نوروبلاستوما: علل ، علائم و درمان

نوروبلاستوما هست یک سرطان و دومین رشد بدخیم شایع پس از تومورها در مغز، در کودکان. در آلمان ، حدود 150 کودک تحت تأثیر قرار می گیرند نوروبلاستوما هر سال و میزان بقا تا حد زیادی به مرحله تومور بستگی دارد.

نوروبلاستوما چیست؟

تصویر گرافیکی و اینفوگرام یک نمونه سرطان سلول. آ نوروبلاستوما یک تومور بدخیم و جامد است که از سلولهای تحلیل رفته سمپاتیک بوجود می آید سیستم عصبی. این سیستم عصبی کنترل می کند ، از جمله سایر موارد ، قلب و گردش یا فعالیت روده ای. اگر سلولهای نابالغ این باشد سیستم عصبی تحلیل رفته ، نوروبلاستوما ایجاد می شود. انحطاط سلولهای نارس قبل از تولد شروع می شود. تومور بیشتر در مدولای فوق کلیوی رخ می دهد (حدود 50 درصد از کل موارد) یا در دو طرف ستون فقرات در اصطلاح طناب مرزی. اگر این طناب مرزی تحت تأثیر قرار گیرد ، تومور می تواند در امتداد کل ستون فقرات ، یعنی در ناحیه شکم ، قفسه سینه یا دهانه رحم ایجاد شود. نوروبلاستوما ممکن است محدود به محل مبدا باشد یا گسترش یابد ، یعنی متاستاز ایجاد کند. متاستاز محدود به مکانهای منفرد نیستند ، و ممکن است در ریه ها ، کلیه ها ، مغز، یا لنف گره ها نوروبلاستوما در برخی موارد دارای ویژگی بازگشت خود به خودی است ، که تاکنون پزشکان نتوانسته اند دلیلی برای آن پیدا کنند. در بیش از 50 درصد کل موارد ، نوروبلاستوما در 15 ماه اول زندگی رخ می دهد ، پسران بیشتر از دختران مبتلا می شوند. با افزایش سن ، خطر ابتلا به نوروبلاستوما کاهش می یابد. با این حال ، به ندرت می توان نوجوانان و بزرگسالان را با نوروبلاستوما تشخیص داد.

علل

نوروبلاستوما توسط سلولهای تخریب شده از سلولهای مغزی ایجاد می شود دستگاه عصبی سمپاتیک. از آنجا که انحطاط اغلب قبل از تولد رخ می دهد ، جهش های ژنتیکی و تغییرات خود به خودی کروموزومی ممکن است دلیل تغییر سلول باشد. وراثت ژنتیکی هنوز اثبات نشده است ، اما خانواده هایی وجود دارند که نوروبلاستوما در آنها بیشتر اتفاق می افتد (حدود 1 درصد موارد). تغذیه در دوران بارداری, فشارو فاکتورهای محیطی همچنین هنوز مشخص نشده است که علل تحلیل رفتن سلول است.

علائم ، شکایات و علائم

تشخیص و دوره

در نوروبلاستوما ، بسیاری از بیماران در ابتدا بسیاری از علائم بیماری ندارند. این موارد فقط بعداً با رشد پیشرفته تومور یا متاستاز ظاهر می شوند. هنگامی که علائم بروز می کند ، معمولاً به محل تومور بستگی دارد. بدین ترتیب، درد شکم, تب, اسهال, گلو درد, خستگی و ممکن است یک احساس عمومی بیماری ایجاد شود. با این حال ، از آنجا که اینها همه علائم غیر اختصاصی هستند ، پزشک باید از ابزارهای مختلفی مانند تصویربرداری رزونانس مغناطیسی، اشعه ایکس ، توموگرافی رایانه ای و آزمایشات آزمایشگاهی برای تشخیص. در صورت کشف تومور ، معاینات بیشتر می توانند مشخص کنند که آیا اندام های جداگانه تحت تأثیر قرار گرفته اند یا خیر. تأیید نهایی تشخیص با معاینه بافت ریز تومور بدست می آید. برای شناسایی یا رد متاستاز ، یک MIBG خط نگارشی انجام می شود ، که در آن یک ماده رادیواکتیو به جریان خون بیمار تزریق می شود.

عوارض

نوروبلاستوما منجر به علائم و عوارض مختلفی می شود. به عنوان یک قاعده ، روند بعدی این بیماری بستگی زیادی به علت آن و منطقه خاص بدن دارد. به همین دلیل ، پیش بینی کلی در مورد دوره بعدی معمولاً امکان پذیر نیست. در بیشتر موارد ، مبتلایان از این بیماری رنج می برند اسهال و فشار خون بالا. Febbre و کاهش وزن نیز ممکن است رخ دهد. به ندرت ، نوروبلاستوما نیز منجر می شود درد در شکم و پشت و می تواند تأثیر بسیار منفی بر هضم بیمار داشته باشد. علاوه بر این ، روند این شکایت بستگی زیادی به زمان تشخیص دارد ، به طوری که همیشه روند مثبت بیماری وجود ندارد. در شدیدترین مرحله ، فرد مبتلا به دلیل علائم نوروبلاستوما می میرد. علاوه بر این ، غیر معمول نیست که والدین و بستگان کودک تحت تأثیر نوروبلاستوما قرار بگیرند و از علائم روانی رنج ببرند. هیچ عارضه خاصی در طول درمان این بیماری رخ نمی دهد. با این حال ، یک دوره مثبت همیشه نمی تواند تضمین شود. همچنین ممکن است با نوروبلاستوما امید به زندگی بیمار به طور قابل توجهی کاهش یابد.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟

اگر کودکان ناهنجاری و سلامت تغییرات ، مراقبت ویژه مورد نیاز است. از آنجا که نوروبلاستوما یک بیماری توموری است ، مراجعه به پزشک در اولین علامت بی نظمی توصیه می شود. هرچه تشخيص زودتر امكان پذير باشد ، چشم انداز درمان بهتر خواهد بود. در غیر این صورت ، در موارد شدید ، کودک ممکن است زودرس بمیرد. اگر محدودیت هایی در وجود داشته باشد تنفس، تنگی نفس یا قطع فعالیت تنفسی ، به پزشک نیاز است. اگر کودک از شکایت کند درد شکم، یک بیماری کلی یا کمر درد، مراجعه به پزشک توصیه می شود. اگر اختلالات در وجود داشته باشد دستگاه گوارش، کاهش فعالیتهای بازی ، یا سایر مشکلات رفتاری ، مشاوره با پزشک نشان داده شده است. اسهال یا امتناع از خوردن علائم آن است سلامت نقصان رنگ پریدگی ، افزایش دمای بدن و تغییر وزن نگران کننده است و باید به پزشک ارائه شود. در صورت بروز ناهنجاری در ناحیه صورت یا گردن، اینها باید مورد بررسی قرار گیرند. محدودیت بینایی ، تغییر در شبکیه چشم یا یک اختلال رنگدانه علائم هشدار دهنده ارگانیسم برای یک بیماری موجود است. برای بررسی علت باید در اسرع وقت مراجعه به پزشک انجام شود. اگر علائم موجود برای چندین روز ادامه داشته باشد یا شدت آن افزایش یابد ، باید فورا با پزشک مشورت شود. در صورت بروز حاد ، باید خدمات آمبولانس فراخوانی شود سلامت شرط.

درمان و درمان

پس از تشخیص نوروبلاستوما ، برنامه ریزی درمانی باید در اسرع وقت شروع شود. باید توجه ویژه ای به مرحله تومور ، سن بیمار و بیماری متاستاتیک احتمالی داشت. بین مراحل زیر تمایز قایل می شود:

1. تومور به محل مبدا محدود شده و کاملاً قابل عمل است. 2. تومور قابل عمل است ، اما تومور باقیمانده هنوز هم قابل تشخیص است. 3. تومور غیر قابل عمل است ، اما لنف گره ها ممکن است از قبل تحت تأثیر قرار بگیرند. 4 متاستازها in مغز, کبد, مغز استخوان یا اعضای دیگر وجود دارد. 5. معیارهای مطابق با 1. و 2. اما بیمار زیر 18 ماه است و تعداد کمی وجود دارد متاستازها. در این حالت ، تومور ممکن است خود به خود پسرفت کند. درمان نوروبلاستوما معمولاً از ترکیبی از تشکیل می شود شیمی درمانی و جراحی غالباً ، تومورها تنها پس از کاهش تومورها توسط جراحی ، قابل جراحی هستند. در موارد دیگر ، ابتدا نوروبلاستوما برداشته می شود و سپس درمان پرتوی هر بافت بدخیم باقیمانده که ممکن است وجود داشته باشد ، آغاز می شود. سایر روشهای درمانی نیز ممکن است به طور کمکی برای درمان نوروبلاستوما استفاده شود. اینها شامل MIBG است درمان, پیوند سلول های بنیادی یا درمان با اسید رتینوئیک. هر مورد جداگانه نیاز به درمان فردی دارد که اساساً توسط مرحله تومور تعیین می شود. به عنوان مثال ، در مرحله 1 ، توصیه می شود که استفاده نشود پرتو درمانی پس از برداشتن جراحی ، اما صبر کنید تا ببینید. اگر تومور قبلاً گسترش یافته و به اندام های دیگر متاستاز زده باشد ، در معرض خطر است درمان معمولاً استفاده می شود ، متشکل از جراحی ، پرتودرمانی و شیمی درمانی. این می تواند تا 2 سال طول بکشد.

چشم انداز و پیش آگهی

اساساً ، دوره بیماری نوروبلاستوما باید فردی در نظر گرفته شود. در نوروبلاستوما ، سن بیمار علاوه بر مرحله رشد ، تعیین کننده روند بیماری و پیش آگهی است. پیش آگهی در بیماران جوان یا در مراحل اولیه بیماری بهتر است. حدود 75 درصد از بیماران مبتلا به نوروبلاستوما در پانزده سال بعد زنده می مانند. در بیماران کم خطر ، میزان بقا حتی بیشتر است - در اینجا حتی بیش از 95 درصد است. پیش آگهی برای بیماران پرخطر بطور قابل توجهی بدتر است. در اینجا ، نرخ پس از پنج سال فقط 30 تا 40 درصد است. حتی اگر تومور به طور کامل برداشته شده باشد ، برخی از بیماران پس از مدت زمان مشخصی دوباره عود می کنند. اکثر موارد عود در چند سال اول بعد اتفاق می افتد درمان. بنابراین بیماران باید به طور منظم تحت معاینه قرار گیرند ، به خصوص در طی ده سال پس از پایان درمان. علاوه بر معاینات فیزیکی ، این شامل آزمایشات و معاینات آزمایشگاهی با استفاده از روش های تصویربرداری است. به این ترتیب می توان در مراحل اولیه عود احتمالی نوروبلاستوما را تشخیص داد. از نوروبلاستوما هنوز نمی توان به طور خاص پیشگیری کرد. از آنجا که این بیماری عمدتا در کودکان و نوجوانان رخ می دهد ، والدین در اینجا مسئولیت خاصی دارند. این شامل ایجاد یک محیط خوب و پایدار است که با هماهنگی برای افراد آسیب دیده مشخص شود.

پیشگیری

با توجه به دانش علمی فعلی نمی توان از نوروبلامستوم جلوگیری کرد. نوروبلاستوما معمولاً به طور اتفاقی کشف می شود ، بنابراین پزشکان سال ها است که در تلاشند یک روش تشخیص زود هنگام را پیدا کنند. علاوه بر آزمایش مارکر ، غربالگری نوروبلاستوما در آلمان و کانادا ایجاد شده است. با این حال ، هنوز نمی توان گفت که آیا این واقعاً تشخیص زودرس را بهبود می بخشد.

پیگیری

پس از درمان فشرده پزشکی تومور ، توان بخشی و پیگیری مراقبت از بیمار آغاز می شود. به عنوان بخشی از مراقبت های بعدی تومور ، معاینات منظم و مشاوره بیمار انجام می شود. به طور خاص ، مراقبت های پیگیری شامل یک مراقبت کامل است معاینهی جسمی، آزمایشات آزمایشگاهی و مطالعات تصویربرداری مانند سونوگرافی و اشعه ایکس. در صورت لزوم ، می توان از روش های تصویربرداری بیشتر استفاده کرد ، به عنوان مثال ، برای بررسی مناطق خاص بدن یا تشخیص عوارض جانبی و دارو فعل و انفعالات. نزدیک نظارت بر تشخیص سریع هر عود را امکان پذیر می کند. بیماری های احتمالی یا عواقب درمانی نیز در حین مراقبت های بعدی مشخص و درمان می شوند. علاوه بر این ، مراقبت های بعدی شامل پشتیبانی درمانی از بیمار و بستگان وی است. کودکان مبتلا به طور خاص باید در بیمارستان و تحت مراقبت کامل قرار بگیرند. در چارچوب مراقبت های بعدی ، افراد درگیر از نقاط تماس لازم مطلع می شوند و معیارهای به منظور کنار آمدن با بیماری به بهترین شکل ممکن. پزشک معالج هم معاینه و هم مراقبت از بیمار را همراهی می کند. پیگیری می تواند چندین سال طول بکشد. به شرطی که هیچ عارضه ای رخ ندهد ، فواصل بین معاینات به تدریج افزایش می یابد. در صورت بروز عوارضی مانند عود یا بیماری های همزمان ، از سرگیری درمان ضروری است. پیگیری معمولاً در صورت بروز عوارض عمده قطع می شود.

کاری که می توانید خودتان انجام دهید

از آنجا که کودکان و نوجوانان به طور فزاینده ای به این بیماری مبتلا می شوند ، والدین مسئولیت خاصی دارند. ایجاد یک محیط خوب ، هماهنگ و پایدار برای افراد آسیب دیده از اهمیت فوق العاده ای برخوردار است. فرزندان باید به عنوان اعضای كامل خانواده دیده و شامل شوند. با این حال ، مهم است که درمان های تجویز شده به طور منظم انجام شود. از داروهای حمایتی هومیوپاتی یا سایر محصولات طبیعی نیز می توان با مشورت پزشک جهت تسکین روند بیماری یا تسکین بدن استفاده کرد. سبک زندگی تقریباً "عادی" زندگی روزمره راحت تری را برای بیماران فراهم می کند. این شامل ملاقات با دوستان ، حضور در مدرسه و انجام موارد زیادی است که لذت را به همراه دارد. البته این باید با در نظر گرفتن مرحله بیماری توسط پزشک معالج تأیید شود. در غیر این صورت ، باید به غذای سالم ، با کیفیت بالا ، استراحت و خواب کافی و ورزش کافی در هوای تازه توجه شود تا چیزهای خوبی برای بدن فراهم شود. برای بسیاری از مبتلایان رفتن به یک گروه خودیاری خوشایند است. از این طریق می توانند با سایر مبتلایان تبادل اطلاعات کرده و یکدیگر را تشویق کنند. کسانی که مایل به استفاده از پشتیبانی روانی هستند نیز از این مزایا بهره مند می شوند. این به مبتلایان کمک می کند بیماری را بپذیرند و با آن زندگی کنند.