گلوکزآمین سولفات: عملکردها

فرآیندهای فیزیولوژیکی زیر تحت تأثیر سولفات گلوکوزامین قرار دارند. تحریک اثرات آنابولیک ، محافظ غضروف (= محافظ غضروفی / مواد محافظ غضروف):

  • بستر اصلی برای کلاژن سنتز و برای تشکیل گلیکوزامینوگلیکان ها و پروتئوگلیکان ها ، به ترتیب ، در ماتریس خارج سلول (ماتریس خارج سلول ، ماده بین سلولی ، ECM ، ECM) غضروف بافت.
  • ترکیب پرولین و سولفات در را افزایش دهید غضروف ماتریس
  • افزایش سنتز پروتئوگلیکان در غدد لخته های انسانی - سلول های غضروف بافت.
  • افزایش چسبندگی (پیوست) غددسیت ها به فیبرونکتین ، یک گلیکوپروتئین که در بسیاری از فرایندهای فیزیولوژیکی مختلف مانند ترمیم بافت دخیل است.
  • تحریک سینوسیوس (سلولهای سلولهای متحرک) مایع سینوویال) و در نتیجه ویسکوزیته سینوویال (خصوصیات جریان مایع سینوویال) افزایش می یابد.

مهار فرآیندهای کاتابولیک:

  • مهار پروتئولیتیک - تخریب پروتئین - آنزیم ها، به عنوان مثال ، استروملیسین - یک اندوپپتیداز که پیوندهای پپتیدی را در یک مولکول حل می کند ، مانند پروتئوگلیکان ، فیبرونکتین و برخی از انواع کلاژن.
  • مهار کلاژناز و فسفولیپاز فعالیت A2 ، جلوگیری از تخریب غضروف.
  • مهار تولید سلولهای سیتوکین که بر التهاب به ویژه ، اینترلوکین 1 و فاکتور نکروز تومور (TNF) - انتشار اکسید نیترید (NO) ناشی از آلفا - در فرهنگ لخته های انسانی تأثیر می گذارد
  • مهار تشکیل پراکسید و فعالیت لیزوزومی آنزیم ها که ماکرومولک ها را شکافت ، مانند پروتئین ها, پلی ساکارید ها, لیپیدها و اسیدهای نوکلئیک.

فرآیندهای ضد التهابی:

  • مهار واسطه های پیش التهابی (پیش التهابی) بدون تأثیر بر سنتز پروستاگلاندین.

گلوکزامین سولفات و آرتروز

گلوکوزامین سولفات ، مانند کندرویتین سولفات، به عنوان یک محافظ غضروفی طبقه بندی می شود ، که در بیماری مفصل تحلیل برنده استفاده می شود. آنها همچنین به SYSADOA (Slow Acting Symptomatic English) تعلق دارند مواد مخدر in استئوآرتریت) کلاس و با کمبود اثر مستقیم ضد درد مشخص می شود (درد-تاثر کننده) در بیش از 30 مطالعه بالینی - کنترل شده ، دوسوکور ، تصادفی - با تقریباً 8,000 بیمار مبتلا گونارتروز (آرتروز از مفصل زانو) ، ارتباط بالینی با گلوکوزامین سولفات می تواند تأیید شود. طبق آخرین یافته ها ، گلوکوزامین سولفات از یک طرف خواص ضد احتقان و ضد درد برای مشکلات مفصلی دارد. از طرف دیگر ، این ماده می تواند غضروف و تاندون آسیب دیده قبلی را بازیابی کند و بنابراین رهبری به بهبود عملکرد مبتلایان مفاصل. طبق مطالعه GAIT ، درد مفاصل in گونارتروز بیماران پس از 65.7 هفته مصرف گلوکوزامین (24 میلی گرم در روز) 1,500/3 درصد کاهش یافت. در یک مطالعه بالینی طولانی مدت بیش از XNUMX سال ، گلوکزآمین سولفات همچنین باعث کاهش علائم گونارتروز - سفتی، سختی، درد، از دست دادن عملکرد - و جلوگیری از تغییرات ساختاری در مفصل زانو، کند شدن روند پیشرفت گونارتروز. با توجه به وضعیت فضای مشترک ، هیچ باریکی فضای مفصلی در گروه مکمل سولفات گلوکوزامین قابل اندازه گیری نیست. گلوکزآمین سولفات در نهایت به عنوان یک ماده اصلاح کننده بیماری واجد شرایط است و در گروه DMOAD قرار دارد - اصلاح کننده بیماری آرتروز داروهای. اخیرا دارونما و NSAIDمطالعه کنترل شده با 329 بیمار مبتلا به گونارتروزیس بیش از 3 ماه درمان و 2 ماه پیگیری اضافی نیز دارای اثر طولانی تر یا درد تسکین و تحمل بسیار خوب سولفات گلوکوزامین در مقایسه با مسکن های معمول (ضد التهاب غیر استروئیدی داروهای (NSAID) ، NSAID). پس از قطع درمان، اثر تعدیل علائم سولفات گلوکوزامین حداقل به مدت 2 ماه ادامه دارد. در مقابل ، منافع NSAID ها پس از قطع درمان به سرعت کاهش می یابد. یک عارضه جانبی استفاده از گلوکوزامین کمی خطر ابتلا به بیماری و مرگ ناشی از یک حادثه قلبی عروقی را کاهش می دهد:

  • نسبت خطر برای یک رویداد قلبی عروقی 0.85 بود (95٪ فاصله اطمینان 0.80 تا 0.90)
  • مرگ قلبی عروقی 12٪ کمتر در بین مصرف کنندگان گلوکوزامین رخ داد (نسبت خطر 0.78 ؛ 0.70 به 0.87)
  • انسداد شریان قلب قلب بیماری 18٪ رخ داده است (نسبت خطر 0.82 ؛ 0.76 به 0.88) و ضربه 9٪ (نسبت خطر 0.91؛ 0.83 به 1.00) کمتر.