تشخیص سندرم Loge-de-Guyon
بیماران تاریخچه پزشکی (س questionال از بیمار در مورد شکایات و سابقه) و معاینه بالینی (به علائم مراجعه کنید) علائم نشانگر را نشان می دهد. معاینه الکتروفیزیولوژیک به معنای اندازه گیری سرعت هدایت عصبی (NLG) تشخیص را تضمین می کند (کند شدن NLG در ناحیه آسیب دیده). از تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI) می توان برای شناسایی یک علت ساختاری استفاده کرد (به عنوان مثال a گانگلیون) از این آسیب ، اما بخشی از تشخیص عادی نیست.
سرعت انتقال عصب برای ارزیابی کارایی عملکرد یک عصب در بدن اندازه گیری می شود. در دو نقطه ، الکترودها روی پوست بالای عصب مربوطه قرار می گیرند یا از طریق حداقل سوراخ شدن ، مستقیماً روی عصب قرار می گیرند. سپس این ها سرعت ارسال عصب از مرکز را اندازه گیری می کنند سیستم عصبی به عضلات یا سرعت ارسال اطلاعات در مورد حساسیت و درد از "حاشیه" به سیستم عصبی مرکزی برمی گردد. اگر این سرعت رسانایی زیر استانداردهای خاص باشد ، می توان فرض کرد که عصب مربوطه آسیب دیده است.
از آنجا که سندرم Loge de Guyon نیز مبتنی بر فشرده سازی عصب است ، می توان با کاهش سرعت انتقال عصب آن را تشخیص داد. با این حال ، تنها اندازه گیری سرعت هدایت عصبی در این مورد استاندارد طلای تشخیص نیست ، بلکه یک MRI از مچ دست باید علاوه بر این انجام شود تا خواسته های فضایی را حذف کند.
