حرفه های شفابخشی: چه چیزی درگیر می شود؟

وقتی بیشتر مردم اصطلاح "سلامت حرفه مراقبت "، آنها احتمالاً به پزشکان فکر می کنند. اما در آلمان ، مشاغل دیگری نیز شامل می شوند - برخی با ، برخی دیگر بدون آموزش آکادمیک هستند. در اینجا راهی برای عبور از این جنگل بهداشتی وجود دارد.

تعریف

همه کسانی که بیماری ها را تشخیص می دهند ، آنها را بهبود می بخشند یا از بین می برند ، در حرفه شفابخشی عضو نیستند - به هر حال ، حتی مادران اغلب خودشان از درد و رنج کودک خود مراقبت می کنند. از طرف دیگر ، مشاغل شناخته شده شفابخشی در آلمان همچنین شامل گروه های شغلی مانند داروسازان یا آرایشگران است که لزوماً فرد به طور خودجوش فکر نمی کند. بنابراین دقیقاً مشاغل شفا چیست؟

شرح فوق یک ستون مهم برای توصیف شغل های شفابخشی است: این فعالیت ها حرفه ای هستند که به منظور تعیین ، درمان یا تسکین بیماری ها یا معلولیت ها یا تأمین پیشگیری استفاده می شوند. سلامت خدمات مراقبت بین حرفه های شفابخشی به معنای باریک تر ، حرفه های شفابخشی آکادمیک و مشاغل شفابخشی بدون آموزش آکادمیک تمایز قائل می شوند ، که به آنها سلامت مشاغل مراقبت یا مشاغل پزشکی. گروه پزشکان غیر پزشکی جایگاه ویژه ای را به خود اختصاص داده اند.

حرفه های بهداشت دانشگاهی

این موارد با آموزش دانشگاهی تنظیم شده توسط فدرال مشخص می شوند ، یعنی به عنوان پزشک ، دندانپزشک ، دامپزشک ، داروساز یا روان درمانگر (روان درمانگر روانشناختی ، روان درمانگر کودک و نوجوان). مجوز برای انجام این حرفه Approbation نامیده می شود و یک شرط اجباری برای کار در حرفه مربوطه است.

مقررات:
آموزش ، صدور مجوز و فعالیت حرفه ای توسط قوانین فدرال و ایالتی تنظیم می شود. ایالات وظیفه تنظیم عملکرد حرفه ای و ادامه تحصیل را دارند. در بعضی از ایالت های فدرال ، قوانین فردی برای شفابخشی آکادمیک به یک Heilberufekammergesetz ترکیب می شود. مشاغل بهداشتی آکادمیک معمولاً در سازمانهای حرفه ای تحت قانون عمومی ("اتاقها" ، به عنوان مثال ، انجمن پزشکی) سازماندهی می شوند ، که عملکرد حرفه ای ، نمایندگی حرفه ای و صلاحیت حرفه ای را در سطح قانون ایالتی تنظیم می کنند.

مزایا:
یک پزشک حق دارد کلیه فعالیتهایی را که لازم و مناسب می داند انجام دهد ، که باید با استانداردهای پزشکی و قواعد هنر شفابخشی مطابقت داشته باشد. با این کار ، او موظف است با وجدان ، سودمندی و خطرات و همچنین گزینه های دیگر را بررسی کند و بیمار را در مورد ملاحظات و مراحل خود به طور دقیق آگاه کند. همه این خدمات تحت پوشش بیمه درمانی قانونی نیستند ، اما تعداد کمی از آنها باید توسط بیمار به عنوان خدمات بهداشتی فردی (IgeL) پرداخت شود.