ارتوز | تمرینات فیزیوتراپی برای حالت آرنج

ارتز

استفاده از ارتز در درمان دررفتگی آرنج اهمیت فزاینده ای پیدا می کند. این فرض که درمان موفقیت آمیز باید با بسیج زودهنگام همراه باشد ، به معنای استفاده از a گچ بازیگران برای بیحرکتی بیشتر و بیشتر منسوخ می شوند. ارتز به طور کلی یک کمک پزشکی است که برای ایجاد ثبات ، محافظت ، تسکین و پشتیبانی از تحرک قسمت آسیب دیده بدن استفاده می شود.

مهمترین تفاوت در a گچ بنابراین گچ این است که مفصل کاملاً بی حرکت نیست اما اجازه می دهد تا یک درجه حرکت مشخص و دلخواه داشته باشید. با ارتز آرنج، به عنوان مثال ، ROM (دامنه حرکت) به اصطلاح قابل تنظیم است. این بدان معنی است که پزشک معالج می تواند به صورت جداگانه میزان مجاز را تنظیم کند ساعد چرخش (فتنه و تلفظ) ، و همچنین خم شدن و کشش (خم شدن و کشش) در ارتز آرنج.

مزیت این نوع ارتز این است که بیمار هنوز هم می تواند از بازو در زندگی روزمره در حد مجاز استفاده کند. این اطمینان می دهد که دوره طولانی بی حرکتی منجر به سفت شدن ساختارهای فردی در داخل نمی شود مفصل آرنج. این بسیج اولیه برای پشتیبانی و تسریع روند بهبود در نظر گرفته شده است. ارتز معمولاً در روز و شب حداقل در چند هفته اول پوشیده می شود.

نمونه ای از ارتز آرنج ارتز آرنج ROM است. اگر ارتز برای شما مناسب باشد ، توسط پزشک تجویز می شود. پزشک همچنین مدت زمان استفاده از ارتز را تعیین می کند و اینکه آیا ممکن است مجبور به ارتز شخصی شود. سلامتی شرکتهای بیمه معمولاً هزینه های تجویز ارتز را تأمین می کنند.

خلاصه

اساساً ، درمان فیزیوتراپی و تمرینات اعمال شده در طی آن بر اساس میزان و روش درمانی انتخاب شده توسط پزشک معالج است. به طور کلی ، در طول اولین جلسه فیزیوتراپی ، یک مکالمه دقیق و یک معاینهی جسمی به منظور برنامه ریزی مراحل بعدی توانبخشی به بهترین شکل و تهیه یک برنامه درمانی متناسب با بیمار انجام می شود. به این ترتیب ، نه تنها می تواند درد به سرعت کنترل می شود ، اما همچنین می توان تحرک و انعطاف پذیری کامل آرنج را در حالت ایده آل به طور کامل بازیابی کرد. مهم است که بیماران نظم و استقامت زیادی به همراه داشته باشند.