همانطور که تاریخ بشر با بیماری ، تولد و مرگ همراه است ، حرفه شفابخشی نیز از همه قدیمی تر است. به نظر نمی رسد قصور و اختلافات حقوقی فقط به زندگی روزمره عصر مدرن تعلق داشته باشد - اولین مجموعه قانونی که به طور سیستماتیک مرتب شده و قوانین شناخته شده برای ما شامل مقررات مربوط به بهزیستی ، بالاتر از همه مشاغل پزشک است: مجموعه ای با قدمت تقریبا 4000 ساله حق بابلی ، Codex Hammurapi معروف است ، شامل مواردی نظیر مقررات هزینه و س feeالات مربوط به مسئولیت.
بین مجوزها و ممنوعیت ها
در قرون وسطی ، علاوه بر پزشک ، داروساز و ماما نیز به مقررات قانونی حرفه ای راه یافتند: اظهارات مربوط به وظایف کمک و هزینه ، مقررات در مورد عوارض و وظیفه محرمانه بودن ، دستورالعمل ها در آیین نامه امتحان بسیاری از این مقررات امروزه نیز معتبر هستند. در اواسط قرن شانزدهم ، پایه و اساس حرفه پزشک غیر پزشکی بنا نهاده شد: عمل پزشکی توسط laypersons برای اولین بار توسط قانون تنظیم شد. طی قرون بعدی ، به اصطلاح آزادی پیک و منع پیک ، یک تغییر مداوم وجود داشت که به ندرت توسط گروه های شغلی منفرد برای تأمین وضعیت خود یا محدود کردن هنگ انجام می شد.
آزادی پیک به این معنی است که هر کسی ممکن است بدون داشتن مجوز یا مدرک آموزش ، هنر شفا را انجام دهد ، به شرطی که به کسی آسیب برسد.
آزادی فعال پیک به معنای ممنوعیت تمرین هنرهای شفابخشی بدون آموزش صحیح است ، در حالی که آزادی منفعل پیک افرادی که خواهان شفابخشی هستند ، تحت درمان با یک غیر قانونی قرار نمی گیرد. در سال 1869 ، آزادی پیک معرفی شد ، به طوری که فقط کسانی که می خواستند از یک عنوان خاص مانند دکتر یا داروساز استفاده کنند ، مجوز ویژه (Approbation) را نیاز داشتند. هر کسی مجاز به معالجه بود. در نتیجه ، تعداد تمرین کنندگان غیر روحانی به شدت افزایش یافت و تا زمان معرفی راکد نبود سلامت بیمه ، که فقط هزینه های درمان ارائه شده توسط پزشک یا سفارش پزشک را پوشش می دهد.
Heilpraktikergesetz
سپس در سال 1939 ، Heilpraktikergesetz (که اصولاً امروزه نیز اعمال می شود) دوباره آزادی درمان را لغو کرد. برنامه این بود که حرفه Heilpraktiker را با این کار طی یک دوره خاص کاملاً از بین ببرید. هم پزشکان غیر پزشکی و هم متقاضیان جدید فقط پس از تأیید دانش خود می توانند مجوز تمرین بگیرند. اصلاً به متقاضیان جدید مجوز داده نمی شد. در دهه 1950 مشخص شد که بار پذیرش در این حرفه با حق تمرین رایگان این حرفه سازگار نبود و لغو شد. از آن زمان هر کسی که شرایط لازم را داشته باشد می تواند مجوز Heilpraktiker را در آلمان دریافت کند.
در آلمان ، از عناوین حرفه ای محافظت می شود و فقط تعدادی از حرفه های شفابخشی (مانند پزشکان ، پزشکان غیرپزشکی ، روان درمانگران ، فیزیوتراپیست ها ، ماماها) مجاز به تشخیص و انجام درمان های درمانی هستند. بقیه فقط مجاز به فعالیت در مقام مشاوره هستند. با این حال ، عنوان "درمانگر" محافظت نمی شود ، بنابراین می تواند توسط افرادی که آموزش کافی یا غیرحرفه ای ندارند و مجاز به ارائه درمان نیستند نیز استفاده شود. با این حال ، روزهای ممنوعیت پیک منفعل به پایان رسیده است - هر بیمار ممکن است خودش تصمیم بگیرد توسط چه کسی و چگونه می خواهد درمان شود.
