چه زمانی از ام آر آی جمجمه استفاده می شود؟
تصویربرداری رزونانس مغناطیسی جمجمه (MRI – سر) در موارد زیر نشان داده می شود، به عنوان مثال:
- تومورهای مغز
- مننژیت (التهاب مننژ)
- خونریزی های مغزی
- تغییرات عروقی (مانند انقباض، برآمدگی)
- کم خونی
- فلج مرتعش
پزشک همچنین می‌تواند بین بیماری‌های مغزی با علت خودایمنی و التهاب‌ها (TBE، Creutzfeld-Jakob و غیره) بر اساس یافته‌های مشخصه در MRI تفاوت قائل شود.
پس از سکته مغزی (خونریزی مغزی، انفارکتوس مغزی)، گاهی اوقات MRI جمجمه نیز انجام می شود. با این حال، توموگرافی کامپیوتری در اینجا حتی بیشتر مورد استفاده قرار می گیرد زیرا زمان کمتری می برد.
ارتودنتیست ها همچنین تصاویر MRI از ساختارهای زیر را برای سؤالات خاص تهیه می کنند:
- مفصل گیجگاهی فکی (عدم تراز، آسیب غضروف)
- دندانها
- پریودنتیوم
MRI - سر: روش
در طول معاینه MRI (سر)، پزشک تصاویر مقطعی از جمجمه استخوانی، رگ های خونی و مغز می گیرد. معاینات MRI همگی از یک اصل پیروی می کنند: بیمار معمولاً روی یک کاناپه در دستگاه MRI لوله ای قرار می گیرد و باید تا آنجا که ممکن است بی حرکت دراز بکشد در حالی که یک کامپیوتر ویژه تصاویر را می گیرد.
MRI – سر: رویه های خاص
روش‌های ویژه معاینه MRI نیز به‌ویژه در تشخیص سکته مغزی، به‌ویژه امآرآی انتشار و امآرآی پرفیوژن استفاده می‌شود: درحالی‌که امآرآی پرفیوژن مستقیماً خونرسانی به نواحی جداگانه مغز را نشان می‌دهد، امآرآی انتشاری به پزشک اجازه می‌دهد تا مهاجرت (انتشار) هیدروژن را تعیین کند. مولکول ها. در مناطقی که تحت تأثیر سکته مغزی قرار گرفته اند، مولکول های هیدروژن به خوبی حرکت نمی کنند. بنابراین در تصویربرداری سبک تر از بافت مغز سالم به نظر می رسند.
MRI – سر: مدت
به عنوان یک قاعده، MRI (سر) 15 تا 30 دقیقه طول می کشد. با این حال، در موارد اورژانسی، به عنوان مثال اگر بیمار احساس ناخوشی زیادی داشته باشد، می توان معاینه را زودتر خاتمه داد.