تشخیص
از طریق مکالمه بین پزشک و بیمار در مورد موجود تاریخچه پزشکی (آنامنزیس) ، تصویر نشانه شکایات مورد بررسی قرار می گیرد تا اولین برداشت را بدست آورد و ویژگی های معمول سندرم لبه تیبیا را فیلتر کند. ویژگی های معمولی نه تنها نوع ورزش بلکه منطقه آن را نیز شامل می شود درد. از طریق بازرسی و لمس ، منطقه از درد با جزئیات بیشتری بررسی می شود و از نظر علائم التهاب مانند تورم پوست بررسی می شود. اگر هر چیزی نامشخص باشد ، می توان از تکنیک های تصویربرداری استفاده کرد ، که در بیشتر موارد برای تشخیص سندرم لبه تیبیا لازم نیست.
درمان
به منظور تسکین عضلات تحریک شده استخوان ران ، فعالیت ورزشی باید مکث شود. دیگر درد-فعالیتهای فعالیت نیز باید کاهش یابد. از آنجا که درد ناشی از التهاب است ، می توان داروی مهار کننده التهاب را تجویز کرد.
علاوه بر این ، فیزیوتراپی با ماساژ و برنامه های یخ می تواند تجویز شود. به این ترتیب می توان درد را با اقدامات آرامش بخش و تسکین دهنده درد برطرف کرد. اگر این اقدامات موفقیت آمیز نباشد ، می توان جراحی را انجام داد.
این باید پس از عدم موفقیت در درمان محافظه کارانه مورد توجه قرار گیرد. در این حالت فاسیای اطراف تقسیم می شود تا عضله دوباره فضای بیشتری داشته باشد. پس از آن ، فعالیت های ورزشی را می توان پس از چند هفته از سر گرفت.
به همان اندازه مهم است که از خطر عود آتل های شینی جلوگیری کنید. به محض از سرگیری فعالیت های ورزشی ، خطر عود وجود دارد. بنابراین ، پیشگیری به همان اندازه درمان مهم است و باید جای خود را در این امر پیدا کند.
تمرینات
فیزیوتراپی می تواند درد سندرم فلات درشت نی را کاهش دهد و به طور م theثر از میزان اضافه بار خنثی کند. تنش و التهاب را می توان با ماساژ و استفاده از یخ به حداقل رساند. علاوه بر این ، کشش تمرینات برای کاهش تنش موجود است.
همچنین ممکن است برای درمانگر نگاهی به نحوه راه رفتن و الگوی حرکتی بیمار هنگام راه رفتن بیندازد. با استفاده از این روش ممکن است نقص و ناهنجاری ظاهر شود. این موارد همیشه قابل مشاهده نیستند و با برنامه های رایانه ای می توان آنها را راحت تر بررسی کرد. دلیل این امر این است که حتی کمبود تکنیک از طرف فرد مبتلا می تواند منجر به اضافه بار غیر ضروری عضلات ساق شود.
بنابراین اجرای صحیح مهم است. به عنوان یک اقدام پیشگیرانه ، نه تنها حرکات در حین ورزش باید بررسی شود ، بلکه باید عواملی خاص را که باعث اضافه بار می شوند ، مانند کفش های نامناسب یا کف بیش از حد سخت ، بررسی کنید. کفش و کفی آن باید ثبات پا را فراهم کند.
زمین بسیار سخت مانند سالن یا آسفالت می تواند فشار زیادی را به زمین وارد کند مفاصل و باید با خاک شن و ماسه یا جنگل جایگزین شود. گرم شدن منطقی و ایستا و همچنین پویا کشش باید در آموزش تعبیه شود. به این ترتیب ، عضله برای حالت واقعی آماده می شود در حال اجرا و خون گردش عضله تقویت می شود. به ویژه افراد مبتدی باید از یک متخصص مشاوره بگیرند تا کمبودها و اشتباهات احتمالی از همان ابتدا جبران شود. فیزیوتراپی شاین آتل فیزیوتراپی شاین آتل
