوله به درستی قرار داده شده است. به عنوان مثال ، اگر هنگام تهویه بیمار سطح CO2 بالا نرود ، این می تواند نشان دهد که تهویه لوله به طور ناخواسته به جای نای در مری قرار داده شد. علاوه بر این ، افزایش ناگهانی و شدید غلظت CO2 ممکن است به اصطلاح نشان دهد هایفوتراپی بدخیم، که یک واکنش بالقوه تهدید کننده زندگی بیمار به طور خاص است مواد مخدر.