خودشیفتگی چیست و بهترین راه برای شناخت خودشیفتگی چیست؟ در اندازه گیری متعادل ، عشق به خود می تواند کاملاً سالم باشد. عشق به خود در یک شکل اغراق آمیز ، خودشیفتگی و در شکل های شدید حتی نامیده می شود اختلال شخصیتی خودشیفتگی. اصطلاح خودشیفتگی به اساطیر یونان باستان برمی گردد: بر اساس منابع دیگر توسط افرودیت ، نرگس ، جوانی پوچ ، عشق حوری پوره اکو را رد کرد و به دلیل آن توسط نمسیس مجازات شد. الهه او را به عشق به خود سیری ناپذیر محکوم کرد. عشقی که در نهایت نرگس از آن نابود شد.
خودشیفتگی به عنوان یک ویژگی شخصیتی
خودشیفتگی به عنوان یک ویژگی شخصیتی نیز در درجه اول با یک عشق به نفس آشکار و اغراق آمیز مشخص می شود. خودشیفتگی با حد متوسط معمولاً منجر به برخورداری از استحقاق نسبت به خود می شود که می تواند رهبری به دستاوردهای خارق العاده خودشیفتگان غالباً تمایل به خاص بودن دارند: به عنوان مثال ، آنها یک سرگرمی خارق العاده انجام می دهند ، نشان می دهند که بسیار آگاه به وضعیت هستند ، رفتارهای نخبه گرا دارند یا از نظر حرفه ای فوق العاده موفق هستند. بیشتر اوقات ، افراد خودشیفته در برابر انتقادات به روشی نامناسب و آزرده واکنش نشان می دهند. اگرچه خودشیفتگی با حد متوسط می تواند برای خانواده ، شریک زندگی و همکاران خود استرس آور باشد ، اما به ناچار رهبری به مشکلات در اینجا به ندرت نیاز به درمان وجود دارد.
اختلال شخصیتی خودشیفتگی
از طرف دیگر ، خودشیفتگی در شکل شدید می تواند رهبری به مشکلات عظیم بین فردی به خصوص در زمینه های کاری ، روابط ، مشارکت و رابطه جنسی ، خودشیفتگی منجر به درگیری های جدی می شود. یکی پس از آن صحبت می کند اختلال شخصیتی خودشیفتگی.
خودشیفتگی: علائم و نشانه ها
علائم معمول اختلال شخصیت خودشیفته عبارتند از:
- اغراق در عشق به خود
- مفهوم بزرگ و بی نظیر بودن
- عدم همدلی
- حساسیت بیش از حد به انتقاد
- از دیگران برای اهداف خود بهره برداری کنید
- اغراق در توانایی ها و دستاوردهای خود
- تحسین شدید را جستجو کنید
- رفتاری مغرورانه و متکبرانه
- اغلب اعتماد به نفس ضعیف است
اگرچه شخصیت های خودشیفته کاملاً مطمئن و مطمئن به نظر می رسند ، اما به ندرت از آنها اطمینان حاصل می شود. خودشیفتگی بیشتر برای جبران احساس عمیق حقارت و ناامنی است. خودشیفتگان برای همیشه به دنبال تحسین و شناخت هستند. آنها خیلی سریع احساس آزرده شدن می کنند و هرگز به اندازه کافی ارزش آنها را پیدا نمی کنند. بر این اساس ، افراد خودشیفته اغلب از این بیماری رنج می برند افسردگی. خطر خودکشی نیز افزایش می یابد. مردان خودشیفته اغلب تحت تأثیر اختلال عملکرد جنسی قرار می گیرند. آزمون: آیا من خودشیفته هستم؟
خودشیفتگی: علل و بروز آن
اختلال شخصیتی خودشیفتگی در جمعیت عمومی غیر معمول است (کمتر از 1٪). در بیمارانی که تحت درمان روانپزشکی یا روان درمانی هستند ، بروز خودشیفتگی است اختلال شخصیت 1-2٪ تخمین زده شده است. برای مقایسه ، مرزی اختلال شخصیت تقریباً 15٪ بیماران روانی را تحت تأثیر قرار می دهد. درباره علل و پیشرفت خودشیفتگی اطلاعات کمی در دست است. یک مدل توضیحی که به طور گسترده پذیرفته شده فرض می کند که الف اختلال شخصیت ناشی از تعامل بین استعداد ژنتیکی و تجارب خاص در کودکی و نوجوانی نظریه دیگری نشان می دهد که سبک والدین والدین ("شما چیز بهتری هستید") باعث رشد خودشیفتگی می شود.
خودشیفتگی: درمان و درمان
درمان برای اختلال شخصیت خودشیفته معمولاً شامل می شود روان درمانی. اگر شدید باشد افسردگی یا خودکشی همزمان وجود دارد ، ممکن است بستری در بیمارستان و درمان دارویی اضافی مناسب باشد. به طور کلی ، تغییر اساسی همه ویژگی های شخصیتی ، از جمله خودشیفتگی ، دشوار است. درمان بنابراین ، برای اختلال شخصیت خودشیفته سعی در حل مشکلات ناشی از این اختلال در کار و خانواده ، روابط و مشارکت است. رویکردها در رفتار درمانی، به عنوان مثال ، سعی کنید به افراد خودشیفته رفتار مناسب در برخورد با دیگران را از طریق آموزش مهارت های اجتماعی بیاموزید. در نقش آفرینی ، افراد خودشیفته می آموزند که خود را جای دیگران بگذارند و دیدگاه های مختلفی را اتخاذ کنند. رویکردهای شناختی به ویژه سبکهای تفکر ، نگرشهای درونی و اعتقادات را هدف قرار می دهد که اغلب باعث می شود افراد خودشیفته در افراد فعل و انفعالات.
