مشاغل پزشکی: مشاغل بهداشتی

این مشاغل حرفه ای پزشکی نیز نامیده می شوند و شامل انواع مختلفی از حرفه های کمابیش شناخته شده و کاملاً متفاوت هستند. نامگذاری های دیگر مانند غیر پزشکی سلامت مشاغل ، مشاغل کمکی بهداشت ، مشاغل بهداشتی تکمیلی یا مشاغل دستیار پزشکی اغلب توسط گروههای مختلف شغلی به عنوان تبعیض آمیز تلقی می شوند ، زیرا دامنه وسیعی از فعالیتها و مسئولیتها و همچنین مقررات قانونی را به اندازه کافی منعکس نمی کنند.

آیین نامه ها

آموزش و تمرین از سلامت مشاغل با استفاده از قانون تنظیم می شود - دسترسی به حرفه در سطح فدرال با اعطای اجازه استفاده از عنوان حرفه ای. از آنجا که ایالت ها در اجرای قوانین اختیار دارند ، محتوای آموزش و استانداردهای صلاحیت ممکن است متفاوت باشد. تقریباً 50 عنوان حرفه ای با هم دسته بندی می شوند:

  • مامایی (به عنوان مثال ، ماما).
  • سالمندان و پرستاران (به عنوان مثال ، پرستار کودکان).
  • مشاغل دستیار در اقدامات پزشکی و داروخانه ها (به عنوان مثال دستیار فنی داروسازی).
  • رشته پزشکی - فنی (به عنوان مثال پزشکی - فنی رادیولوژی دستیار)
  • توانبخشی (به عنوان مثال فیزیوتراپیست ، رژیم درمانی).
  • به معنای گسترده تر نیز سلامت صنایع دستی (به عنوان مثال آکوستیک سمعک).
  • سایر موارد مانند مشاغل بهداشتی (به عنوان مثال ضد عفونی کننده) و مشاغل با شخصیت اجتماعی (به عنوان مثال مربی درمانی).

Naturopaths

Heilpraktiker جایگاه ویژه ای را اشغال می کند: آنها دوره های آکادمیک یا قانون دیگری را نمی گذرانند و برخلاف سایر مشاغل درمانی برای تمرین به آزمون دولتی احتیاج ندارند. تنها الزامات قانونی تحصیلات متوسطه دوره دوم ، اتمام سن 25 سالگی و معاینه - غیرقانونی - دانش و مهارت متقاضی توسط مقام بهداشت است. اگر این مثبت باشد ، وی مجوز دولتی برای حرفه پزشکی را دریافت می کند ، در دفتر بهداشت صحیح ثبت نام می کند و - مانند حرفه های شفابخشی دانشگاهی - خود اشتغالی دارد.

آیین نامه ها

حرفه Heilpraktiker در آلمان توسط Heilpraktikergesetz و اولین دستورالعمل اجرایی آن تنظیم می شود. با این حال ، به صراحت تعریف نشده است ، بلکه تنها با تعیین مرز از تصویر حرفه ای پزشک تعیین می شود ("عمل پزشکی بدون گواهی پزشکی" ، یعنی بدون مجوز). همچنین ، برای اطمینان از کیفیت و جدیت حرفه خود ، بسیاری از پزشکان جایگزین داوطلبانه در انجمن های حرفه ای سازمان یافته اند. اینها انجمن هایی تحت قانون مدنی هستند که شش انجمن بزرگتر به نوبه خود به عنوان ابتکار عمل مشترک "Die Deutschen Heilpraktikerverbände" (DDH) در خارج فعالیت می کنند. Heilpraktikerverbände همچنین برنامه هزینه ای را منتشر کرده است که معمولاً پزشکان جایگزین معتبر خود را به آن معطوف می کنند.

خدمات

Heilpraktiker مجاز است - مانند پزشکان و روان درمانگران - "پزشکی را بر روی انسان" (در Heilpraktikergesetz به عنوان "تعیین حرفه ای یا تجاری ، بهبود یا تسکین دهنده بیماری ها ، رنج ها یا صدمات جسمی در انسان" تعریف شده است) ، اما تحت برخی محدودیت ها است: مجاز به درمان قابل اعلام نیستند بیماری های عفونی و امراض مقاربتی و همچنین بیماری های دندان ، دهان و فک و صورت. آنها همچنین از کمک به زایمان ، معاینه و معالجه اعضای جنسی ، تجویز نسخه منع شده اند داروهای، با استفاده از اشعه ایکس ، پیوند بافت و اندام ، انجام خون تزریق و انجام کالبد گشایی با صدور گواهی مرگ.

در غیر این صورت ، پزشکان جایگزین ممکن است به عنوان مثال ، تزریق کنند ، شکسته را درمان کنند استخوان ها، و از انواع روشهای تشخیصی و درمانی استفاده کنید. آنها مجاز به انجام یک تمرین و مدیریت یک کلینیک هستند. بنابراین Heilpraktiker - حتی بدون آموزش قانونی تنظیم شده - می تواند کارهای بیشتری نسبت به یک پرستار و بهداشت (پرستار سابق) انجام دهد! با این حال ، در اینجا همین مورد صدق می کند: یک Heilpraktiker ، مانند هر عضو دیگر در یک حرفه شفا ، فقط ممکن است طبق دانش و مهارت خود عمل کند و می تواند به همان اندازه مسئول کاری باشد که انجام می دهد. Heilpraktiker دقیقاً مانند یک پزشک مشمول وظیفه محرمانه بودن است ، اما به میزان کمتری.