فتق اینگوینال در پسران / دختران
در حدود 4٪ از کل نوزادان تازه متولد شده فتق مغبنی پسران 4 برابر بیشتر از دختران مبتلا می شوند. به خصوص نوزادان نارس در معرض خطر بالایی هستند که از آن رنج ببرند فتق مغبنی زیرا آنها حتی بیشتر از پیشرفت خود عقب هستند. با توجه به آناتومی دختران و پسران ، علائم آن فتق مغبنی همچنین می تواند اندکی متفاوت باشد.
فتق مغبنی ارتباطی بین ایجاد می کند کانال اینگوینال و اعضای داخلی. سپس می توان آنها را به داخل فشار داد کانال اینگوینال در کیسه به اصطلاح فتق. در دختران ، این کیسه فتق می تواند تا حدی گسترش یابد لگن جایی که می تواند با تورم نرم لمس شود.
در پسران ، کانال اینگوینال به داخل گسترش می یابد کیسه بیضه، به طوری که در مورد فتق مغبنی ، تورم در این مرحله امکان پذیر است. با توجه به شرایط موجود ، فتق مغبنی در کودکانی که دارای مشکلات مادرزادی هستند ، در همان سال اول زندگی اتفاق می افتد و در صورت اقدام سریع ، می توان آن را از نظر درمانی بسیار خوب درمان کرد ، به طوری که در همه موارد عمل لازم نیست.
- این به این دلیل است که با رشد یک پسر در رحم ، کانال اینگوئینال خیلی دیر بسته می شود و تا حدی هنوز به راحتی در هنگام تولد باز می شود.
- از طرف دیگر ، در دختران ، کانال مغبنی نیز بعداً بسته می شود ، اما توسط آن نیز بسته می شود بافت همبند.
خلاصه
به طور خلاصه ، می توان گفت که فیزیوتراپی به اندازه بزرگسالان در فتق مغبنی در کودکان نقش زیادی ندارد ، این بدان دلیل است که در کودکان هیچ نقص عضلانی وجود ندارد که به فتق مغبنی مطلوب باشد. با این وجود ، فیزیوتراپی اقدامات حمایتی خوبی در درمان محافظه کارانه و پس از درمان فتق مغبنی در کودکان است ، تا در طولانی مدت از آنها در برابر مشکلات محافظت کند.